زیان معمولی زیان‌هایی است که توسط مالیات‌دهنده زمانی متوجه می‌شود که هزینه‌ها از درآمدها در عملیات عادی تجاری بیشتر شود. زیان های معمولی به آن دسته از زیان هایی گفته می شود که مالیات دهندگان متحمل می شوند و زیان سرمایه نیستند. زیان عادی به طور کامل قابل کسر است تا درآمد را جبران کند و در نتیجه مالیات بدهی مالیات دهندگان را کاهش دهد.

خسارات معمولی ممکن است ناشی از دلایل بسیاری از جمله تلفات و سرقت باشد. هنگامی که زیان های عادی بیش از درآمد ناخالص مالیات دهندگان در طول یک سال مالیاتی باشد، قابل کسر می شوند. سرمایه و عادی دو نرخ مالیاتی هستند که برای فروش و معاملات دارایی خاص اعمال می شود. نرخ های مالیات به نرخ مالیات نهایی مالیات دهندگان گره خورده است. نرخ خالص سرمایه بلندمدت به طور قابل توجهی کمتر از نرخ های عادی است. از این رو عقل مرسوم این است که مالیات دهندگان نرخ سرمایه را بر سود و نرخ معمولی را برای زیان ترجیح می دهند.

در سال 2022، نرخ‌ها در هفت براکت مالیاتی از 10 درصد به 37 درصد برای نرخ‌های معمولی و از 0 درصد به 20 درصد نرخ‌های خالص سرمایه بلندمدت تغییر کردند. همچنین، مالیات دهندگان در بالاترین گروه مالیاتی باید 3.8٪ مالیات بر درآمد خالص سرمایه گذاری (NIIT) بپردازند.

ضرر معمولی در مقابل ضرر سرمایه

زیان معمولی یک سطل زباله استعاری برای هر ضرری است که به عنوان  زیان سرمایه طبقه بندی نمی شود. تحقق زیان سرمایه زمانی اتفاق می‌افتد که شما یک دارایی سرمایه‌ای، مانند سرمایه‌گذاری در بازار سهام یا ملکی را که برای استفاده شخصی دارید، به کمتر از هزینه اصلی آن بفروشید.

شناسایی زیان عادی زمانی است که شما اموالی مانند موجودی کالا، لوازم، حساب های دریافتنی ناشی از انجام تجارت، املاک و مستغلات مورد استفاده به عنوان املاک اجاره، و دارایی های معنوی مانند موسیقی، ادبی، برنامه نویسی نرم افزاری یا آهنگ های هنری را می فروشید.

این ضرری است که توسط یک صاحب کسب و کار که یک کسب و کار را اداره می کند متوجه می شود که به دلیل اینکه هزینه ها بیشتر از درآمدها است، سودی به دست نمی آورد. زیان شناسایی شده از اموال ایجاد شده یا موجود به دلیل تلاش های شخصی مالیات دهندگان در جریان تجارت یا تجارت، یک زیان عادی است.

به عنوان مثال، شما 110 دلار برای نوشتن یک قطعه موسیقی خرج می کنید که آن را به قیمت 100 دلار می فروشید. 10 دلار ضرر معمولی دارید. از دست دادن معمولی می تواند ناشی از علل دیگر نیز باشد. تلفات، دزدی و فروش اشخاص مرتبط با ضرر معمولی مواجه می شوند. همچنین فروش اموال بند 1231  مانند کالاهای واقعی یا استهلاک‌پذیر مورد استفاده در تجارت یا تجارت که بیش از یک سال نگهداری می‌شود نیز انجام می‌شود.

ضررهای معمولی برای مالیات دهندگان

مالیات دهندگان دوست دارند زیان فرانشیز آنها عادی باشد. زیان معمولی، به طور کلی، صرفه جویی مالیاتی بیشتری نسبت به زیان سرمایه بلندمدت ارائه می دهد. زیان معمولی عمدتاً در سال زیان به طور کامل کسر می شود، در حالی که زیان سرمایه قابل کسر نیست. زیان معمولی درآمد عادی را به صورت یک به یک جبران می کند. از دست دادن سرمایه به شدت محدود به جبران سود سرمایه و حداکثر 3000 دلار درآمد عادی است. باقی مانده از دست دادن سرمایه باید به یک سال دیگر منتقل شود.

فرض کنید در طول سال مالیاتی شما 100000 دلار درآمد داشته اید و 80000 دلار هزینه داشته اید. شما سهام و اوراق قرضه خریدید و شش ماه بعد سهام را 2000 دلار بیشتر و اوراق قرضه را 1000 دلار کمتر از آنچه پرداخت کردید فروختید. سپس، زمانی که سهام و اوراق قرضه‌ای را که بیش از یک سال پیش خریده‌اید فروختید، بازار سهام سقوط کرد، به طوری که سهام را 14000 دلار کمتر و اوراق قرضه را 3000 دلار بیشتر از آنچه پرداخت کردید فروختید. بیایید سود و زیان خود را خالص کنیم تا سود یا زیان کلی شما و معمولی یا سرمایه بودن آن را مشخص کنیم.

• سود و زیان سرمایه کوتاه مدت خود را خالص کنید. 2000 – 1000 دلار = 1000 دلار سود خالص سرمایه کوتاه مدت
• سود و زیان سرمایه بلندمدت خود را خالص کنید. 3000 – 14000 دلار = 11000 دلار خالص از دست دادن سرمایه بلند مدت
• خالص سود و زیان سرمایه کوتاه مدت و بلند مدت خود را خالص کنید. 1000 – 11000 دلار = 10000 دلار خالص از دست دادن سرمایه بلند مدت
• درآمد و زیان عادی خود را خالص کنید. 100000 دلار – 80000 دلار = سود معمولی 20000 دلار
• خالص سود و زیان سرمایه عادی و خالص خود را خالص کنید. 20000 دلار – 3000 دلار = 17000 دلار سود معمولی
• 7000 دلار از دست دادن سرمایه خالص باقیمانده را طی سه سال آینده منتقل کنید.