برنامه ریزی تقاضا Demand Planning

برنامه ریزی تقاضا یک فرآیند تجاری است که تقاضای آینده مشتریان را برای محصولات یا خدمات یک شرکت پیش بینی می کند. این شامل تجزیه و تحلیل داده های تاریخی فروش، روند بازار و سایر عوامل مرتبط برای برآورد تقاضای احتمالی برای یک محصول در یک دوره مشخص است. هدف آن اطمینان از این است که یک شرکت محصولات مناسب را در مقادیر مناسب دارد.

این به شرکت ها کمک می کند تا از انباشت بیش از حد یا کمبود سهام جلوگیری کنند که می تواند منجر به از دست دادن فروش و افزایش هزینه شود. بنابراین، یک جزء حیاتی از مدیریت زنجیره تامین است و اغلب با برنامه ریزی تولید، مدیریت موجودی و سایر فرآیندهای مرتبط ادغام می شود.

.

درک برنامه ریزی تقاضا

فرآیند برنامه ریزی تقاضا، تقاضای آتی برای محصولات یا خدمات یک شرکت را تخمین می زند. هدف آن هماهنگ کردن عرضه یک شرکت با تقاضای مشتری برای به حداقل رساندن خطرات مرتبط است. در نتیجه به شرکت ها کمک می کند تا موجودی خود را بهتر مدیریت کنند، هزینه ها را کاهش دهند، رضایت مشتری را بهبود بخشند و سودآوری را افزایش دهند.

برخی از ملاحظات ضروری در آن عبارتند از:

1. دقت : پیش بینی دقیق تقاضا به دلیل ماهیت غیرقابل پیش بینی رفتار مصرف کننده و تأثیر عوامل خارجی مانند شرایط اقتصادی و روند بازار دشوار است.
2. کیفیت داده ها : داده های مورد استفاده در فرآیند برای صحت پیش بینی بسیار مهم است. داده‌های با کیفیت می‌توانند منجر به پیش‌بینی‌های صحیح تقاضا شوند که منجر به ذخیره بیش از حد یا کمبود موجودی می‌شود.
3. همکاری : برنامه ریزی مؤثر مستلزم همکاری و ارتباط بین بخش های مختلف یک شرکت است. عدم هماهنگی بین بخش ها می تواند منجر به پیش بینی های متناقض تقاضا و مدیریت ناکارآمد زنجیره تامین شود.
4. انطباق پذیری : فرآیند باید انعطاف پذیر و سازگار با تغییرات تقاضا در زمان واقعی باشد.

مواد و روش ها

چندین روش برای چنین برنامه ریزی استفاده می شود، از جمله:

1. پیش بینی آماری: این روش از تکنیک های آماری مانند تحلیل سری زمانی، تحلیل رگرسیون و هموارسازی نمایی برای پیش بینی تقاضای آینده بر اساس داده های تاریخی استفاده می کند. پیش بینی آماری برای محصولات یا خدمات با الگوی تقاضای پایدار و داده های تاریخی قابل توجه مناسب است.
2. پیش بینی قضاوتی : این روش از قضاوت متخصص و شهود برای پیش بینی تقاضا استفاده می کند. پیش‌بینی بحرانی اغلب زمانی استفاده می‌شود که داده‌های تاریخی محدود یا الگوی تقاضای نامشخص وجود داشته باشد.
3. پیش بینی ترکیبی: این روش نتایج آماری و قضاوتی را ترکیب می کند تا پیش بینی تقاضای دقیق تری ایجاد کند. این روش زمانی مناسب است که الگوی تقاضا پیچیده باشد و ترکیبی از روش های آماری و بحرانی برای ایجاد یک پیش بینی دقیق مورد نیاز است.
4. روش دلفی: شامل یک فرآیند ساختاریافته است که در آن گروهی از متخصصان پیش‌بینی‌های خود را ارائه می‌کنند، که سپس از طریق یک سری تکرار، ادغام و اصلاح می‌شوند. هدف روش دلفی رسیدن به یک پیش‌بینی اجماعی است که نظرات چندین متخصص را در نظر می‌گیرد.
5. مدل سازی شبیه سازی : این روش شامل ایجاد یک مدل ریاضی است که تقاضا برای یک محصول یا خدمات را نشان می دهد و سناریوهای مختلف را برای پیش بینی بازار شبیه سازی می کند. مدل‌سازی شبیه‌سازی برای محصولات یا خدمات با الگوهای تقاضای پیچیده یا موقعیت‌هایی که عوامل متعددی بر تقاضا تأثیر می‌گذارند، مناسب است.
6. پیش‌بینی تبلیغاتی : این روش شامل پیش‌بینی تقاضا برای یک محصول یا خدمات در طول یک کمپین تبلیغاتی یا تبلیغاتی است. پیش بینی تبلیغاتی تأثیر تبلیغات و تبلیغات را بر بازار در نظر می گیرد و به شرکت ها کمک می کند تا برای افزایش تقاضا در این دوره ها برنامه ریزی کنند.

