چگونه یک بودجه اصلی کار می کند؟

بودجه اصلی شامل تمام بودجه های سطح پایین یک سازمان می شود. این به یک شرکت یک نمای کلی از امور مالی خود می دهد و اغلب به عنوان یک ابزار برنامه ریزی مرکزی استفاده می شود.

یک برنامه استراتژیک معمولاً مبنایی برای بودجه های مختلف یک سازمان است که همگی در بودجه اصلی جمع می شوند. معمولاً با سال مالی شرکت منطبق است و می تواند به سه ماهه و بیشتر به ماه ها تقسیم شود. اگر شرکت برنامه‌ریزی می‌کند که بودجه اصلی سال به سال جاری شود، معمولاً برای تسهیل برنامه‌ریزی، یک ماه اضافی به پایان بودجه اضافه می‌کند. به این می گویند بودجه ریزی مستمر.

نمونه ای از بودجه اصلی

اغلب، سایر بودجه های یک شرکت در بودجه اصلی جمع می شود.

به عنوان مثال، یک شرکت ممکن است بودجه فروش، بهای تمام شده کالا، هزینه های فروش و اداری، بودجه نقدی، مخارج سرمایه ای، موجودی، کل دارایی ها و حساب های قابل پرداخت را برای ایجاد یک بودجه اصلی که تصویری جامع از امور مالی آن ارائه می دهد، ترکیب کند. بودجه اصلی به مدیران شرکت اجازه می دهد تا اقداماتی را که در سه ماهه یا سال آینده برای دستیابی به اهداف خود باید انجام دهند، پیش بینی کنند.

اجزای یک Master Budget

اینها اغلب عناصر مورد استفاده در بودجه اصلی هستند.1برخی از شرکت ها ممکن است از یکی از بودجه ها استفاده نکنند، اما اکثر آنها از نوعی از همه آنها استفاده می کنند. برای مثال شرکت های خدماتی معمولاً از بودجه تولید استفاده نمی کنند.

بودجه فروش

اولین برنامه ای که باید توسعه یابد، بودجه فروش است که بر اساس پیش بینی فروش است. بودجه فروش معمولاً با پیش بینی فروش یکسان نیست، بلکه بر اساس قضاوت مدیریتی و سایر داده ها تنظیم می شود.

برنامه تولید

دومین برنامه برای برنامه ریزی بودجه، برنامه تولید است. شرکت باید تعداد فروش هایی را که شرکت انتظار دارد در سال آینده انجام دهد را تعیین کند. سپس، باید بودجه بندی کند که چه تعداد فروش در واحدها نیاز دارد تا بتواند بودجه فروش و نیازهای موجودی نهایی را برآورده کند. اکثر شرکت‌ها یک موجودی نهایی دارند که می‌خواهند هر ماه یا سه‌ماهه به آن‌ها برسند تا انبار نشوند.

مواد مستقیم، نیروی کار و بودجه سربار

برنامه های بعدی بودجه خرید مستقیم مواد است که به مواد خامی که شرکت در فرآیند تولید خود استفاده می کند اشاره دارد. بودجه نیروی کار مستقیم، که تخمین می زند چند ساعت کار و چند کارگر یک شرکت نیاز دارد و بودجه سربار که شامل هزینه های سربار ثابت و متغیر می شود.

موجودی کالاهای تمام شده و بودجه بهای تمام شده کالای فروخته شده

بودجه نهایی موجودی کالاهای تمام شده برای تکمیل بودجه بهای تمام شده کالای فروخته شده و ترازنامه ضروری است. این بودجه به هر واحد محصول تولید شده بر اساس مواد خام، نیروی کار مستقیم و سربار ارزشی اختصاص می دهد.

بودجه اداری

بودجه فروش و هزینه اداری مربوط به هزینه های غیر تولیدی مانند حمل و نقل یا لوازم است.

بودجه نقدی

بودجه نقدی ورودی و خروجی نقدی، استقراض مورد انتظار و سرمایه گذاری های مورد انتظار را معمولاً به صورت ماهانه بیان می کند. توجه داشته باشید هر اقلامی که نقدی نباشد، مانند استهلاک، توسط بودجه نقدی نادیده گرفته می شود.

ترازنامه بودجه

ترازنامه بودجه بندی شده، مانده های پایانی حساب های دارایی، بدهی و حقوق صاحبان سهام را در صورتی که برنامه های بودجه ریزی در طول دوره زمانی بودجه بندی درست باشد، نشان می دهد.

