مقدار عرضه شده Quantity Supplied

مقدار عرضه شده به تمایل تولیدکنندگان برای تولید تعداد معینی کالا یا خدمات برای فروش بر اساس تقاضای رایج بازار اشاره دارد. این هدف مهم کنترل هدر رفت سرمایه، منابع و کالاها از طریق تولید سطح عرضه مطلوب برای کالاها است.

شرکت ها و کسب و کارها از آن برای تعیین مقدار مورد نیاز برای تامین تقاضا استفاده می کنند. این به طور مستقیم به قیمت کالا در بازار بستگی دارد. این بدان معناست که تغییر در قیمت کالاها بر مقدار آنها تأثیر می گذارد. زمانی که یک محصول تقاضای بالایی دارد، تولیدکننده برای پاسخگویی به تقاضا، عرضه را افزایش می دهد.

درک مقدار عرضه شده

هدف تامین کنندگان افزایش سود است. به طور کلی، تامین کنندگان تعداد محصولات تولید شده در بازار را در مقاطع قیمتی مختلف تعیین می کنند، اما کنترلی بر مقدار تقاضا ندارند.

زمانی که نیروهای بازار اجازه فعالیت آزادانه و بدون دخالت دولت را داشته باشند، مصرف کنندگان قادر خواهند بود محصولات را با قیمت مطلوب خریداری کنند. رابطه بین مصرف کنندگان و تامین کنندگان معکوس است، زیرا تامین کنندگان می خواهند محصولات خود را با قیمت بالا بفروشند و مصرف کنندگان می خواهند آنها را با کمترین قیمت ممکن خریداری کنند.

بنابراین، مقدار ایده آل عرضه شده جایی است که مصرف کنندگان و تامین کنندگان در وسط یکدیگر را ملاقات می کنند و منحنی تقاضا منحنی عرضه را قطع می کند. نقطه را نقطه تعادل قیمت می نامند. عرضه کنندگان مایلند محصولات خود را با چنین قیمتی تولید و عرضه کنند و مصرف کنندگان نیز مایل به پرداخت هزینه برای آن محصولات هستند.

در تعادل قیمت، به تامین کنندگان توصیه می شود که مقدار عرضه شده خود را برای حفظ سود بهینه تغییر ندهند. این به این دلیل است که در تعادل قیمت، مقدار تقاضا ثابت می ماند، زیرا افزایش عرضه باعث افزایش کالاهای فروخته نشده تامین کنندگان می شود و کاهش عرضه باعث کاهش درآمد می شود.

برنامه و نمودار مقدار عرضه شده

قانون عرضه برای مقدار عرضه شده وارد عمل می شود. به عنوان مثال، افزایش قیمت محصول ممکن است منجر به عرضه مقدار بیشتری در بازار با فروشندگان محصولات یا خدمات متعدد شود. در اینجا جدول زمانبندی عرضه، ارتباط بین قیمت و تعداد محصولات عرضه شده را نشان می دهد. جدول عرضه، داده‌های تعداد کالاها یا خدمات عرضه‌شده را در مورد تغییرات قیمت‌ها در طول یک دوره خاص که سایر عوامل ثابت می‌مانند، نشان می‌دهد.

هنگامی که کالاها با قیمت های رایج کاملاً تقاضا را برآورده می کنند، شرایط کیفیت عرضه شده بهینه است. در اینجا، تقاضا = عرضه. اقتصاددانان برای یافتن این کمیت از نمودارها استفاده می کنند. محور X مقدار عرضه شده را نشان می دهد و محور Y قیمت ها را ترسیم می کند. منحنی عرضه به سمت بالا متمایل می شود زیرا تولیدکنندگان با افزایش قیمت ها عرضه بیشتری می کنند. نقطه ای که منحنی عرضه و منحنی تقاضا به هم می رسند نقطه تعادل است. در این مرحله، تقاضا برابر با عرضه است. اگر تولیدکنندگان نتوانند در حین عرضه، تقاضا را تامین کنند، متحمل ضرر می شوند.

