بازی سرقت مسلحانه Armed Robbery Game

بازی سرفت مسلحانه (Armed Robbery Game) یکی از مدل‌های کلاسیک و بنیادی در نظریه بازی‌ها است که در اقتصاد، به ویژه در شاخه‌های اقتصاد خرد، اقتصاد جنایی، و تحلیل تصمیم‌گیری استراتژیک، کاربرد گسترده‌ای دارد. این مدل برای نخستین بار توسط اقتصاددانان و نظریه‌پردازان بازی مانند جان نش و همکارانش در چارچوب نظریه بازی‌های غیرهمکارانه (non-cooperative game theory) توسعه یافت و به عنوان یک مثال ساده اما قدرتمند برای توصیف تعاملات استراتژیک میان بازیگرانی که منافع متضادی دارند، استفاده می‌شود.

در این مدل، دو بازیکن اصلی وجود دارد: یک سارق مسلح (robber) و یک قربانی یا صاحب مال (victim یا owner)، که هر کدام با انتخاب استراتژی‌های خود، نتیجه‌ای را شکل می‌دهند که می‌تواند شامل سود، زیان، یا حتی هزینه‌های جانی باشد. این بازی نه تنها در تحلیل جرایم واقعی کاربرد دارد، بلکه به عنوان استعاره‌ای برای درک پدیده‌هایی مانند مذاکرات تجاری، جنگ‌های تجاری، یا حتی سیاست‌های بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

برای درک عمیق‌تر، ابتدا باید به ساختار پایه‌ای بازی بپردازیم، سپس ماتریس پرداخت‌ها، تعادل نش، تحلیل‌های گسترش‌یافته، کاربردها در اقتصاد واقعی، انتقادها، و در نهایت گسترش‌های مدرن آن را بررسی کنیم. این مدل بر پایه فرضیات عقلانیت کامل بازیکنان (perfect rationality) و اطلاعات کامل (complete information) بنا شده است، که البته در دنیای واقعی اغلب نقض می‌شود، اما همین فرضیات آن را به ابزاری تحلیلی قوی تبدیل کرده‌اند.

ویدئو آموزشی مرتبط با این مطلب

کاربردهای بازی سرقت مسلحانه در اقتصاد

این مدل فراتر از جرایم، در اقتصاد کاربرد دارد:

1. اقتصاد جنایی (Economics of Crime): گاری بکر (Gary Becker) در مدل “جرم و مجازات” (1968) از مشابه آن استفاده کرد. سارق هزینه‌های انتظارشده (احتمال دستگیری × مجازات) را با سود مقایسه می‌کند. بازی سرقت مسلحانه توضیح می‌دهد چرا جرایم خشونت‌آمیز کمتر از جرایم بدون خشونت رخ می‌دهند (ریسک مقاومت).
2. مذاکرات و قراردادها: شبیه به بازی “ultimatum game” یا مذاکرات کارگری-کارفرمایی. کارفرما (سارق) پیشنهاد پایین می‌دهد، کارگر (قربانی) می‌پذیرد یا رد می‌کند (مقاومت = اعتصاب).
3. اقتصاد سیاسی و جنگ: در روابط بین‌الملل، کشورها مانند سارق (تهاجم) و قربانی (دفاع) عمل می‌کنند. مدل توضیح می‌دهد چرا جنگ‌ها رخ می‌دهند حتی اگر هزینه‌بر باشند (تعارض اطلاعات).
4. بازارهای مالی: سرمایه‌گذاران تهاجمی (سارق) سهام را می‌خرند، شرکت‌ها دفاع می‌کنند (poison pills).
5. سیاست‌های عمومی: برای کاهش جرایم، دولت می‌تواند هزینه مقاومت را کاهش دهد (آموزش دفاع شخصی) یا سود سرقت را کم کند (امنیت بیشتر).