عناصر

عناصر آن را می توان به طور کلی به سه جزء اصلی دسته بندی کرد:

1. جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها : این شامل جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌های فروش تاریخی، روند بازار، جمعیت‌شناسی مشتری و سایر اطلاعات مربوطه برای ایجاد یک خط پایه برای پیش‌بینی تقاضای آینده است. داده های جمع آوری شده و تجزیه و تحلیل شده در این مرحله مبنای پیش بینی تقاضا را تشکیل می دهد.
2. پیش‌بینی : شامل استفاده از مدل‌های آماری، روش‌های قضاوتی یا ترکیبی از هر دو برای برآورد تقاضای آتی برای محصولات یا خدمات یک شرکت است. پیش بینی تقاضا تاثیر عوامل مختلفی مانند فصلی بودن، تبلیغات و روند بازار را بر تقاضای آینده در نظر می گیرد.
3. برنامه ریزی تقاضا در زنجیره تامین : شامل توسعه طرحی است تا اطمینان حاصل شود که محصولات یا مواد لازم در مقادیر مناسب در زمان مناسب برای پاسخگویی به تقاضای مشتری در دسترس هستند. ممکن است شامل تنظیم برنامه های تولید، سطوح موجودی و برنامه های حمل و نقل باشد.

علاوه بر این سه جزء اصلی، شامل موارد زیر نیز می شود:

1. نظارت بر عملکرد : این شامل نظارت مستمر تقاضای واقعی در برابر پیش بینی برای شناسایی سریع و پاسخ به تغییرات در جهت است. نظارت بر عملکرد به شرکت ها کمک می کند تا دقت پیش بینی تقاضای خود را در طول زمان بهبود بخشند.
2. ایجاد اجماع : این شامل بررسی و اعتبارسنجی پیش‌بینی تقاضا با ذینفعان سازمانی مربوطه است تا اطمینان حاصل شود که همه بخش‌های مربوطه پیش‌بینی تقاضا و مفروضات اساسی آن را درک می‌کنند.
3. همکاری : به همکاری و ارتباط بین بخش‌های درون یک شرکت، از جمله تیم‌های فروش، بازاریابی، مالی و تولید نیاز دارد. عدم هماهنگی بین بخش ها می تواند منجر به پیش بینی های متناقض تقاضا و مدیریت ناکارآمد زنجیره تامین شود.
4. سازگاری: فرآیند آن باید انعطاف پذیر و سازگار با تغییرات تقاضا در زمان واقعی باشد.

مثال ها 

اجازه دهید آن را به روش های زیر درک کنیم.

مثال 1

فرض کنید یک خرده فروش لباس به نام Amacon Ltd. می خواهد روند خود را بهبود بخشد. این شرکت دارای بخش های مختلفی مانند فروش، بازاریابی، مالی و تولید است که پیش بینی تقاضای مورد انتظار برای محصولات دیگر را ایجاد می کند. هدف این فرآیند همسو کردن این پیش‌بینی‌ها در یک طرح تقاضای واحد و یکپارچه است که می‌تواند به تصمیم‌گیری کمک کند و توسعه استراتژی‌های زنجیره تامین را هدایت کند.

اولین گام در فرآیند آن، جمع آوری داده ها در مورد تقاضای تاریخی و روندهای بازار مربوطه، و همچنین پیش بینی ها و پیش بینی های تولید شده توسط بخش های مختلف است.

گام بعدی تطبیق پیش‌بینی‌ها و پیش‌بینی‌های مختلف برای ایجاد دیدگاه اجماع از تقاضای مورد انتظار است. این ممکن است شامل تعدیل پیش‌بینی‌های فردی برای در نظر گرفتن هرگونه اختلاف یا موارد دورافتاده باشد.