هر گاه عرضه افزایش یابد منجر به جابجایی منحنی عرضه به سمت راست می شود. در حالی که عرضه کاهش می یابد، تغییر در منحنی عرضه به سمت چپ است. اگر منحنی عرضه و مقدار عرضه شده را مطالعه کنیم، مشاهده می کنیم که تغییر قیمت بر حرکت تغییر در دومی در جهت اولی تأثیر می گذارد.

فرمول مقدار عرضه شده 

فرمول مقدار  عرضه شده که بستگی به تعداد کالاها و خدمات عرضه شده و قیمت واحد دارد:

Qs = x + yP

جایی که

• Qs: مقدار عرضه شده
• p: قیمت هر واحد
• x: متغیر مستقل
• y: متغیر وابسته

به عنوان مثال، اگر تقاضا برای 500 عینک آفتابی با قیمت 5 دلار برای هر عدد وجود داشته باشد، می توان فرمول را به صورت زیر نوشت:

Qs = 500 + 5P

مثال 

در اینجا مثال کمیت ارائه شده برای توضیح بیشتر مفهوم است:

فرض کنید اپل 500 آیفون را با قیمت 30000 دلار برای هر قطعه در هفته تولید می کند تا بتواند تقاضای مشتری را برآورده کند. رقیب آن تصمیم می گیرد برای افزایش سود، قیمت را به 35000 دلار افزایش دهد. اگر اپل بخواهد سود بیشتری کسب کند، می تواند دو کار انجام دهد: یا افزایش قیمت فروش یا افزایش عرضه آیفون.

در هر دو حالت، تا زمانی که مشتریان تقاضای خود را افزایش ندهند، قفسه‌های آیفون در مغازه‌های خرده‌فروشی خالی خواهند بود. بنابراین، اگر تقاضا برای آیفون به 700 عدد در هفته افزایش یابد، تعداد عرضه شده نیز برابر با 700 قطعه خواهد بود. با این حال، اگر تقاضا برای آیفون به 400 قطعه در هفته کاهش یابد، تعداد عرضه نیز به 400 قطعه کاهش می یابد زیرا اپل نمی خواهد سرمایه و منابع خود را هدر دهد.

عوامل موثر بر منحنی عرضه

سه عامل کلیدی بر منحنی عرضه تأثیر می‌گذارند: فناوری، هزینه‌های تولید و قیمت سایر کالاها.

فناوری 

پیشرفت‌های تکنولوژیکی می‌تواند به افزایش عرضه و کارآمدتر کردن فرآیند کمک کند. این پیشرفت‌ها منحنی عرضه را به سمت راست تغییر می‌دهند – مقداری را که می‌توان با یک قیمت معین تولید کرد، افزایش داد. اکنون، اگر فناوری بهبود نیابد و در طول زمان بدتر شود، تولید ممکن است آسیب ببیند و منحنی عرضه را مجبور به تغییر سمت چپ کند.

هزینه های تولید 

 همانطور که هزینه تولید یک محصول افزایش می یابد، در حالی که همه چیزهای دیگر برابر هستند، منحنی عرضه به سمت راست تغییر می کند (کمتر می تواند با یک قیمت معین سودآور تولید شود). بنابراین، تغییرات در هزینه های تولید و قیمت نهاده ها باعث حرکت معکوس در عرضه می شود. با افزایش هزینه های تولید، عرضه کاهش می یابد و بالعکس. نمونه هایی از هزینه های تولید شامل دستمزد و سربار تولید است. کاهش هزینه های سربار و نیروی کار، منحنی عرضه را به سمت راست می راند (افزایش عرضه) زیرا تولید کالا ارزان تر می شود.