مطالعات تجربی (مانند آزمایش‌های лабораторي) نشان می‌دهند که در واقعیت، افراد کمتر عقلانی عمل می‌کنند: قربانیان اغلب مقاومت می‌کنند به دلیل احساسات (خشم، عدالت)، که تعادل را مختل می‌کند.

ساختار پایه‌ای بازی سرقت مسلحانه

در نسخه استاندارد بازی سرقت مسلحانه، دو بازیکن وجود دارد:

1. سارق مسلح (Player 1): این بازیکن دو استراتژی اصلی دارد:
   • سرقت (Rob): سارق تصمیم به حمله و گرفتن مال قربانی می‌گیرد.
   • عدم سرقت (Not Rob): سارق از اقدام صرف‌نظر می‌کند.
2. قربانی یا صاحب مال (Player 2): این بازیکن نیز دو استراتژی دارد:
   • مقاومت (Resist): قربانی تصمیم به دفاع از مال خود می‌گیرد (مثلاً با سلاح، فریاد، یا فرار).
   • عدم مقاومت (Not Resist): قربانی تسلیم می‌شود و مال را بدون مبارزه واگذار می‌کند.

هر ترکیب از استراتژی‌ها منجر به پرداخت‌هایی (payoffs) برای هر دو بازیکن می‌شود. پرداخت‌ها معمولاً به صورت عددی بیان می‌شوند و بر اساس ارزش مال، هزینه‌های احتمالی (مانند آسیب جسمی یا مرگ)، و احتمال موفقیت سرقت تنظیم می‌گردند. فرض بر این است که سارق مسلح است و بنابراین در صورت مقاومت قربانی، احتمال آسیب یا مرگ برای قربانی بالاتر است، در حالی که سارق ریسک کمتری دارد.

ماتریس پرداخت‌ها (Payoff Matrix)

ماتریس پرداخت‌ها قلب تپنده این بازی است و به صورت زیر تعریف می‌شود (عددها مثال‌ای هستند و می‌توانند بر اساس سناریو تغییر کنند؛ پرداخت اول برای سارق و پرداخت دوم برای قربانی است):

توضیح پرداخت‌ها:

• سرقت و مقاومت: سارق ممکن است مال را بگیرد اما هزینه‌های بالایی مانند زخمی شدن یا کشته شدن پرداخت کند (-10). قربانی مال را از دست می‌دهد و آسیب جدی می‌بیند (-20). این سناریو بدترین برای هر دو است.
• سرقت و عدم مقاومت: سارق مال را به راحتی می‌گیرد (+50) و قربانی فقط مال را از دست می‌دهد (-50).
• عدم سرقت (در هر حالت): وضعیت quo حفظ می‌شود (0, 0)؛ هیچ تغییری رخ نمی‌دهد.

این ماتریس نشان‌دهنده یک بازی با تعارض منافع است: سارق می‌خواهد مال را بگیرد، اما ریسک مقاومت را دارد؛ قربانی می‌خواهد مال را حفظ کند، اما ریسک آسیب را.

تعادل نش (Nash Equilibrium)

در نظریه بازی‌ها، تعادل نش نقطه‌ای است که هیچ بازیکنی با تغییر یک‌جانبه استراتژی خود نمی‌تواند سود بیشتری کسب کند، با فرض ثابت ماندن استراتژی حریف.

در این بازی:

• اگر سارق “سرقت” را انتخاب کند، بهترین پاسخ قربانی “عدم مقاومت” است (چون -50 بهتر از -20 است).
• اگر قربانی “عدم مقاومت” را انتخاب کند، بهترین پاسخ سارق “سرقت” است (چون +50 بهتر از 0 است).
• بنابراین، تعادل نش در سلول (سرقت, عدم مقاومت) با پرداخت‌های (+50, -50) قرار دارد.

