بودجه بندی سرمایه ای : IRR یا NPV کدام بهتر است؟
آیا باید از IRR یا NPV در بودجه ریزی سرمایه استفاده کرد؟
در بودجه بندی سرمایه ای تعدادی رویکرد مختلف وجود دارد که می توان از آنها برای ارزیابی یک پروژه استفاده کرد. دو روش بسیار رایج برای ارزیابی یک پروژه، نرخ بازده داخلی و ارزش فعلی خالص است. با این حال، هر رویکرد دارای مزایا و معایب متمایز خود است. در اینجا، تفاوتهای بین این دو و موقعیتهایی را که یک روش بر دیگری ارجحیت دارد، مورد بحث قرار میدهیم.
به طور خلاصه:
- هر دو IRR و NPV برای تعیین اینکه چه پروژه هایی را بپذیرید و چه سودآوری را یک شرکت می تواند انتظار داشته باشد مفید هستند.
- نرخ بازده داخلی با تجزیه و تحلیل جریان نقدی و گزارش درصد بازده مورد انتظار، نتیجه یک پروژه را تخمین می زند.
- در حالی که محاسبه و درک نرخ بازده داخلی ساده است، اما برای تجزیه و تحلیل پروژه هایی با دوره های متعدد خروج نقدی یا نرخ های تنزیل متعدد مفید نیست.
- ارزش فعلی خالص نتیجه یک پروژه را با جمع کردن تمام جریان های نقدی تنزیل شده با هم برای گزارش یک مبلغ مثبت یا منفی دلاری تخمین می زند.
- اگرچه روش ارزش فعلی خالص انعطافپذیرتر است، اما هنگام تلاش برای مقایسه پروژههای با اندازههای مختلف یا تجزیه و تحلیل جدول زمانی بازگشت پروژه مفید نیست.
IRR چیست؟ بودجه بندی سرمایه ای
نرخ بازده داخلی (IRR) سودآوری سرمایه گذاری های بالقوه را با استفاده از یک ارزش درصدی به جای مقدار دلاری تخمین می زند. همچنین به آن نرخ بازده تنزیل شده یا نرخ بازده اقتصادی نیز گفته می شود. عوامل خارجی مانند هزینه های سرمایه و تورم را حذف می کند.
روش IRR پروژه ها را به یک درصد بازده ساده ساده می کند که مدیریت می تواند از آن برای تعیین اینکه آیا یک پروژه از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است یا خیر استفاده کند. یک شرکت اغلب دارای یک نرخ بازده داخلی مورد نیاز در مقایسه با معیار است و ممکن است تصمیم بگیرد که پروژه را در صورتی که IRR از این معیار فراتر رود، پیش ببرد. از سوی دیگر، یک شرکت ممکن است بخواهد پروژه ای را رد کند اگر کمتر از آن نرخ یا بازدهی باشد یا اینکه در یک دوره زمانی معین ضرری را پیش بینی کند.
مزایا و معایب IRR
استفاده از IRR ساده است و نیازی به نرخ با مانع یا معیار ندارد. با این حال، اندازه یک پروژه را نادیده می گیرد،
NPV چیست؟
بر خلاف IRR، ارزش فعلی خالص یک شرکت (NPV) به مقدار دلار بیان می شود. این تفاوت بین ارزش فعلی جریان های نقدی یک شرکت و ارزش فعلی جریان نقدی خروجی آن در یک دوره زمانی خاص است.
NPV با تخمین جریان های نقدی آتی شرکت مربوط به یک پروژه محاسبه می شود. سپس، این جریانهای نقدی با استفاده از نرخ تنزیل که هزینههای سرمایه، ریسک و نرخ بازده مورد نظر پروژه را نشان میدهد، به ارزش فعلی تنزیل میشوند. مجموع تمام جریان های نقدی تنزیل شده نشان دهنده ارزش فعلی خالص است و ارزش فعلی خالص تفاوت بین هزینه پروژه و درآمدی است که در طول زمان ایجاد می کند.
مزایا و معایب NPV
تفسیر NPV آسان است: اگر NPV مثبت باشد، سودآور است. اگر NPV منفی باشد، اینطور نیست. با این حال، NPV هنگام تصمیم گیری برای تصمیم گیری در مورد اینکه کدام پروژه ها به عنوان اندازه یا جدول زمانی در نظر گرفته نمی شوند، مفید نیست.
مشکلات با IRR
مزیت اصلی IRR سادگی آن است: محاسبه آسان و تفسیر نتیجه آسان است. با این حال، چندین اشکال برای این روش وجود دارد.
IRR فقط از یک نرخ تنزیل استفاده می کند و نرخ تنزیل واقعی می تواند در طول زمان به طور قابل توجهی تغییر کند – به خصوص اگر سرمایه گذاری یک پروژه بلند مدت باشد. بدون اصلاح، IRR تغییر نرخ تنزیل را در نظر نمیگیرد، بنابراین برای پروژههای بلندمدت با دورههای ریسک متغیر یا تغییرات در انتظارات بازدهی کافی نیست.
نوع دیگری از پروژه که محاسبه IRR اساسی برای آن بی اثر است، پروژه ای با ترکیبی از جریان های نقدی مثبت و منفی چندگانه است. به عنوان مثال، پروژه ای را در نظر بگیرید که بخش بازاریابی باید هر چند سال یک بار برند را مجدداً اختراع کند تا در یک بازار مد روز باقی بماند.
