شاخص های تصادفی Coincident Economic 

شاخص تصادفی معیاری است که وضعیت همزمان فعالیت اقتصادی در یک منطقه خاص را نشان می دهد.شاخص های تصادفی لزوماً شرایط فعلی را منعکس نمی‌کنند، زیرا معمولاً شامل مقداری تأخیر در جمع‌آوری داده‌ها و گزارش‌دهی می‌شوند.

با این حال، آنها از این جهت مهم هستند که وضعیت گذشته اخیر اقتصاد را به اقتصاددانان و سیاستگذاران نشان می دهند . شاخص‌های همزمان شامل اشتغال، درآمد واقعی، میانگین ساعات کار هفتگی در بخش تولید و تولید ناخالص داخلی (GDP) است.

شاخص های تصادفی شامل:

1. تعداد کارکنان حقوق و دستمزد غیرکشاورزی
2. درآمد شخصی تعدیل شده بر اساس تورم منهای پرداخت های انتقالی (مانند مزایای بیمه بیکاری)
3. تولید صنعتی (معیاری از بازده صنایع تولیدی، معدنی و تاسیساتی)
4. فروش تولیدی و تجاری تعدیل شده بر اساس تورم

این شاخص به عنوان معیاری برای سلامت فعلی اقتصاد در نظر گرفته می شود، اگرچه در بهبود « بیکاری » از رکود اقتصادی که در نوامبر ۲۰۰۱ به پایان رسید، اشتغال حقوق و دستمزد تا اوت ۲۰۰۳ به پایین ترین حد خود نرسید.

به طور خلاصه:

درک شاخص های تصادفی

شاخص های همزمان، معیارهای کلان اقتصادی هستند که تا حد امکان منعکس کننده عملکرد اقتصادی برای دوره زمانی هستند که پوشش می دهند (معمولاً هفته، ماه یا سه ماهه قبل). شاخص های اقتصادی را می توان بر اساس دوره زمانی که اندازه گیری می شود به سه گروه طبقه بندی کرد. شاخص های عقب مانده پس از تغییر اقتصاد به طور کلی تغییر می کنند، شاخص های همزمان وضعیت چرخه تجاری را برای دوره زمانی جمع آوری می کنند و شاخص های پیشرو نشان می دهند که اقتصاد به کجا می رود.

شاخص‌های همزمان اغلب همراه با شاخص‌های پیشرو و عقب‌افتاده مورد استفاده قرار می‌گیرند تا دید کاملی از اینکه اقتصاد کجا بوده است و چگونه انتظار می‌رود در آینده تغییر کند. شاخص‌های پیشرو به پیش‌بینی حرکات آتی شاخص‌های همزمان کمک می‌کنند و شاخص‌های عقب‌افتاده به تأیید روندها و نقاط عطف در شاخص‌های همزمان کمک می‌کنند. فدرال رزرو (فدرال رزرو) شاخص های اقتصادی همزمان را منتشر می کند که از انواع شاخص های همزمان گردآوری شده اند. با جمع‌آوری چند شاخص در یک شاخص، می‌توان برخی از نویزهای کوتاه‌مدت مرتبط با شاخص‌های فردی را حذف کرد و معیار مطمئن‌تری ارائه داد.

آنچه که شاخص های تصادفی در مورد اقتصاد نشان می دهد

شاخص های همزمان چرخه های تجاری اقتصاد را تعریف می کنند. این به این معنی است که آنها شاخص های اولیه هستند که برای تعیین اینکه آیا اقتصاد در یک فصل معین در رکود یا انبساط قرار دارد استفاده می شود، فرآیندی که به نام تاریخ گذاری چرخه تجاری شناخته می شود.

شاخص های همزمان معمولاً شرایط اقتصادی فعلی را منعکس نمی کنند، بلکه از داده های گذشته اخیر گزارش می دهند. شاخص‌های همزمان مختلف ممکن است بین شاخص گزارش‌شده و پدیده زیربنایی واقعی که شاخص برای اندازه‌گیری آن است، فاصله طولانی یا کوتاهی داشته باشد. این تأخیرها به این دلیل اتفاق می‌افتند که جمع‌آوری، جدول‌بندی و گزارش داده‌ها به زمان نیاز دارد و می‌تواند از یک روز تا یک سال (برای داده‌های نهایی یا اصلاح‌شده) متغیر باشد.

معیارهایی که در این دسته قرار می‌گیرند، مانند درآمد شخصی و تولید صنعتی، به ارائه یک چشم‌انداز فوری از آنچه اخیراً اتفاق افتاده و نحوه واکنش بازارها و اقتصادها به عواملی که جهت‌گیری آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهند، کمک می‌کند. طبق ماهیت خود، شاخص های همزمان به موازات چرخه های صنعت، تجارت و اقتصاد تغییر خواهند کرد. ارزیابی شاخص‌های همزمان راهی برای درک اینکه سیاست‌ها و روندها واقعاً چه تأثیری دارند.

برای مثال:

اگر افزایشی در تولید پنل های خورشیدی گزارش شود، ممکن است تأثیر برنامه های تشویقی برای منابع انرژی جایگزین را نشان دهد. داده های حقوق و دستمزد می تواند نوع تقاضای اخیر شرکت ها برای کارکنان و سطح بهره وری آنها را نشان دهد. اگر حقوق‌ها نسبت به دوره‌ای مشابه افزایش یافته باشد، ممکن است نشان‌دهنده این باشد که شرکت‌ها اخیراً در تجارت بیشتری مشغول هستند، شاهد افزایش درآمد هستند و می‌توانند برای جذب کارگران ماهر حقوق بیشتری بپردازند.

اشاره به داده های حقوق و دستمزد فعلی به عنوان یک شاخص تصادفی نیز می تواند نشان دهنده ظرفیتی باشد که کارمندان برای بازگرداندن پول به اقتصاد دارند. افزایش حقوق می تواند امکان افزایش هزینه های انعطاف پذیر و همچنین ایجاد پتانسیل برای هزینه های لوکس را فراهم کند. این نشان می‌دهد که اقتصاد اخیراً به شدت مولد بوده است و کدام بخش‌های آن بیشترین قدرت و ثبات را نشان می‌دهند.