این تعادل نشان می‌دهد که در شرایط عقلانیت، سرقت رخ می‌دهد و قربانی تسلیم می‌شود. اما این تعادل “پارتو ناکارآمد” (Pareto inefficient) است، زیرا هر دو بازیکن می‌توانستند با انتخاب (عدم سرقت, هر استراتژی) به پرداخت (0,0) برسند که برای قربانی بهتر و برای سارق برابر است. این ناکارآمدی یکی از درس‌های کلیدی مدل است: تعارض استراتژیک می‌تواند به نتایج بدتر از همکاری منجر شود.

تحلیل استراتژیک و غالبیت (Dominance)

• استراتژی غالب برای قربانی: “عدم مقاومت” استراتژی غالب ضعیف (weakly dominant) است، زیرا در برابر “سرقت” بهتر است (-50 > -20) و در برابر “عدم سرقت” برابر است (0=0).
• استراتژی غالب برای سارق: هیچ استراتژی غالبی ندارد، اما با دانستن غالبیت قربانی، “سرقت” بهترین پاسخ می‌شود.

با حذف استراتژی‌های غالب (iterated elimination of dominated strategies)، ابتدا “مقاومت” حذف می‌شود، سپس “عدم سرقت”، و تعادل منحصر به فرد باقی می‌ماند.

تحلیل اقتصادی بازی سرقت مسلحانه

از دید اقتصاد کلاسیک و نئوکلاسیک، بازی سرقت مسلحانه نشان‌دهنده تعارض بین منافع فردی و اجتماعی است. این بازی به خصوص در شرایط زیر اهمیت پیدا می‌کند:

1. وجود منابع محدود: وقتی منابع اقتصادی محدود و رقابتی هستند، انگیزه سرقت یا رفتار فرصت‌طلبانه افزایش می‌یابد.
2. هزینه و ریسک قابل اندازه‌گیری: بازی به بررسی چگونگی تصمیم‌گیری افراد در مواجهه با خطرات مستقیم مانند مجازات قانونی، هزینه‌های فیزیکی یا تلافی دیگران می‌پردازد.
3. رفتار غیرهمکارانه: این بازی نمونه‌ای از رفتارهای غیرهمکارانه و فرصت‌طلبانه است که می‌تواند منجر به ناکارآمدی بازار یا کاهش رفاه جمعی شود.

یکی از کاربردهای مهم این مدل، تحلیل جرایم اقتصادی، سرقت مسلحانه واقعی و رفتارهای غیرقانونی در اقتصاد زیرزمینی است. با استفاده از این بازی می‌توان فهمید که چرا در شرایط مشخص، افراد به جای فعالیت قانونی و بلندمدت، اقدام به رفتار پرریسک و پرخطر می‌کنند و چه عواملی باعث افزایش یا کاهش تمایل آن‌ها به سرقت می‌شود.

عوامل مؤثر بر استراتژی‌ها

عوامل متعددی بر انتخاب استراتژی در بازی سرقت مسلحانه تأثیر دارند، از جمله:

1. بازده بالقوه سرقت: هرچه سود احتمالی سرقت بیشتر باشد، انگیزه افراد برای انتخاب این استراتژی افزایش می‌یابد.
2. ریسک شکست یا مجازات: افزایش احتمال مجازات یا خسارت فیزیکی، افراد را به سمت رفتار صلح‌آمیز یا اجتناب از ریسک سوق می‌دهد.
3. تعداد رقبا: هرچه تعداد بازیگران افزایش یابد، احتمال رقابت شدید و برخورد مستقیم بیشتر می‌شود، که ممکن است منجر به افزایش خشونت یا استراتژی‌های محافظه‌کارانه شود.
4. اطلاعات موجود: بازیگرانی که اطلاعات بیشتری درباره رفتار دیگران دارند، می‌توانند تصمیم‌های بهینه‌تری بگیرند، در حالی که عدم قطعیت باعث رفتار محتاطانه یا بیش‌پرخطر می‌شود.
5. فضای قانونی و نهادی: وجود نظام قضایی قوی و کارآمد می‌تواند ریسک سرقت و رفتار غیرقانونی را افزایش دهد، در حالی که ضعف نظارت و مجازات، احتمال سرقت را بالا می‌برد.

