دست نامرئی در اقتصاد Invisible Hand

دست نامرئی (Invisible Hand) یکی از مفاهیم کلیدی و مشهور در علم اقتصاد است که اولین بار توسط آدام اسمیت، اقتصاددان برجسته قرن هجدهم، در کتاب “ثروت ملل“ مطرح شد. این مفهوم به فرایندی اشاره دارد که در آن افراد، با دنبال کردن منافع شخصی خود، به طور ناخودآگاه به بهبود وضعیت کلی جامعه کمک می‌کنند، حتی اگر قصد و نیت اصلی‌شان این نباشد.

دست نامرئی در اقتصاد به نیروهای پنهان بازار اطلاق می شود که اقدامات افراد را خارج از منافع شخصی به نفع جامعه هدایت می کند که اولین بار توسط اقتصاددان آدام اسمیت ابداع شد. او این مفهوم را در دو کتاب خود، نظریه احساسات اخلاقی و ثروت ملل، به کار برد. 

این مفهوم نشان می دهد که طرفداری نسبت به نظام سرمایه داری، نیروهای مختلف سرمایه داری که در کنار هم جمع شده اند، مانند منافع شخصی و به نوعی طمع بشریت، در نهایت برای تکامل و پیشرفت جامعه مورد نیاز خواهند بود. یعنی این مفهوم با دخالت بیش از حد دولت مخالف است. دولت باید فقط کالاهای عمومی ضروری را تأمین کند و تصمیم گیری در مورد تخصیص منابع را به بخش خصوصی دولت واگذار کند.

ویدئو آموزشی مرتبط با این مطلب

پادکست کوتاه این مقاله را همین حالا بصورت آنلاین بشونید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید!

برای شنیدن پادکست بصورت آنلاین لطفا ثبت نام کنید و یا به حساب کاربری خود وارد شوید. در غیر این صورت میتوانید فایل پادکست را در انتهای مقاله، دانلود کنید!

نظریه دست نامرئی چگونه کار می کند؟

دست نامرئی که نمونه نیروی بازار غیرقابل مشاهده است به عرضه و تقاضای کالا در یک بازار کمک می کند. بازار آزاد به دست آوردن تعادل اقتصادی است. بازار آزاد سناریویی را بدون دخالت دولت نشان می دهد. از این رو قیمت کالاها و خدمات زمانی که خریداران و فروشندگان در بازار آزاد مذاکره می کنند، خود تنظیم می شوند. نیروهای سیستم اقتصادی بازار عرضه و تقاضا تثبیت می کنند.

وقتی واحدهای خصوصی مالک بخش قابل توجهی از منابع هستند، کنترل تولید و تخصیص منابع برای آنها آسان است. بازار آزاد با حداقل مداخله دولت، مردم را به تولید یا مصرف منابع بر اساس منافع خود برمی انگیزد. تولیدکنندگان می توانند با عرضه محصول مورد تقاضا از فرصت های بازار بهره مند شوند و رقابت آنها را تشویق به نوآوری می کند. این فعالیت‌ها در نهایت باعث اصلاح و بازسازی اقتصاد می‌شود.

ایده این است که رقابت و نفع شخصی منجر به ارائه بهترین محصولات با پایین‌ترین قیمت برای جلب تقاضای مصرف‌کننده می‌شود که برای تضمین سود ضروری است. همه اینها به افزایش رفاه اجتماعی کمک می کند. با این حال، دلیل این بهبود وضعیت انسان در نهایت خودخواهی است. از این رو رقابت و منفعت شخصی جامعه ای مولد ایجاد می کند که به اقتصاد کمک می کند.

در حالی که اثبات عملاً این که چگونه چنین نیروهای نادیده ای ممکن است بر اقتصاد جهانی تأثیر بگذارند و شکل دهند، دشوار است، اقتصاددانان نئوکلاسیک در قرن گذشته و بیشتر تلاش کرده اند این کار را انجام دهند. آنها معتقدند که  جعبه ابزار قدیمی مداخله دولت به نفع حمایت گرایی و هزینه های هنگفت دولت به سلامت مالی کشور و پیامد آن بر رقابت در بازار آزاد که شرکای تجاری بین المللی را تحت تأثیر قرار می دهد، آسیب می رساند.

پایه‌های نظری دست نامرئی

1. خودخواهی سازنده: اسمیت استدلال می‌کرد که افراد به طور طبیعی منافع شخصی خود را دنبال می‌کنند. برای مثال:
   • یک نانوا به دنبال سود شخصی است و با پخت نان باکیفیت، نیاز مشتریان را برآورده می‌کند.
   • این رفتار نه به دلیل خیرخواهی او، بلکه به دلیل علاقه به کسب سود است.
2. رقابت در بازار آزاد: در یک بازار آزاد، رقابت میان تولیدکنندگان و فروشندگان منجر به بهبود کیفیت محصولات و کاهش قیمت‌ها می‌شود.
   این رقابت، که بدون نیاز به دخالت دولت شکل می‌گیرد، باعث می‌شود منابع به طور مؤثر و بهینه تخصیص یابند.
3. تأثیر عرضه و تقاضا: تعادل بین عرضه و تقاضا در بازار آزاد، به تخصیص مناسب منابع کمک می‌کند. به عنوان مثال، اگر تقاضا برای یک محصول افزایش یابد، تولیدکنندگان بیشتری وارد بازار می‌شوند و با افزایش عرضه، قیمت‌ها کاهش می‌یابد.

