مازاد Surplus

مازاد مقدار دارایی یا منبعی را توصیف می کند که بیش از بخشی است که به طور فعال استفاده می شود. مازاد می تواند به مجموعه ای از اقلام مختلف از جمله درآمد، سود، سرمایه و کالا اشاره داشته باشد.

در زمینه موجودی، مازاد محصولاتی را توصیف می‌کند که در قفسه‌های فروشگاه باقی می‌مانند و خریداری نشده‌اند. در زمینه های بودجه ای، مازاد زمانی رخ می دهد که درآمد حاصل از هزینه های پرداخت شده بیشتر باشد. مازاد بودجه همچنین  می‌تواند در داخل دولت‌ها رخ دهد که پس از تأمین مالی کامل همه برنامه‌های دولتی، درآمد مالیاتی باقی‌مانده وجود داشته باشد.

مازاد لزوماً مطلوب نیست. برای مثال، تولیدکننده‌ای که تقاضای آتی را برای یک محصول معین بیش از حد پیش‌بینی می‌کند، ممکن است تعداد زیادی واحد فروخته نشده ایجاد کند، که در نتیجه ممکن است به ضرر مالی سه‌ماهه یا سالانه کمک کند. مازاد کالاهای فاسدشدنی مانند غلات می‌تواند باعث زیان دائمی شود، زیرا موجودی کالا خراب می‌شود و اقلام غیرقابل فروش می‌شوند.

به طور خلاصه:

مازاد اقتصادی

دو نوع مازاد اقتصادی وجود دارد: مازاد مصرف و مازاد تولید کننده. به عنوان یک قاعده، مازاد مصرف کننده و مازاد تولید کننده  متقابلاً منحصر به فرد هستند، به این ترتیب که آنچه برای یکی خوب است برای دیگری بد است.

مازاد مصرف کننده

زمانی اتفاق می‌افتد که قیمت یک محصول یا خدمات کمتر از بالاترین قیمتی باشد که مصرف‌کننده می‌خواهد بپردازد. حراجی را در نظر بگیرید، جایی که یک خریدار برای نقاشی خاصی که دوست دارد، محدودیت قیمتی را در ذهن خود نگه می دارد که از آن تجاوز نمی کند. اگر این خریدار در نهایت اثر هنری را با قیمتی کمتر از حد از پیش تعیین شده خود خریداری کند، مازاد مصرف کننده رخ می دهد.

در مثالی دیگر، بیایید قیمت هر بشکه نفت را در نظر بگیریم که باعث می‌شود قیمت بنزین کمتر از قیمتی باشد که راننده به پمپاژ کردن آن عادت دارد. در این صورت مصرف کننده با مازاد سود می برد.

مازاد تولید کننده

زمانی اتفاق می‌افتد که کالاها با قیمتی بالاتر از پایین‌ترین قیمتی که تولیدکننده مایل بود به آن بفروشد، فروخته می‌شود. در همین زمینه حراج، اگر یک خانه حراج پیشنهاد افتتاحیه را با کمترین قیمت تعیین کند، به راحتی می‌تواند یک تابلو را بفروشد، اگر خریداران یک جنگ پیشنهادی ایجاد کنند، مازاد تولیدکننده رخ می‌دهد و در نتیجه باعث می‌شود که کالا با قیمتی بالاتر، بسیار بالاتر از قیمت، به فروش برسد.

دلایل

Surplus زمانی اتفاق می افتد که نوعی گسست بین عرضه و تقاضا برای یک محصول وجود داشته باشد، یا زمانی که برخی از افراد مایلند برای یک محصول بیشتر از دیگران بپردازند. به طور فرضی، اگر برای یک عروسک محبوب، قیمت مشخصی وجود داشت که همه متفق القول انتظار داشتند و مایل به پرداخت آن بودند، نه مازاد و نه کمبودی اتفاق می افتاد. اما این به ندرت در عمل اتفاق می افتد، زیرا افراد و مشاغل مختلف آستانه قیمت های متفاوتی دارند چه هنگام خرید و چه در هنگام فروش.

فروشندگان دائماً در حال رقابت با سایر فروشندگان برای جابجایی هر چه بیشتر محصول با بهترین ارزش هستند. اگر تقاضا برای محصول افزایش یابد، ممکن است عرضه‌کننده‌ای که کمترین قیمت را ارائه می‌کند، تمام شود، که منجر به افزایش قیمت عمومی در بازار می‌شود و باعث مازاد تولیدکننده می‌شود. اگر قیمت‌ها پایین بیاید و عرضه بالا باشد، اما تقاضای کافی وجود نداشته باشد و در نتیجه مازاد مصرف‌کننده را به همراه داشته باشد، برعکس اتفاق می‌افتد.