انتقادها و محدودیت‌ها به بازی سرقت مسلحانه

1. فرض عقلانیت کامل: افراد واقعی تحت تأثیر احساسات، فرهنگ، یا اطلاعات ناقص هستند. مدل رفتاری (behavioral economics) با افزودن biasهایی مانند aversion to loss، نتایج متفاوتی پیش‌بینی می‌کند.
2. پرداخت‌های ثابت: در واقعیت، پرداخت‌ها ذهنی و متغیر هستند (ارزش مال، ترس از مرگ).
3. عدم توجه به نهادها: مدل پلیس، قوانین، یا norms اجتماعی را نادیده می‌گیرد.
4. جنسیت و فرهنگ: مطالعات نشان می‌دهند زنان بیشتر تسلیم می‌شوند، مردان مقاومت می‌کنند، که مدل پایه توضیح نمی‌دهد.
5. اخلاقیات: مدل جرایم را “عقلانی” جلوه می‌دهد، که می‌تواند توجیه‌کننده باشد.

معمای زندانی (Prisoner’s Dilemma): رایج‌ترین و مرتبط‌ترین مدل

معروف‌ترین مدل در نظریه بازی‌ها که از یک سناریوی جنایی مانند سرقت مسلحانه الهام گرفته شده، “معمای زندانی” (Prisoner’s Dilemma) است. این مدل یک مثال ایده‌آل برای توضیح پدیده‌ای است که در آن، دو عامل (بازیکن) برای منافع شخصی خود تصمیماتی می‌گیرند که در نهایت منجر به یک نتیجه کمتر بهینه برای هر دو می‌شود.

شرح بازی:

فرض کنید دو نفر (آقای الف و آقای ب) به اتهام شرکت در یک سرقت مسلحانه دستگیر و جداگانه مورد بازجویی قرار می‌گیرند، به طوری که هیچ راهی برای ارتباط با یکدیگر ندارند. شرایطی که توسط پلیس به هر یک از آنها پیشنهاد می‌شود، به شرح زیر است:

تحلیل اقتصادی (یافتن تعادل نش):

• بهترین نتیجه برای جمع (بهینه پارتو): حالتی است که هر دو سکوت کنند (مجموعاً ۲ سال حبس).
• تصمیم منطقی هر فرد: با در نظر گرفتن تصمیم فرد مقابل، هر زندانی بهترین پاسخ را برای خود انتخاب می‌کند.
  • اگر الف فکر کند که ب سکوت خواهد کرد، بهتر است که اعتراف کند تا آزاد شود (به جای ۱ سال حبس).
  • اگر الف فکر کند که ب اعتراف خواهد کرد، بهتر است که اعتراف کند تا ۳ سال حبس بگیرد (به جای ۵ سال حبس).
• تعادل نش (Nash Equilibrium): نتیجه منطقی این است که هر دو زندانی با دنبال کردن منافع فردی خود، در نهایت اعتراف می‌کنند و هر کدام ۳ سال حبس می‌کشند. این نقطه (اعتراف، اعتراف) تعادل نش است؛ یعنی وضعیتی که هیچ بازیکنی با تغییر یک‌جانبه استراتژی خود، نمی‌تواند وضعیت بهتری پیدا کند، حتی اگر این نتیجه برای هر دو بدتر از سکوت باشد.