هزینه های سرمایه ای

بودجه برای مخارج سرمایه ای شامل ارقام بودجه ای برای دارایی های ثابت بزرگ و گران قیمت برای شرکت تجاری است.

مزایا

• این به عنوان یک انگیزه برای کارکنان عمل می کند زیرا آنها می توانند عملکرد واقعی را با عملکرد مورد نظر قضاوت کنند و در نتیجه زمینه های بهبود را بشناسند.
• این به عنوان یک بودجه خلاصه برای مالکان عمل می کند زیرا آنها می دانند کسب و کار چه چیزی را برای کسب درآمد برآورد می کند و برای رسیدن به اهداف چه چیزی متحمل می شود.
• از آنجایی که بودجه تخمینی برای کل سال است، به شناسایی مشکلات از قبل کمک می کند و در نتیجه مدیریت را برای رفع آنها زمان می دهد. بنابراین، به برنامه ریزی کلی از قبل کمک می کند.
• با بودجه مناسب به برآورد اهداف کوتاه مدت و بلندمدت سازمان و دستیابی به آنها با کانال‌گذاری مناسب منابع کمک می‌کند.

معایب

• در حین تخمین وجه نقد یا تهیه بودجه نقدی، پیش بینی تغییر خالص سرمایه در گردش از یک دوره به دوره دیگر چالش برانگیز است. هنگامی که شرکت در مرحله رشد است، سرمایه در گردش می تواند به شدت کاهش یابد و در نتیجه با افزایش سرمایه گذاری ها، اعداد منفی به دلیل خروج نقدینگی ایجاد شود. بنابراین، در نظر گرفتن یک عدد ثابت برای سرمایه در گردش، مشکلاتی را برای مدیریت ایجاد می کند، زیرا در صورتی که شرکت در مرحله رشد باشد، نتیجه غیر واقعی خواهد داشت.
• موضوع مشابهی در مورد موجودی به وجود می آید. اگر شرکت فروش بیشتری را پیش بینی کند، این باعث افزایش موجودی می شود و در نتیجه سرمایه در گردش منفی.
• عموماً هنگام تنظیم بودجه، کارکنان برای دستیابی به بودجه تعیین شده، فروش را کاهش داده و هزینه های بالاتر را برآورد می کنند، زیرا مدیریت سازمان را مجبور به پایبندی به بودجه می کند و در نتیجه از اهداف سازمان منحرف می شود.
• داشتن یک بودجه اصلی منجر به هزینه های سربار اضافی می شود. سازمان به یک تحلیلگر مالی اضافی نیاز دارد که بتواند واریانس ها را ردیابی کرده و گزارش تحلیلی مفصلی در مورد انحرافات تهیه کند.
• تمرکز مدیران بیشتر روی دستیابی به اهداف بودجه است. از آنجایی که انگیزه های آنها به آن گره خورده است، فرصت های جدید را نادیده می گیرند.
• مشکل دیگر بودجه اصلی این است که اصلاح آن آسان نیست. حتی یک تغییر کوچک نیازمند مراحل زیادی است که در نتیجه کل برنامه ریزی سازمانی را متزلزل می کند.

بودجه اصلی در مقابل بودجه انعطاف پذیر

بودجه اصلی ثابت است و یک سطح از حجم تولید را به خود اختصاص می دهد. از سوی دیگر، یک بودجه انعطاف‌پذیر، هزینه‌های ثابت و متغیر را جدا می‌کند و می‌تواند بر اساس خروجی‌های مختلف تولید تنظیم شود. بودجه های انعطاف پذیر زمانی مفید است که فروش از انتظارات فراتر رود (یا عملکرد کمتری داشته باشد).

چه مشاغلی به Master Budget نیاز دارند؟

هم شرکت های تولیدی و هم شرکت های غیرتولیدی می توانند از بودجه اصلی بهره مند شوند. برای مثال، شرکت‌های خرده‌فروشی و خدماتی نیازی به محاسبه هزینه‌های تولید ندارند، اما همچنان می‌توانند از سازماندهی و راهنمایی یک بودجه اصلی که سایر بودجه‌ها و بودجه‌های مالی شرکت را جمع‌آوری می‌کند، بهره‌مند شوند.

سوالات متداول