رکود recession

رکود اقتصادی به عنوان مرحله ای تعریف می شود که در آن فعالیت های اقتصادی یک کشور راکد می شود و منجر به اختلال در چرخه تجاری می شود و بر تعادل کلی تقاضا و عرضه تأثیر می گذارد. اگرچه رکود یک پدیده منفی اقتصادی است، اما در صورت وقوع هنوز هم از آن استقبال می شود، زیرا حس هوشیاری را در افراد و مدیریت اقتصاد ایجاد می کند و آنها را وادار می کند احتمالات رکود را بررسی کنند.

رکود اقتصادی ممکن است از چند ماه تا چند سال طول بکشد که نشان دهنده اختلال در سناریوی اقتصادی است. با این حال، با افسردگی که سال ها ادامه دارد و سقوط شدید اقتصاد را نشان می دهد، متفاوت است.

رکود اقتصادی زمانی شناسایی می شود که فعالیت های اقتصادی یک کشور بیش از دو چهارم متوالی رو به وخامت بگذارد. در ایالات متحده، دفتر ملی تحقیقات اقتصادی (NBER) مسئول شناسایی و تعیین تاریخ شروع و پایان رکود است.

رکود یک بخش اجتناب ناپذیر از اقتصاد استچرخه کسب و کار، که احتمالاً و باید هر چند وقت یکبار به وجود بیاید تا به اقتصادها کمک کند تا هزینه های غیرضروری را که بی دقت انجام می دهند متوقف کنند. در دوران رکود، کشورها شاهد اختلال عظیمی در چرخه اقتصادی از جمله وخامت رقم فروش، افزایش نرخ بیکاری و کاهش تولید اقتصادی هستند

.

علل رکود اقتصادی

عوامل واقعی

تغییر ناگهانی در شرایط اقتصادی خارجی و تغییرات ساختاری می تواند باعث رکود شود. این واقعیت توسط نظریه چرخه تجاری واقعی توضیح داده می شود که می گوید رکود به این معناست که یک شرکت کننده منطقی در بازار چگونه به شوک های پیش بینی نشده یا منفی واکنش نشان می دهد.

به عنوان مثال، افزایش ناگهانی قیمت نفت به دلیل افزایش تنش های ژئوپلیتیکی می تواند به اقتصادهای واردکننده نفت خام آسیب برساند. یک فناوری انقلابی که باعث اتوماسیون در کارخانه‌ها می‌شود، می‌تواند به طور نامتناسبی بر اقتصادهای دارای نیروی کار غیر ماهر تأثیر بگذارد.

 عوامل مالی / اسمی

طبق یک مکتب اقتصادی به نام پول گرایی، رکود یک پیامد مستقیم از گسترش بیش از حد اعتبار در طول دوره های توسعه است. در طول مراحل اولیه کاهش رشد، با کمبود عرضه پول و اعتبار کافی تشدید می شود.

بین عوامل پولی و واقعی، مانند نرخ بهره و روابط بین کالاهای خاص، همبستگی معناداری وجود دارد. این رابطه صریح نیست زیرا ابزارهای سیاست پولی مانند نرخ بهره نیز پاسخ‌های نهادی به کندی‌های پیش‌بینی‌شده را در بر می‌گیرد.

شاخص های مالی یک رکود آتی اغلب به نرخ های بهره معیار گره خورده است. به عنوان مثال، منحنی بازدهی خزانه داری در ۱۸ ماه قبل از هفت بحران مالی گذشته در ایالات متحده وارونه شد همچنین، کاهش مداوم ارزش سهام نشان دهنده انتظارات پایین تر برای آینده است.

عوامل روانی

عوامل روانی شامل سرخوشی بیش از حد و قرار گرفتن بیش از حد در معرض سرمایه های پرخطر در طول دوره توسعه اقتصادی است. بحران مالی جهانی ۲۰۰۸ حداقل تا حدی نتیجه گمانه زنی های غیرمسئولانه بود که به شکل گیری حباب در بازار مسکن در ایالات متحده منجر شد. عوامل روان‌شناختی همچنین می‌توانند به‌عنوان یک سرمایه‌گذاری محدود شده ناشی از بدبینی گسترده بازار، که زمینه‌ای در اقتصاد واقعی وجود ندارد، ظاهر شوند.