این پروژه دارای جریان های نقدی است:
- سال 1 = -50000 دلار (سرمایه اولیه)
- سال 2 = 115000 دلار بازگشت
- سال 3 = – 66000 دلار هزینه بازاریابی جدید برای تجدید نظر در ظاهر پروژه.
در این مورد نمی توان از یک IRR واحد استفاده کرد. به یاد داشته باشید که IRR نرخ تنزیل یا بهره مورد نیاز برای شکست پروژه با توجه به سرمایه گذاری اولیه است. اگر شرایط بازار در طول سال ها تغییر کند، این پروژه می تواند چندین IRR داشته باشد. به عبارت دیگر، پروژههای طولانی با جریانهای نقدی در نوسان و سرمایهگذاریهای اضافی ممکن است دارای چندین ارزش IRR مجزا باشند که ارزیابی آن را غیرممکن میکند.
روش IRR نیز زمانی مشکل ساز است که نرخ تنزیل یک پروژه مشخص نباشد. اگر IRR بالاتر از نرخ تنزیل باشد، پروژه امکان پذیر است. اگر زیر باشد، پروژه نیست. اگر نرخ تنزیل مشخص نباشد، معیاری برای مقایسه بازده پروژه وجود ندارد. در مواردی مانند این، روش NPV برتر است زیرا پروژه هایی با NPV مثبت از نظر مالی ارزشمند تلقی می شوند.
با استفاده از NPV بودجه بندی سرمایه ای
مزیت استفاده از روش NPV نسبت به IRR با استفاده از مثال بالا این است که NPV میتواند چندین نرخ تنزیل یا جهتهای جریان نقدی متفاوت را مدیریت کند. جریان نقدی هر سال را می توان به طور جداگانه از سایرین تنزیل کرد، بنابراین روش NPV هنگام ارزیابی دوره های فردی انعطاف پذیرتر است. روش NPV ذاتاً پیچیده است و در هر مرحله به فرضیاتی مانند نرخ تنزیل یا احتمال دریافت پرداخت نقدی نیاز دارد.
از NPV می توان برای تعیین اینکه آیا سرمایه گذاری مانند پروژه، ادغام یا اکتساب به یک شرکت ارزش افزوده می کند یا خیر، استفاده کرد. اگر NPV مثبت باشد، مجموع جریان های نقدی تنزیل شده بیشتر از مجموع جریان های نقدی تنزیل شده است. شرکت سود اقتصادی بیشتری نسبت به آنچه ارائه می کند دریافت خواهد کرد، بنابراین پروژه، با فرض بازدهی مادی و عدم رعایت محدودیت ظرفیت، برای شرکت سودمند است.
از طرف دیگر، یک NPV منفی نشان میدهد که جریانهای نقدی شرکت در طول عمر یک پروژه از آنچه انتظار میرود دریافت کند، بیشتر است. وقتی NPV پروژه منفی است، پروژه سودآور نیست و به دلایل مالی نباید پذیرفته شود.
مانند روش IRR، روش NPV دارای معایبی است. ممکن است تعیین نرخ بازده یا نرخ تنزیل مورد نیاز برای تنزیل جریان نقدی دشوار باشد. همچنین، محاسبات NPV نسبت به پروژههای بزرگتر تعصب دارند. یک پروژه ممکن است NPV بالاتری داشته باشد، اما نرخ بازده آن ممکن است کمتر باشد، و مجموع هزینه نقدی ممکن است بیشتر از یک پروژه کوچکتر باشد.
آیا IRR یا NPV برای بودجه بندی سرمایه ای بهتر است؟
IRR و NPV دو کاربرد متفاوت در بودجه بندی سرمایه ای دارند. IRR هنگام مقایسه چندین پروژه با یکدیگر یا در شرایطی که تعیین نرخ تنزیل دشوار است مفید است. NPV در شرایطی که جهتهای متفاوتی از جریان نقدی در طول زمان یا نرخهای تخفیف متعدد وجود دارد، بهتر است.
IRR چگونه محاسبه می شود؟
IRR با صفر کردن NPV یک سری جریان های نقدی و حل نرخ تنزیل محاسبه می شود. IRR را می توان به صورت دستی از طریق آزمون و خطا حل کرد، اگرچه استفاده از برنامه های نرم افزاری برای محاسبه IRR کارآمدتر است.
NPV چگونه محاسبه می شود؟
NPV با یافتن ارزش فعلی هر جریان نقدی برای هر دوره، از جمله خروجی اولیه نقدی که بلافاصله رخ می دهد، محاسبه می شود. نرخ تنزیل مورد استفاده به عنوان نرخ بازده مورد نیاز برای پروژه انتخاب می شود. هنگامی که تمام جریان های نقدی تنزیل شده محاسبه شد، تمام جریان های نقدی را اضافه کنید تا به ارزش فعلی خالص برسید.
نتیجه
هر دو IRR و NPV می توانند برای تعیین میزان مطلوبیت یک پروژه و ارزش افزودن به شرکت استفاده شوند. در حالی که یکی از درصد استفاده می کند، دیگری به عنوان یک رقم دلار بیان می شود. در حالی که برخی استفاده از IRR را به عنوان معیاری برای بودجه بندی سرمایه ترجیح می دهند، اما با مشکلاتی همراه است زیرا عوامل متغیر مانند نرخ های تنزیل مختلف را در نظر نمی گیرد. با این حال، NPV همچنین دارای محدودیت هایی مانند عدم توانایی در مقایسه اندازه پروژه یا نیاز به برآورد نرخ اولیه است. بودجه بندی سرمایه ای
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.