قیمت سایر کالاها 

قیمت سایر کالاها یا خدمات می تواند بر منحنی عرضه تأثیر بگذارد. دو نوع کالای دیگر وجود دارد – محصولات مشترک و جایگزین های تولید کننده. محصولات مشترک محصولاتی هستند که با هم تولید می شوند. جایگزین های تولیدکننده کالای جایگزینی است که می توان با استفاده از همان منابع ایجاد کرد.

محصولات مشترک، به عنوان مثال، برای یک شرکت که فرمان بالا می برد، چرم و گوشت گاو است. این محصولات با هم تولید می شوند. رابطه مستقیمی بین قیمت یک کالا و عرضه محصول مشترک آن وجود دارد. اگر قیمت چرم بالا برود، دامداران بیشتر فرمان را افزایش می دهند که این امر باعث افزایش عرضه گوشت گاو (محصول مشترک چرم ها) می شود.

حالا برای جایگزینی تولیدکننده، تولیدکننده می تواند این یا آن کالا را تولید کند. کشاورزی را در نظر بگیرید که می تواند سویا یا ذرت بکارد. اگر قیمت ذرت افزایش یابد، کشاورزان به دنبال کشت بیشتر ذرت خواهند بود و عرضه سویا کاهش می یابد. بنابراین، یک رابطه معکوس قبل از قیمت کالا و عرضه جایگزین تولیدکننده وجود دارد.

نیروهای بازار و مقدار عرضه شده

به طور کلی نیروهای بازار به عنوان بهترین راه برای اطمینان از بهینه بودن مقدار عرضه تلقی می شوند، زیرا همه فعالان بازار می توانند سیگنال های قیمت را دریافت کرده و انتظارات خود را تعدیل کنند. گفته می شود، مقدار عرضه برخی کالاها یا خدمات توسط دولت یا یک نهاد دولتی دیکته یا تحت تأثیر قرار می گیرد.

در تئوری، تا زمانی که بدنه تعیین کننده قیمت اطلاعات واقعی از تقاضای واقعی داشته باشد، این باید به خوبی کار کند. متأسفانه، کنترل‌های قیمت می‌توانند تأمین‌کنندگان و مصرف‌کنندگان را تنبیه کنند، در صورتی که نرخ‌های تقریبی تعادل بازار تعیین نشده باشند. اگر سقف قیمت خیلی پایین تعیین شود، تامین کنندگان مجبور به ارائه کالا یا خدماتی می شوند که ممکن است هزینه تولید شامل سود معمولی را برنگرداند]. این می تواند منجر به ضرر و کاهش تولید کنندگان شود. اگر کف قیمت بسیار بالا تعیین شود، به ویژه برای کالاهای حیاتی، مصرف کنندگان مجبور می شوند از درآمد بیشتری برای تامین نیازهای اولیه خود استفاده کنند.

در بیشتر موارد، تامین کنندگان می خواهند برای به حداکثر رساندن سود، قیمت های بالایی را اعمال کنند و مقادیر زیادی از کالاها را بفروشند. در حالی که تامین کنندگان معمولاً می توانند تعداد کالاهای موجود در بازار را کنترل کنند، آنها تقاضا برای کالاها با قیمت های مختلف را کنترل نمی کنند. تا زمانی که به نیروهای بازار اجازه داده شود که آزادانه و بدون نظارت یا کنترل انحصاری توسط تامین کنندگان فعالیت کنند، مصرف کنندگان در کنترل نحوه فروش کالاها با قیمت های معین سهیم هستند.

مصرف کنندگان می خواهند بتوانند تقاضای خود را برای محصولات با کمترین قیمت ممکن برآورده کنند. اگر کالایی قابل تعویض یا لوکس باشد، مصرف کنندگان می توانند خرید خود را محدود کنند یا به دنبال جایگزینی بروند. این تنش پویا در بازار آزاد تضمین می کند که بیشتر کالاها با قیمت های رقابتی ترخیص می شوند.

عرضه در مقابل مقدار عرضه شده 

اگرچه مقدار عرضه و عرضه  شباهت هایی دارند، اما تفاوت های قابل توجهی نیز دارند.

سوالات متداول