کاربرد “معمای زندانی” در اقتصاد

این مدل ساده، تعاملات پیچیده‌ای را در دنیای واقعی و اقتصاد مدل‌سازی می‌کند که شامل رقابت و نبود همکاری است، حتی زمانی که همکاری می‌توانست نتایج بهتری به همراه داشته باشد:

1. رقابت قیمت (Pricing Competition) در انحصار چندجانبه (Oligopoly):
   • دو شرکت در یک بازار انحصاری چندجانبه می‌توانند با هم توافق کنند (همکاری) و قیمت‌ها را بالا نگه دارند تا سود بیشتری کسب کنند.
   • اما هر شرکت، با زیر پا گذاشتن توافق و کاهش قیمت (نقص تعهد/اعتراف)، می‌تواند سهم بازار بزرگ‌تری را به دست آورد و سود خود را به حداکثر برساند.
   • نتیجه نهایی اغلب این است که هر دو شرکت قیمت‌ها را کاهش می‌دهند (تعادل نش) و در نهایت سود کمتری نسبت به حالت همکاری به دست می‌آورند.
2. معضل کالاهای عمومی (Public Goods Problem):
   • فرض کنید دو کشور برای کاهش آلودگی (یک کالای عمومی) تصمیم می‌گیرند.
   • بهترین نتیجه زمانی است که هر دو کاهش دهند (همکاری).
   • اما برای هر کشور، بهترین استراتژی این است که کشور دیگر کاهش دهد و خود کاهش ندهد تا از مزیت کاهش آلودگی بدون متحمل شدن هزینه آن بهره ببرد (سوار مجانی – Free Riding).
   • نتیجه نهایی ممکن است عدم کاهش توسط هیچ کدام و آلودگی بیشتر باشد.
3. تبلیغات در بازارهای رقابتی:
   • دو شرکت می‌توانند از تبلیغات خودداری کنند (همکاری) و در هزینه‌ها صرفه‌جویی کنند.
   • اما اگر یک شرکت تبلیغات کند (نقص تعهد/اعتراف)، می‌تواند سهم بازار را به دست آورد.
   • نتیجه نهایی اغلب این است که هر دو شرکت برای حفظ سهم خود ناچار به تبلیغات پرهزینه می‌شوند و سود کلی آنها کاهش می‌یابد.

گسترش‌های مدل: اطلاعات ناقص، احتمال، و بازی‌های پویا

مدل پایه ساده است، اما گسترش‌ها آن را واقعی‌تر می‌کنند:

1. اطلاعات ناقص (Incomplete Information): فرض کنید قربانی نوع “سخت” (tough) یا “نرم” (soft) دارد. سارق نمی‌داند قربانی مسلح است یا نه. این به مدل‌های بیزی (Bayesian games) منجر می‌شود، جایی که سارق احتمال مقاومت را تخمین می‌زند. مثلاً اگر احتمال مقاومت بالا باشد، سارق ممکن است سرقت نکند.
2. بازی‌های تکراری (Repeated Games): اگر سرقت ممکن است تکرار شود (مثل جرایم خیابانی مکرر)، شهرت (reputation) وارد می‌شود. قربانی ممکن است در دور اول مقاومت کند تا سارقان آینده را بترساند، حتی اگر هزینه‌دار باشد. این به تعادل‌های فولک تئورم (folk theorem) مرتبط است.
3. بازی‌های پویا (Extensive Form): سارق اول حرکت می‌کند (تصمیم به接近)، سپس قربانی پاسخ می‌دهد. درخت بازی نشان می‌دهد که سارق با پیش‌بینی پاسخ قربانی، سرقت می‌کند.
4. ریسک و احتمال: پرداخت‌ها می‌توانند احتمالی باشند. مثلاً در سرقت و مقاومت، سارق با احتمال 70% موفق است (+50 با prob 0.7, -10 با prob 0.3).
5. چند بازیکن: گسترش به پلیس (سومین بازیکن) که می‌تواند مداخله کند، یا چندین سارق.

