سنین جوانی و تحصیل دیوید ریکاردو

دیوید ریکاردو که در سال ۱۷۷۲ در انگلستان به دنیا آمد، یکی از ۱۷ فرزندش بود. دیوید ریکاردو در سن ۱۴ سالگی با پدرش به عنوان دلال سهام شروع به کار کرد. اما در ۲۱ سالگی به دلیل ازدواج خارج از مذهبش توسط پدرش طرد شد. ثروت او از موفقیتش با کسب و کاری که با اوراق بهادار دولتی شروع کرد به دست آمد. او در سن ۴۱ سالگی پس از به دست آوردن یک میلیون پوند از حدس و گمان در مورد نتیجه نبرد واترلو بازنشسته شد.

پس از بازنشستگی، ریکاردو یک کرسی در پارلمان به قیمت ۴۰۰۰ پوند خریداری کرد و به عنوان عضو پارلمان خدمت کرد. ریکاردو تحت تأثیر آدام اسمیت با دیگر متفکران برجسته آن زمان، مانند جیمز میل، جرمی بنتام و توماس مالتوس همکاری داشت.

دستاوردهای قابل توجه دیوید ریکاردو

نظریه مزیت نسبی

از جمله ایده های قابل توجهی که ریکاردو ارائه کرد نظریه مزیت نسبی بود که استدلال می کرد که کشورها می توانند با تخصص در تولید کالاهایی که هزینه فرصت نسبتاً پایین تری در تولید آنها دارند حتی اگر مزیت مطلق نداشته باشند از تجارت بین المللی سود ببرند.

به عنوان مثال، یک سود تجاری متقابل بین چین و بریتانیا از چین متخصص در تولید چینی و چای و تمرکز بریتانیا بر روی قطعات ماشین آلات محقق خواهد شد. ریکاردو به طور برجسته با منافع خالص تجارت آزاد و زیان سیاست های حمایتی مرتبط است. نظریه مزیت نسبی ریکاردو انشعابات و نقدهایی را ایجاد کرد که تا به امروز مورد بحث قرار گرفته است.

نظریه ارزش کار

یکی دیگر از شناخته‌شده‌ترین کمک‌های ریکاردو به اقتصاد، نظریه ارزش کار بود. نظریه ارزش کار بیان می‌کند که ارزش یک کالا را می‌توان با نیروی کاری که برای تولید آن صرف می‌شود اندازه‌گیری کرد. این تئوری بیان می کند که هزینه نباید بر اساس غرامت پرداخت شده برای نیروی کار، بلکه بر اساس هزینه کل تولید باشد.

یکی از مثال‌های این نظریه این است که اگر ساخت یک میز دو ساعت طول بکشد و ساخت یک صندلی یک ساعت طول بکشد، یک میز ارزش دو صندلی را دارد، صرف نظر از اینکه سازنده‌های میز و صندلی در ساعت چقدر دستمزد گرفته‌اند. نظریه ارزش کار بعداً به یکی از پایه های مارکسیسم تبدیل شد.

نظریه اجاره

ریکاردو اولین اقتصاددانی بود که ایده رانت یا مزایایی را که به صاحبان دارایی ها تعلق می گیرد صرفاً به دلیل مالکیت آنها به جای مشارکت آنها در هر فعالیت تولیدی واقعی مورد بحث قرار داد. در کاربرد اصلی خود، اقتصاد کشاورزی، تئوری اجاره نشان می‌دهد که منافع ناشی از افزایش قیمت غلات به شکل اجاره‌ای که توسط کشاورزان مستاجر پرداخت می‌شود، نصیب مالکان زمین‌های کشاورزی می‌شود.

ایده ریکاردو بعداً در اقتصاد سیاسی نیز در ایده رانت جویی اعمال شد، جایی که صاحبان دارایی هایی که از سیاست های عمومی که مستقیماً اجاره بها را نسبت به آنها افزایش می دهد سود می برند، انگیزه ای برای تأثیرگذاری بر سیاست های عمومی دارند و عمل می کنند.

معادل ریکاردی

ریکاردو در امور مالی عمومی نوشت که چه دولتی هزینه های خود را از طریق مالیات فوری یا از طریق استقراض و مخارج کسری تامین مالی کند، نتایج برای اقتصاد یکسان خواهد بود. اگر مالیات دهندگان منطقی باشند، هر گونه افزایش مورد انتظار در مالیات آتی را برای تامین مالی کسری های جاری با پس انداز مبلغی معادل مخارج کسری فعلی محاسبه می کنند، بنابراین تغییر خالص به کل هزینه ها صفر خواهد بود.

بنابراین اگر یک دولت برای تقویت اقتصاد درگیر مخارج کسری شود، آنگاه مخارج خصوصی فقط به میزانی معادل کاهش می‌یابد که مردم پس‌انداز بیشتری می‌کنند و اثر خالص بر اقتصاد کل یک شستشو خواهد بود. 

آثار منتشر شده دیوید ریکاردو

ریکاردو در مقاله خود در مورد تأثیر قیمت پایین ذرت بر سود سهام (۱۸۱۵)، قانون کاهش بازده با توجه به کار و سرمایه را مفهوم‌سازی کرد. ریکاردو اولین مقاله خود را در مورد اقتصاد در ۳۷ سالگی در The Morning Chronicle منتشر کرد. این مقاله از بانک انگلستان حمایت می کرد که فعالیت انتشار اسکناس خود را کاهش دهد. کتاب ۱۸۱۵ او، اصول اقتصاد سیاسی و مالیات ، حاوی شناخته شده ترین ایده های او است.

نتیجه

دیوید ریکاردو یک اقتصاددان انگلیسی قرن هجدهم بود که به دلیل مشارکت در نظریه اقتصادی شهرت داشت. او نظریه مزیت نسبی، نظریه ارزش کار و نظریه رانت را توسعه داد که مکاتب فکری دیگری را پایه گذاری کرده و اساس سیاست ها و تصمیمات اقتصادی فعلی را تشکیل می دهند. اگرچه بیشتر به خاطر کارش در اقتصاد شناخته شده بود، اما نفوذ او در عرصه سیاسی نیز گسترش یافت، جایی که او کرسی پارلمان را اشغال کرد.