شاخص های پیشرو و عقب مانده را در 3 مرحله ساده اعمال کنید

نحوه اعمال شاخص های پیشرو و عقب مانده در سه مرحله ساده

در مدیریت عملکرد، اندازه‌گیری فعالیت‌های اعضای تیم از طریق شاخص های پیشرو و عقب‌ماندگی بسیار مهم است. در ابتدا، عملکرد موفقیت اجرای استراتژی را نشان می‌دهد. چارچوب‌های اهداف و کلیدی‌های موفقیت (OKR) بر روی شاخص های پیشرو تمرکز دارند، در حالی که شاخص‌های عقب‌ماندگی بیشتر به عملکرد گذشته نگاه می‌کنند.

انتخاب اقدامات با توجه به تأثیر آنها بر چشم‌انداز و اهداف شرکت امری حیاتی است و منجر به عملکرد ثابت می‌شود. اندازه‌گیری اقدامات با تاکید بر اولویت‌بندی باید در زمینه‌هایی که به مدیریت عملکرد مرتبط‌اند، متمرکز شود.به طور کلی، اندازه‌گیری عملکرد در ابتدا به تعیین اهداف و شاخص‌های مناسب در سازمان مرتبط است. شاخص‌های پیشرو به سمت آرمان‌ها و آینده نگر هستند، در حالی که شاخص‌های عقب‌ماندگی عملکرد گذشته را نشان می‌دهند. برای دستیابی به هدف آینده، ترکیبی از شاخص‌های پیشرو باید مورد توجه قرار گیرد و پیشرفت در جهت آن هدف پیگیری شود.

جهت تهیه اندیکاتور پامپ و دامپ کلیک کنید.

جهت تهیه اندیکاتور نوسان گیری کلیک کنید.

1. درک تفاوت بین شاخص های پیشرو و عقب افتاده

نمونه ای از نشانگر تاخیر: ارزیابی میانگین فروش اعضای تیم (که معاملات بسته به عنوان درصدی از مشاوره‌ها اندازه‌گیری می‌شود) یک شاخص عقب‌ماندگی است چرا که تاثیر عملکرد گذشته را نشان می‌دهد. این به معنای اندازه‌گیری عملکردی است که در گذشته انجام شده و از این رو از جمله شاخص‌های عقب‌ماندگی به حساب می‌آید.
نمونه ای از اندیکاتور پیشرو: بهبود رضایت کاربران یا مشتریان، مثل اینکه از طریق نظرسنجی‌ها و دیگر راه‌های اندازه‌گیری ممکن باشد، مثل ساده‌تر کردن فرآیند پرداخت در خریدهای آنلاین، به معنای بهبود در آینده است. از این موارد می‌توان فهمید که شاخص‌های بهبودی که متمرکز بر آینده هستند، باید فعالیت زیادی داشته باشند و باید الهام‌بخش و استراتژیک باشند.

2. اعمال هر دو چارچوب OKR و KPI

اندازه‌گیری عملکردهای تاریخی از مهمترین مراحل در ارزیابی عملکرد یک کسب‌وکار است، به ویژه فروش. همچنین، پیگیری پیشرفت‌ها و تغییراتی که به بهبود فروش منجر می‌شوند، اساسی است.

استفاده از یک چارچوب اهداف و کلیدی‌های موفقیت (OKR) می‌تواند به بهبود یک شاخص عقب‌ماندگی کمک کند. این چارچوب نشان می‌دهد که تعامل و هماهنگی بین اهداف و شاخص‌های عملکرد می‌تواند موثر باشد.

هرچند که اطلاعات زیاد و پیگیری شاخص‌های بیش از حد ممکن است به نتایج مخربی منجر شود. بنابراین، انتخاب دقیق و محدود شدن به شاخص‌هایی که واقعاً تأثیرگذار هستند، بسیار مهم است. اگر بیش از حد اهداف و شاخص‌ها را تعریف کنید، ممکن است در «فلج تحلیل» گیر کنید و هدف نهایی شما به دست نیاید.

در نهایت، بهتر است بر روی تعداد کمی از اهداف، نتایج کلیدی و شاخص‌های عملکرد متمرکز شوید و آنها را با دقت انتخاب کنید. این کمک می‌کند تا به سمت چشم‌انداز نهایی کسب‌وکارتان حرکت کنید و از تعداد کمتری اهداف بهره‌مند شوید که به اجرای موثر‌تر توانمند می‌کند.

3. از اجرای استراتژی اطمینان حاصل کنید

اولویت‌بندی وظایف و اقداماتی که بیشترین بازدهی را در مورد نتایج دارند، بسیار حیاتی است. برای تضمین اجرا، ارتباطات موثر، بررسی‌های منظم و پشتیبانی از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. این اقدامات به شما کمک می‌کنند نه تنها اجرا را بهبود بخشیده، بلکه کیفیت اجرا را نیز تضمین کنند.

اولویت‌بندی، هماهنگی و سادگی اجرای برنامه، عناصر بسیار حیاتی هستند که باید در هنگام ایجاد یک برنامه اقدام در نظر گرفته شوند. این موارد باید همیشه در هر برنامه استراتژیک در نظر گرفته شوند. بعد از اتمام مراحل برنامه‌ریزی، حتی اگر گام‌های کوچکی باشند، اهمیت دارد که بلافاصله به اجرا پرداخته شود. هر تاخیری نه تنها منجر به از دست دادن سرعت می‌شود بلکه تهدید به اجرا نشدن آن را افزایش می‌دهد.

علاوه بر این، شاخص‌ها تنها زمانی معتبر هستند که میزان اندازه‌گیری به طور مداوم انجام شود. به عبارت دیگر، اندازه‌گیری مداوم اجرای وظایف و اهداف، کلانترین نقطه آغاز برای اطمینان از پیشرفت و موفقیت است.