مالیات رگرسیون Regressive Tax

نظام مالیاتی جایی است که افراد کشور بدون در نظر گرفتن سطح درآمد خود با همان نرخ مالیات می گیرند و نمونه هایی از آن شامل مالیات بر فروش، مالیات مقطوع، مالیات بر دارایی، هزینه استفاده، مالیات بر گناه و کلیه مالیات هایی است که در آنها وجود دارد. این سیستم درصد بیشتری از درآمدهای گروه کم درآمد را به جای درآمدهای گروه پردرآمد می گیرد. برخی از محصولاتی که بر روی آنها مالیات قهقرایی اعمال می شود عبارتند از: مواد غذایی، الکل، تنباکو، مجوزهای پارکینگ، بلیط موزه، ورودی پارک های عمومی، سایر بلیت های اماکن عمومی و عوارض عوارض و غیره.

مالیات رگرسیون چگونه کار می کند؟

سیستم مالیات رگرسیون به سیستم مالیاتی اطلاق می شود که در آن مالیات اخذ شده از یک فرد یا یک شرکت با میزان مبلغ مشمول مالیات کاهش می یابد. در ابتدا، منطقی به نظر می رسد که چنین سیستم مالیاتی در نظر گرفته شود.

با این حال، با نگاهی دقیق‌تر مشخص می‌شود که شهروندان کم‌درآمد در نهایت درصد مالیات بیشتری را از درآمد خود پرداخت می‌کنند. این سیستم مالیاتی برای اقتصاد هم مزیت و هم ضرر محسوب می شود. علیرغم نظرات متفاوت در مورد این موضوع، این موضوع همچنان در برخی از نقاط جهان افزایش می یابد.

بنابراین در مورد مالیات رگرسیون نرخ مالیات یا کل مالیات ثابت می ماند و با افزایش سطح درآمد افراد تغییر نمی کند. معمولاً بار بیشتری را بر دوش افرادی که در اقتصاد درآمد کم دارند نسبت به گروه پردرآمد وارد می کند. به طور متوسط، نظام مالیاتی قهقرایی مورد پسند نیست و گام های مختلفی برای حرکت در مسیر مالیات تصاعدی مورد توجه مقامات دولتی و سیاست گذاران مختلف قرار گرفته است. برخی از کشورها مالیات بر فروش برخی از اقلام مورد نیاز اولیه مانند مواد غذایی را حذف کرده‌اند، زیرا بخش کم درآمد کشور نسبت به گروه پردرآمد، مبالغ بیشتری را صرف غذا می‌کند.

سایر کشورها سیستمی را برای ارسال چک ها برای تخفیف مالیات در صورتی که کمتر از سطح معینی از گروه درآمدی باشند، اتخاذ کردند.

مثال ها

اجازه دهید سیستم مالیات رگرسیون را با درک انواع مختلف و مثال‌های آنها از طریق بحث زیر به تفصیل درک کنیم.

شماره 1 – مالیات بر فروش

در مورد مالیات بر فروش، نرخ مالیات یکسانی توسط دولت ها به طور یکسان برای همه مصرف کنندگان بر اساس محصولات خریداری شده توسط آنها صرف نظر از درآمد یا درآمد اعمال می شود.

مثلاً دو نفر برای خرید اقلام به خواربارفروشی رفتند. هر یک از مردم مواد غذایی به ارزش 450 دلار در ماه از فروشگاه مواد غذایی خریداری می کنند که نرخ مالیات ایالتی 7.5٪ است. بنابراین، در این مورد، هر دو نفر 33.75 دلار (450 * 7.5 دلار %) برای بخش مالیات پرداخت می کنند. در مدت یک سال، کل مبلغ مالیات فروش برای هر نفر 405 دلار خواهد بود.

حالا نفر اول 1000 دلار در ماه و نفر دوم 10000 دلار در ماه درآمد دارد. میزان مالیات بر فروش بر هر دو نفر تأثیر متفاوتی می گذارد. برای نفر اول درصد مالیات پرداختی او نسبت به درآمدش 38/3 درصد [(75/33/1000)*100] و برای نفر دوم درصد مالیات پرداختی او نسبت به درآمدش 34/0 درصد است [( 33.75 / 10000) *100] فقط.