ویدئو آموزشی مرتبط با این مطلب

عملکرد دست نامرئی در عمل

دست نامرئی در بازارهای آزاد کارایی اقتصادی را افزایش می‌دهد:

1. تخصیص بهینه منابع: هر فرد یا بنگاه تولیدی، برای کسب سود بیشتر، تلاش می‌کند تا منابع را در زمینه‌ای که بیشترین بازدهی را دارد، به کار گیرد.
2. افزایش نوآوری: رقابت برای جذب مشتری باعث می‌شود شرکت‌ها نوآوری کنند و محصولات و خدمات بهتری ارائه دهند.
3. پاسخ به نیازهای مشتریان: بازارهای آزاد، به طور طبیعی به نیازها و خواسته‌های مصرف‌کنندگان پاسخ می‌دهند و باعث بهبود رفاه اجتماعی می‌شوند.

نمونه دست نامرئی

برای درک بهتر مفهوم دست نامرئی آدام اسمیت، بیایید به مثال معروفی که توسط ریچارد کانتیلون اقتصاددان در کتاب خود به نام  An Essay on Economic Theory معرفی شده است نگاه کنیم. او توضیح داد که چگونه یک املاک و مستغلات، زمانی که به چند تقسیم می شود اجاره واحدها درآمد بیشتری آورده است در مقایسه با بازده به دست آمده زمانی که یک مالک واحد کنترل کل دارایی املاک را داشت. 

میل به موفقیت و رقابت، کشاورزان واحدهای مستقل را برانگیخت تا فناوری جدید، ابزارهای کشاورزی بهتر و رویه ها را به بازار محدود معرفی کنند. این منجر به رشد درآمد برای همه طرف های درگیر شد زیرا محصولات بهتر بودند. رقابت برای کسب رتبه اول به معنای رضایت بیشتر مشتریان بود که منجر به شیوه های بهتر بازار و حتی مشتریان راضی تر در یک چرخه تئوری بی پایان پیشرفت و نوآوری شد.

مثال‌هایی از دست نامرئی در اقتصاد

مزایای دست نامرئی

1. کارایی اقتصادی: بازار آزاد، تحت هدایت دست نامرئی، به تخصیص منابع به بهترین شکل کمک می‌کند.
2. بهبود رفاه اجتماعی: افرادی که برای منافع شخصی خود تلاش می‌کنند، در نهایت به افزایش رفاه جامعه کمک می‌کنند.
3. تشویق رقابت: رقابت در بازار آزاد باعث کاهش قیمت‌ها، افزایش کیفیت و نوآوری می‌شود.
4. کاهش نیاز به دخالت دولت: دست نامرئی نشان می‌دهد که بازارها می‌توانند بدون دخالت گسترده دولت، کارآمد عمل کنند.

انتقادها به مفهوم دست نامرئی

با وجود مزایای این مفهوم، برخی از اقتصاددانان و منتقدان به محدودیت‌های آن اشاره کرده‌اند:

1. وجود شکست بازار: در برخی موارد، بازار آزاد نمی‌تواند به طور کامل منابع را بهینه تخصیص دهد. مثال‌ها شامل موارد زیر است:
   • اثرات خارجی (Externalities): وقتی فعالیت یک فرد یا شرکت بر دیگران تأثیر مثبت یا منفی دارد، مانند آلودگی محیط زیست.
   • کالاهای عمومی (Public Goods): مانند امنیت ملی یا آموزش عمومی که بازار آزاد تمایل به ارائه آن‌ها ندارد.
2. نابرابری اقتصادی: بازار آزاد می‌تواند نابرابری‌های اقتصادی را تشدید کند، زیرا دست نامرئی اغلب به نفع افرادی است که از ابتدا منابع یا مزیت بیشتری دارند.
3. عدم شمول اجتماعی: بازار آزاد ممکن است نیازهای اقشار ضعیف جامعه را نادیده بگیرد.
4. عدم پیش‌بینی بحران‌ها: دست نامرئی نمی‌تواند به طور کامل از بحران‌های اقتصادی، مانند رکودها یا تورم‌های شدید، جلوگیری کند.

ویدئو آموزشی مرتبط با این مطلب

نتیجه گیری

دست نامرئی این ایده است که تخصص در تولید می تواند افراد علاقه مند را به تولید آنچه که از نظر اجتماعی ضروری است و به نفع همه است سوق دهد. این به این دلیل است که افزایش تخصص به طور طبیعی منجر به شبکه ای از وابستگی های متقابل می شود، به طوری که یک کفاش برای تولید خانه، غذا، پوشاک و غیره به دیگران نیاز دارد.

در حالی که یک سازنده خانه برای کفش به کفاش و برای پوشاک، غذا و غیره خود به دیگران تکیه می کند. نیروهای بازار و رقابت، تولیدکنندگان را ترغیب می‌کند تا با کمترین هزینه، سودآورترین چیزی را بسازند، همچنین پیشرفت فناوری و نوآوری را به نفع همه تشویق می‌کنند.

سوالات متداول