اثرات یک رکود

برخی از مهمترین  آثار رکود اقتصادی  به شرح زیر است:

• افزایش نرخ بیکاری
• کاهش قدرت خرید
• ورشکستگی کسب و کار منجر به کمک های مالی
• مردم وام مسکن خود را نکول می کنند.
• معیارهای در دسترس بودن اعتبار سخت‌تر می‌شوند.
• کاهش نرخ بهره کوتاه مدت
• کاهش نرخ مصرف، تورم را کاهش می دهد که احتمالاً باعث کاهش تورم می شود.

پیشگیری از رکود

در دوران رکود، هزینه استقراض پایین تر می ماند. بانک های مرکزی به دلیل قدرت خرید پایین، نرخ بهره را کاهش می دهند تا اقتصاد را احیا کند. بنابراین، یک تجارت خوب می تواند وام شرکتی را با نرخ پایین تری انتخاب کند. این می تواند برای مشتریان خرده فروشی نیز قابل اجرا باشد زیرا فرد می تواند وام خانه یا وام وسیله نقلیه را انتخاب کند و هزینه بهره کمتر خواهد بود. در انجام این کار، دولت باید هزینه های خود را افزایش دهد و در نتیجه بار مالیاتی افراد و مشاغل را کاهش دهد. 

برای سرمایه گذاران، یکی از بهترین راهبردها در دوران رکود، سرمایه گذاری در شرکت هایی با شرایط پایین بدهی است برعکس توصیه می‌شود از شرکت‌های دارای اهرم بالا، چرخه‌ای یا سفته‌باز اجتناب کنید. علاوه بر این، کسب‌وکارها باید هزینه‌های بیشتری را در زمینه فناوری سالم در اولویت قرار دهندزیر ساخت. به طور خلاصه، تصمیم گیری متمرکز یک امر ضروری است.

در طول رکود، بخش مشاغل شاهد بدترین اثر است زیرا مردم به دلیل ناآرامی های اقتصادی در سراسر کشور و جهان شروع به از دست دادن شغل می کنند. اخراج نه تنها به کارکنان آسیب می رساند، بلکه برای شرکت هایی که مجبورند هزینه استخدام و آموزش مکرر افراد را متحمل شوند، امور پرهزینه ای نیز محسوب می شود. 

با این حال، گزینه‌های بسیار دیگری به جز اخراج وجود دارد، که می‌تواند برای بازگرداندن اقتصاد به مسیر اصلی مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال، شرکت ها می توانند تعداد ساعات کاری و پرداخت عملکرد را کاهش دهند تا در زمان رکود در برخی هزینه ها صرفه جویی کنند.

مثال ها

برای درک بهتر این مفهوم، مثال‌های رکود اقتصادی زیر را در نظر می‌گیریم:

رکود اقتصادی ۲۰۰۸

بحران مالی ۲۰۰۸ شاهد سقوط Lehman Brothers، یکی از بازیگران بازار مسلط در بخش بانکداری ایالات متحده بود. این امر منجر به کاهش وام‌های گران‌قیمت در کشور شد که منجر به کاهش نقدینگی بانک‌ها شد. رشد اعتبار برای بانک ها وموسسات مالی، که بدون انجام هیچ گونه بررسی مالی به افراد اعتبار می داد. در نتیجه، دفعات پیش‌فرض افزایش یافت و اعتبارات را به تبدیل کرد دارایی های غیرجاری که باعث کاهش نقدینگی شد.

رکود اقتصادی آتی

اخیراً  نشانه هایی وجود دارد  که حاکی  از رکود اقتصادی در سال ۲۰۲۲ است. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که جنگ روسیه و اوکراین باعث افزایش نرخ بهره شده و رشد اقتصادی را کند می‌کند که نشان‌دهنده  رکود اقتصادی ایالات متحده است. 