اگر چه در این مورد نرخ مالیات یکسانی برای هر دو نفر وجود دارد، فردی که درآمد کمتری دارد باید درصد بیشتری از درآمد خود را به عنوان مالیات پرداخت کند در حالی که فردی که درآمد بالاتری دارد باید درصد کمتری را بپردازد. درصدی از درآمد او به عنوان مالیات، باعث کاهش مالیات می شود.

شماره 2 – مالیات بر دارایی

مالیات بر اموال خریداری شده توسط افراد با نرخ ثابت بر اساس ارزش دارایی صرف نظر از درآمدی که آنها به دست می آورند اخذ می شود. بنابراین اگر دو نفر خانه‌های مساوی را در یک محله بخرند، بدون در نظر گرفتن سطح درآمدشان باید مالیات یکسانی را بر ملک بپردازند.

به عنوان مثال، دو نفر X و Y با درآمد 200000 دلار و 500000 دلار ملکی را در محل نزدیک خریداری کردند که دارای ابعاد و ارزش یکسان بود. اکنون نرخ مالیات بر دارایی برای هر دو نفر صرف نظر از درآمدی که در طول دوره کسب کرده اند یکسان خواهد بود.

بنابراین این امر باعث می شود که مالیات بر دارایی به عنوان مالیات قهقرایی بر اساس ارزش ملک باشد و نه بر اساس درآمد شخصی که آن را خریداری می کند.

شماره 3 – هزینه های کاربر

هزینه های کاربر شامل هزینه هایی است که افراد برای دسترسی به مکان هایی مانند بلیط موزه، ورودی پارک های عمومی، سایر بلیت ها و عوارض اماکن عمومی و غیره و هزینه های اخذ مجوز و شناسنامه پرداخت می کنند.

به عنوان مثال، آقای X و آقای Y به همراه خانواده‌هایشان که هر کدام 4 عضو داشتند، به موزه‌ای رفتند که بودجه آن توسط دولت تامین می‌شود و 20 دلار برای هر نفر به عنوان هزینه بلیط برای ورودی پرداخت کردند که به 80 دلار برای هر نفر رسید. خانواده. درآمد آقای X حدود 20 دلار است

000 در سال، در حالی که درآمد آقای Y حدود 160000 دلار در سال است. میزان هزینه های کاربر بر هر دو نفر متفاوت است.

برای آقای X درصد مالیات پرداخت شده توسط او با توجه به درآمدش به 0.4٪ [(80 / 20000) * 100] و برای آقای Y درصد مالیات پرداخت شده توسط او با توجه به درآمدش فقط به 0.05٪ می رسد [ (80 / 160000) *100]. بنابراین کارمزد آقای X بیشتر از Yهایی است که حدود 160000 دلار در سال درآمد دارند. بنابراین هزینه های کاربر مالیات قهقرایی است که توسط دولت اخذ می شود.

شماره 4 – مالیات بر گناه

مالیاتی که از کالاهایی که برای جامعه مضر است گرفته می شود به عنوان مالیات گناه شناخته می شود. اینها شامل کالاهایی مانند الکل، تنباکو و غیره است و به دلیل تفاوت مصرف بین گروه های پردرآمد و پردرآمد، بسیار پسرفته هستند. همچنین، فردی که معمولاً درآمد کمتری دارد، در مقایسه با افرادی که درآمد بیشتری دارند، محصولات مضر بیشتری مصرف می کند.

به عنوان مثال، آقای A سالانه 5000 دلار درآمد دارد، 500 دلار برای خرید الکل خرج می کند، در حالی که آقای Y 500،000 دلار در سال درآمد دارد و همچنین سالانه 500 دلار برای خرید الکل خرج می کند. هر دو نفر باید مالیات 500 دلاری را بدون توجه به درآمدی که به دست می آورند، با همان نرخ پرداخت کنند. بنابراین، مالیات بر گناه، مالیات قهقرایی در نظر گرفته می شود.