Surplus اغلب زمانی رخ می دهد که هزینه یک محصول در ابتدا بسیار بالا تعیین شده باشد و هیچ کس حاضر به پرداخت آن قیمت نباشد. در چنین مواردی، شرکت‌ها اغلب محصول را با هزینه کمتری نسبت به آنچه که در ابتدا انتظار می‌رفت به فروش می‌رسانند تا سهام را جابه‌جا کنند. سال ۲۰۰۱ آخرین سالی بود که دولت فدرال ایالات متحده مازاد بودجه داشت.

نتایج

Surplus باعث عدم تعادل بازار  در عرضه و تقاضای یک محصول می شود. این عدم تعادل به این معنی است که محصول نمی تواند به طور موثر در بازار جریان یابد. خوشبختانه، چرخه مازاد و کمبود راهی برای متعادل کردن خود دارد.

گاهی اوقات برای رفع این عدم تعادل، دولت وارد عمل می‌شود و  کف قیمتی را اعمال می‌کند یا حداقل قیمتی را تعیین می‌کند که یک کالا باید در ازای آن فروخته شود. این اغلب منجر به برچسب‌های قیمتی بالاتر از آنچه مصرف‌کنندگان می‌پردازند، می‌شود و در نتیجه به سود کسب‌وکارها می‌شود.

اغلب اوقات، مداخله دولت ضروری نیست، زیرا این عدم تعادل به طور طبیعی اصلاح می شود. وقتی تولیدکنندگان مازاد عرضه دارند، باید محصول را با قیمت کمتری بفروشند. در نتیجه، اکنون که ارزان تر است، مصرف کنندگان بیشتری محصول را خریداری می کنند.

اگر تولیدکنندگان نتوانند تقاضای مصرف کننده را برآورده کنند، این امر منجر به کمبود عرضه می شود. کمبود عرضه باعث می‌شود قیمت‌ها دوباره بالا برود و در نتیجه مصرف‌کنندگان را به دلیل قیمت‌های بالا از محصولات دور کنند و این چرخه ادامه پیدا کند.

مازاد در مقابل کسری

کسری در اصل مخالف مازاد است. کسری زمانی اتفاق می‌افتد که هزینه‌ها از  درآمدها بیشتر شود ، واردات بیش از صادرات باشد یا بدهی‌ها از دارایی‌ها بیشتر شود که منجر به تراز منفی می‌شود. همانطور که مازاد همیشه یک علامت مثبت نیست، کسری بودجه همیشه ناخواسته یا نشانه یک دولت یا تجارتی نیست که در مشکل مالی است.

کسب‌وکارها ممکن است عمداً کسری بودجه داشته باشند تا فرصت‌های درآمدی آینده را به حداکثر برسانند مانند حفظ کارمندان در ماه‌های آهسته برای اطمینان از وجود نیروی کار کافی در زمان‌های شلوغ‌تر.

در ظاهر، Surplus بر کسری ارجحیت دارد. با این حال، این یک فرض بیش از حد ساده است. به عنوان مثال، کسری تجاری ذاتا بد نیست، زیرا می تواند نشان دهنده یک اقتصاد قوی باشد.

کسری ها در صورتی که به درستی مدیریت نشوند یا همراه با مقدار زیادی بدهی باشند، خطراتی را به همراه خواهند داشت. در دنیای شرکت‌ها، کسری بودجه برای مدت طولانی می‌تواند ارزش سهام شرکت را کاهش دهد یا حتی آن را از کار بیاندازد.

نتیجه

مازاد، به طور کلی زمانی رخ می دهد که چیزی بیش از نیاز وجود داشته باشد. در نگاه اول، ممکن است برای همه مثبت به نظر برسد. با این حال، در واقعیت، زمانی که بین عرضه و تقاضا گسست وجود داشته باشد، ناگزیر کسی آسیب می بیند و همیشه پایان خوبی ندارد.

به عنوان مثال، زمانی که یک کسب و کار دارای سهام مازاد است و مجبور می شود قیمت ها را کاهش دهد تا آنچه را که نمی تواند بفروشد، تخلیه کند، سود آن تنگ می شود و سهامداران آن متضرر می شوند در حالی که مصرف کنندگان با خوشحالی سرمایه گذاری می کنند.

برعکس، مازاد تولیدکننده برعکس عمل می‌کند و به سود کسب‌وکار است و درآمد مصرف‌کنندگان را کاهش می‌دهد. در حالت ایده آل، تعادل برقرار می شود تا همه طرف ها راضی نگه دارند. با این حال، گاهی اوقات پویایی بازار می تواند منحرف شود و اگر تعادل به موقع برقرار نشود ، منجر به رکود بدی شود.