گسترش‌های مدرن و تحقیقات اخیر

در دهه‌های اخیر، با پیشرفت محاسباتی:

• یادگیری تقویتی (Reinforcement Learning): الگوریتم‌ها بازی را شبیه‌سازی می‌کنند تا استراتژی‌های بهینه در محیط‌های پیچیده پیدا کنند.
• اقتصاد دیجیتال: در سایبرجرایم، هکر (سارق) حمله می‌کند، شرکت (قربانی) فایروال می‌گذارد.
• هوش مصنوعی: مدل‌های AI برای پیش‌بینی جرایم شهری بر پایه این بازی ساخته می‌شوند.
• تحقیقات تجربی: آزمایش‌هایی با VR نشان می‌دهند که حضور پلیس مجازی مقاومت را افزایش می‌دهد.

تحقیقات اخیر (مانند مقالات در Journal of Economic Theory, 2020s) مدل را با نابرابری (inequality) ترکیب می‌کنند: در جوامع نابرابر، سرقت بیشتر تعادل می‌شود زیرا قربانیان ضعیف‌تر هستند.

نتیجه‌گیری

بازی سرقت مسلحانه یک مدل ساده اما عمیق است که تعارض استراتژیک، ریسک، و ناکارآمدی را در اقتصاد برجسته می‌کند. از تحلیل جرایم تا سیاست‌گذاری، آن درس می‌دهد که چگونه پیش‌بینی رفتار حریف می‌تواند نتایج را شکل دهد. با وجود محدودیت‌ها، پایه‌ای برای مدل‌های پیچیده‌تر است و نشان می‌دهد اقتصاد نه تنها درباره بازارها، بلکه درباره تعاملات انسانی پرریسک است. درک این بازی به سیاست‌گذاران کمک می‌کند تا مداخلاتی طراحی کنند که تعادل را به سمت نتایج بهتر (مانند پیشگیری) سوق دهد، نه واکنش پس از وقوع.

سوالات متداول

1. بازی سرقت مسلحانه چیست و چه کاربردی در اقتصاد دارد؟

بازی سرقت مسلحانه (Armed Robbery Game) یک مدل کلاسیک در نظریه بازی‌ها است که تعاملات استراتژیک بین دو بازیکن با منافع متضاد را شبیه‌سازی می‌کند. کاربردهای آن در اقتصاد شامل تحلیل تصمیم‌گیری افراد در شرایط رقابت، بررسی جرایم اقتصادی، مذاکرات تجاری، جنگ‌های تجاری و سیاست‌های بین‌المللی است.

2. چه بازیکنانی در نسخه استاندارد بازی سرقت مسلحانه شرکت دارند و استراتژی‌های آن‌ها چیست؟

در نسخه استاندارد دو بازیکن وجود دارد:

• سارق مسلح (Player 1): دو استراتژی دارد؛ سرقت (Rob) یا عدم سرقت (Not Rob).
• قربانی یا صاحب مال (Player 2): دو استراتژی دارد؛ مقاومت (Resist) یا عدم مقاومت (Not Resist).

3. ماتریس پرداخت‌ها (Payoff Matrix) در این بازی چگونه تعریف می‌شود و هر سلول چه مفهومی دارد؟

ماتریس پرداخت‌ها نشان می‌دهد که ترکیب انتخاب‌های دو بازیکن چه سود یا زیانی برای هرکدام دارد. مثال عددی:

توضیح:

• سرقت و مقاومت: هزینه‌های جانی و مالی بالا برای هر دو.
• سرقت و عدم مقاومت: سود بالا برای سارق و زیان زیاد برای قربانی.
• عدم سرقت: وضعیت بدون تغییر.

4. تعادل نش (Nash Equilibrium) در بازی سرقت مسلحانه چیست و چگونه تعیین می‌شود؟

تعادل نش جایی است که هیچ بازیکنی با تغییر یک‌جانبه استراتژی خود نمی‌تواند سود بیشتری کسب کند. در این بازی، تعادل نش در سلول (سرقت، عدم مقاومت) با پرداخت‌های (+50, -50) قرار دارد، زیرا سارق با سرقت بیشترین سود را می‌برد و قربانی در برابر سرقت، بهترین پاسخ خود یعنی عدم مقاومت را انتخاب می‌کند.