بازار ایالات متحده شاهد وارونگی در بازار بوده استاوراق قرضه دولتیبازار از زمان شروع جنگ اگرچه اقتصاددانان رکود را تضمین نمی کنند، وارونگی مشاهده شده عامل اصلی منجر به دوره های قبلی رکود بوده است. این به نوبه خود نشان دهنده احتمال رکود اقتصادی در آینده است.

شاخص های رکود

تولید ناخالص داخلی (GDP)

تولید ناخالص داخلی واقعی، ارزش کل تولید شده توسط یک اقتصاد (از طریق کالاها و خدمات تولید شده) را در یک بازه زمانی معین، با تعدیل تورم نشان می دهد. تولید ناخالص داخلی واقعی منفی نشان دهنده کاهش شدید بهره وری است.

درآمد واقعی

درآمد واقعی با اندازه گیری درآمد شخصی، تعدیل آن با تورم و تنزیل اقدامات تامین اجتماعی مانند پرداخت های رفاهی محاسبه می شود. کاهش درآمد واقعی قدرت خرید را کاهش می دهد.

 تولید

سلامت بخش تولید، با در نظر گرفتن کل صادرات/واردات و کسری تجاری (یا مازاد تجاری) با سایر کشورها، نشان دهنده قدرت و خودکفایی یک اقتصاد است.

 عمده فروشی / خرده فروشی

هم فروش عمده و هم خرده فروشی، با تعدیل تورم، برای سنجش عملکرد بازار کالاها نیز اندازه گیری می شود.

استخدام

نرخ بالای بیکاری یک شاخص عقب مانده است. معمولاً به جای پیش‌بینی رکود در آینده، چرخش اقتصاد به مرحله رکود را تأیید می‌کند. معمولاً نرخ بیکاری نزدیک به ۶ درصد از کل نیروی کار مشکل ساز در نظر گرفته می شود.

چه چیزی رکود را پیش بینی می کند؟

در حالی که هیچ پیش‌بینی‌کننده مطمئن و منفردی برای رکود وجود ندارد، منحنی بازده معکوس قبل از هر یک از ۱۰ رکود در ایالات متحده از سال ۱۹۵۵ آمده است، اگرچه هر دوره منحنی بازده معکوس با رکود دنبال نمی‌شود.

وقتی منحنی بازده نرمال است، بازدهی کوتاه مدت کمتر از بلندمدت است. این به این دلیل است که بدهی های بلندمدت ریسک طولانی مدت بیشتری دارد. به عنوان مثال، یک اوراق قرضه ۱۰ ساله معمولا بیش از یک اوراق قرضه ۲ ساله بازدهی دارد، زیرا سرمایه گذار این ریسک را می پذیرد که تورم آتی یا نرخ بهره بالاتر می تواند ارزش اوراق را قبل از بازخرید آن کاهش دهد. بنابراین، در این مورد بازده در طول زمان افزایش می‌یابد و منحنی بازدهی رو به بالا ایجاد می‌کند.

منحنی بازدهی معکوس می شود اگر بازده اوراق قرضه با تاریخ بلندتر کاهش یابد در حالی که بازده اوراق قرضه کوتاه مدت بالا می رود. افزایش نرخ بهره کوتاه مدت می تواند اقتصاد را وارد رکود کند. دلیل اینکه بازدهی اوراق قرضه بلندمدت کمتر از اوراق قرضه کوتاه مدت است، این است که معامله گران پیش بینی می کنند ضعف اقتصادی کوتاه مدت منجر به کاهش نهایی نرخ بهره شود.

سرمایه گذاران همچنین به انواع شاخص های اصلی برای پیش بینی رکود نگاه می کنند. اینها شامل شاخص مدیران خرید ISM، شاخص اقتصادی پیشرو هیئت کنفرانس و شاخص پیشرو مرکب OECD است.

سوالات متداول