ژان باپتیست سی (۱۷۶۷-۱۸۳۲) اقتصاددان و محقق لیبرال کلاسیک فرانسوی بود. سی در لیون متولد شد و حرفه ای برجسته داشت. او در کمیته مالی دولتی زیر نظر ناپلئون خدمت کرد و اقتصاد سیاسی را در آتن، کنسرواتوار ملی هنر و متریرس و کالج دو فرانس تدریس کرد و در آنجا به ریاست اقتصاد سیاسی منصوب شد.

قانون بازارهای Say یک  نظریه اقتصادی کلاسیک  است که می گوید تولید منبع تقاضا است. طبق قانون سی، توانایی تقاضای چیزی با عرضه کالای متفاوت تامین می شود.

درباره ژان باپتیست سی

ژان باپتیست سی به خاطر فرمول بندی قانون بازارهای سی ، که به عنوان نظریه بازارها نیز از آن یاد می شود و برای کتابش با عنوان رساله ای در باب اقتصاد سیاسی، که در سال ۱۸۰۳ منتشر شد، شناخته شده است. علاوه بر رساله معروف او دیگر آثار منتشر شده او، دوره دوجلدی کامل در اقتصاد سیاسی عملی (در سال ۱۸۵۲) و مجموعه ای از مکاتبات او با اقتصاددان همکار توماس مالتوس با عنوان نامه هایی به آقای مالتوس بود که درباره منتقدان او بحث و مناظره می کرد.

سی به شدت تحت تأثیر آدام اسمیت و نظریه های اقتصادی بود که اسمیت در کتاب ثروت ملل خود در سال ۱۷۷۶ ارائه کرد . او یکی از طرفداران بزرگ نظریه‌های بازار آزاد اسمیت بود و از طریق کار آکادمیک و تدریس فلسفه‌های خود را ترویج می‌کرد و به محبوبیت آنها در فرانسه کمک می‌کرد. سی همچنین ابراز عقیده کرد که کاهش سطح قیمت اگر ناشی از افزایش بهره وری باشد نه از کاهش تورم، می تواند یک اتفاق مثبت باشد.

او در مورد پول و بانکداری نوشت، نظرات خود را در مورد مالیات به عنوان سنگین به اشتراک گذاشت، و توسط رابرت ال. فورمینی در نشریه بینش اقتصادی بانک فدرال رزرو دالاس به عنوان یکی از اولین اقتصاددانانی که درباره کارآفرینی و مفاهیم سودمندی بحث کردند و کارآفرینان را مفید توصیف کردند، اعتبار دارد. در برآوردن «خواسته‌های انسان»۳ از اقتصاددانان معاصر سی می توان به جیمز میل، جرمی بنتام و دیوید ریکاردو اشاره کرد.

قانون بازارها Say’s

قانون بازارهای سی بیان می کند که برای خرید کالا در بازار، خریدار باید ابتدا چیزی با ارزش برای فروش تولید کرده باشد تا بتواند قدرت خرید (به شکل پول) به دست آورد. این نشان می‌دهد که میزان تقاضای مؤثر برای کالا در یک اقتصاد، نتیجه اقدامات قبلی تولید است و در نتیجه هرگز نمی‌توان مازاد عرضه عمومی پایدار در اقتصاد وجود داشت، زیرا تولید کالاهای اقتصادی چیزی است که تقاضای عمومی را ایجاد می‌کند.

قانون Say ادعا نمی کند که هرگز نمی تواند عدم تعادل در عرضه و تقاضا برای کالاهای خاص وجود داشته باشد، اگرچه سی معتقد بود که با تعدیل قیمت ها، اینها به سمت تعادل گرایش پیدا می کنند و این روند تعدیل قیمت نیز برای متعادل کردن تقاضا و عرضه عمومی همه ضروری است.

قانون سی در  مدل‌های اقتصادی مدرن نئوکلاسیک زندگی می‌کند که استدلال می‌کنند اگر قیمت‌ها به اندازه کافی انعطاف‌پذیر باشند تا همه بازارها روشن باشند، آنگاه اقتصاد به سمت ثبات می‌رود.

در حالی که قانون سی دلالت بر این دارد که اقتصاد به یک معنا خودتنظیم می شود، به طوری که تولید در نهایت منبع تقاضا است، این قانون به اشتباه تفسیر شده و اغلب به این معناست که «عرضه تقاضای خود را ایجاد می کند».

اقتصاددانان معاصر جان مینارد کینز و توماس مالتوس از قانون سی انتقاد کردند. اقتصاددانان بعدی به کینز به عنوان تا حدی یا عمده‌ترین مسئول سردرگمی در مورد قانون سی اشاره می‌کنند و بیان مجدد کینز از قانون را به عنوان مردی توصیف می‌کنند که قانون سی را نادرست معرفی می‌کند تا استدلال‌های کینز را به زیان اقتصاد کلاسیک پیش ببرد.

ژان باپتیست سی و بنیانگذاران ایالات متحده

آثار سی که در ترجمه انگلیسی ظاهر شدند، در بین بنیانگذاران آمریکایی، توماس جفرسون و جیمز مدیسون، که او به طور فعال با آنها مکاتبه می کرد، مخاطبان تحسین برانگیزی پیدا کرد. در نامه مدیسون که از سی برای ارسال نسخه‌ای از رساله‌اش تشکر می‌کند، نوشته شده است: «من از شما می‌خواهم که قربان از ارزش زیادی که برای شما قائل هستم مطمئن شوید…» جفرسون چنان تحت تأثیر سی قرار گرفت که او را تشویق کرد به ویرجینیا برود.