5. چرا تعادل نش در این بازی معمولاً پارتو ناکارآمد است؟

زیرا هر دو بازیکن می‌توانستند با عدم سرقت و یا تغییر رفتار به نتیجه‌ای بهتر برای همه برسند (0,0)، اما تعارض منافع باعث می‌شود که در تعادل نش، قربانی زیان زیادی متحمل شود و سارق نیز ممکن است هزینه‌هایی داشته باشد. بنابراین تعادل نش از نظر جمعی بهینه نیست.

6. چه عواملی بر انتخاب استراتژی‌ها در بازی سرقت مسلحانه تأثیر می‌گذارند؟

عوامل مهم شامل:

• بازده بالقوه سرقت
• ریسک شکست یا مجازات
• تعداد رقبا
• اطلاعات موجود درباره رفتار دیگران
• فضای قانونی و نهادی

7. گسترش‌های مدل پایه شامل چه مفاهیمی مانند اطلاعات ناقص و بازی‌های تکراری می‌شوند؟

• اطلاعات ناقص: سارق نمی‌داند قربانی مسلح است یا نه؛ احتمال مقاومت تخمین زده می‌شود (بازی‌های بیزی).
• بازی‌های تکراری: تجربه‌ها و شهرت بازیکنان وارد می‌شود؛ ممکن است قربانی در دور اول مقاومت کند تا در آینده سارقان را بازدارد.
• بازی‌های پویا: حرکت بازیکنان به ترتیب انجام می‌شود و تصمیمات با پیش‌بینی پاسخ حریف شکل می‌گیرد.
• احتمال و ریسک: پرداخت‌ها می‌توانند احتمالی باشند.
• چند بازیکن: ورود پلیس یا چند سارق به مدل.

8. چه کاربردهایی برای این مدل در اقتصاد واقعی وجود دارد؟

• اقتصاد جنایی: تحلیل جرایم خشونت‌آمیز و غیرخشونت‌آمیز
• مذاکرات و قراردادها: شبیه به بازی «ultimatum»
• اقتصاد سیاسی و جنگ: کشورها مانند سارق و قربانی عمل می‌کنند
• بازارهای مالی: سرمایه‌گذاران تهاجمی و شرکت‌ها (دفاع از خود)
• سیاست‌های عمومی: پیشگیری از جرایم، کاهش سود سرقت، افزایش امنیت

9. چه محدودیت‌ها و انتقادهایی بر مدل بازی سرقت مسلحانه وارد است؟

• فرض عقلانیت کامل بازیکنان، در حالی که افراد واقعی تحت تأثیر احساسات و فرهنگ هستند.
• پرداخت‌ها ثابت فرض می‌شوند، در حالی که در واقعیت متغیر و ذهنی هستند.
• نادیده گرفتن نقش نهادها، قوانین و پلیس.
• عدم توجه به تفاوت‌های جنسیتی و فرهنگی در رفتار قربانی.
• جنبه اخلاقی: ممکن است جرایم را عقلانی جلوه دهد.

10. ارتباط بازی سرقت مسلحانه با معمای زندانی و سایر بازی‌های مشهور چیست؟

معمای زندانی مشابه بازی سرقت مسلحانه است، زیرا در آن هم دو بازیکن با منافع متضاد تصمیم می‌گیرند که همکاری یا خیانت کنند. هر دو بازی نشان می‌دهند که انتخاب عقلانی فردی می‌تواند به نتایج بدتر برای هر دو منجر شود، حتی اگر همکاری جمعی بهتر باشد. این مدل‌ها در اقتصاد برای تحلیل رقابت، کالاهای عمومی و بازارهای oligopoly کاربرد دارند.