هنگامی که دیدگاه اجماع از تقاضای مورد انتظار ایجاد شد، همه ذینفعان مربوطه باید در مورد طرح تقاضا به توافق برسند و هرگونه تعدیل لازم باید انجام شود. سپس طرح تقاضای اجماع به همه بخش‌ها و ذینفعان مربوطه ابلاغ می‌شود و شرکت برای اطمینان از اجرای مؤثر پروژه با یکدیگر همکاری می‌کند.

مثال 2

طبق گزارش‌های اخیر ، با افزایش تقاضا برای کالاهای لوکس مانند خودروهای اسپورت و مدل‌های با ویژگی‌های بسیار، هیوندای موتور هند در تلاش است تا از چشم‌انداز رشد در مناطق روستایی استفاده کند. با مکان‌های خرده‌فروشی و ابتکارات بیشتر مانند ون‌های خدمات سیار، دومین خودروساز بزرگ کشور امیدوار است که ردپای خود را در شهرهای کوچک و مناطق روستایی افزایش دهد. این خودروساز بیش از 5000 کارمند دارد که در مناطق روستایی کار می کنند و مکان های فروش آن در حال حاضر از 600 نفر فراتر رفته است. سال گذشته، فروش هیوندای در مناطق روستایی به یک میلیون رسید.

اهمیت

به چند دلیل ضروری است:

1. بهبود رضایت مشتری : با پیش‌بینی دقیق تقاضا، شرکت‌ها می‌توانند مقادیر کافی از محصولات یا خدمات را برای پاسخگویی به تقاضای مشتری تضمین کنند. به حداقل رساندن کمبود سهام کمک می کند و خطر ناامید کردن مشتریان را کاهش می دهد.
2. افزایش کارایی: شرکت ها را قادر می سازد تا فرآیندهای زنجیره تامین خود را بهینه کنند، ضایعات را کاهش دهند و استفاده از منابع را به حداکثر برسانند. به کاهش هزینه ها و بهبود کارایی کلی کمک می کند.
3. مدیریت موجودی بهتر : با نظارت مستمر تقاضای واقعی در برابر پیش‌بینی تقاضا، شرکت‌ها می‌توانند سطح موجودی خود را برای به حداقل رساندن خطرات ناشی از موجودی بیش از حد یا کمبود موجودی تنظیم کنند. این کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که محصولات مناسب در زمان مناسب در دسترس هستند، رضایت مشتری را بهبود می بخشد و هزینه ها را کاهش می دهد.
4. بهبود تصمیم گیری : اطلاعات ارزشمندی را در مورد تقاضای آینده برای محصولات یا خدمات خود به شرکت ها ارائه می دهد. این اطلاعات می تواند به تصمیم گیری استراتژیک مانند توسعه محصول و ابتکارات بازاریابی کمک کند.
5. تخصیص بهتر منابع : با پیش بینی تقاضا، شرکت ها می توانند تصمیمات آگاهانه ای در مورد تخصیص منابع، مانند مواد خام و ظرفیت تولید بگیرند.
6. همکاری پیشرفته : شامل همکاری بین بخش های مختلف در یک شرکت، مانند فروش، بازاریابی، مالی و تولید است. این کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که همه بخش های مربوطه پیش بینی تقاضا و مفروضات اساسی آن را درک می کنند و ارتباطات و همکاری را بهبود می بخشد.
7. افزایش رقابت پذیری : به شرکت ها کمک می کند با اطمینان از اینکه محصولات یا خدمات مناسب را در زمان مناسب در دسترس دارند، از رقبا جلوتر بمانند. به افزایش سهم بازار و بهبود رقابت کلی کمک می کند.

برنامه ریزی تقاضا در مقابل برنامه ریزی عرضه در مقابل پیش بینی تقاضا

کار برنامه‌ریزی تقاضا مفهومی گسترده‌تر است که شامل پیش‌بینی تقاضا و توسعه و اجرای استراتژی‌هایی برای برآورده کردن تقاضای مشتری می‌شود. برنامه ریزی تامین تضمین می کند که یک شرکت منابع لازم برای پاسخگویی به تقاضای مشتری را دارد. در مقابل، پیش‌بینی تقاضا بر تخمین تقاضای آینده بر اساس داده‌های تاریخی و سایر اطلاعات مرتبط تمرکز دارد.

در اینجا چند تفاوت دیگر بین برنامه ریزی تقاضا، برنامه ریزی عرضه و پیش بینی تقاضا وجود دارد:

1. اهداف : بر برآوردن تقاضای مشتری از طریق حصول اطمینان از اینکه یک شرکت دارای منابع و قابلیت های کافی است متمرکز است. برنامه ریزی تامین بر بهینه سازی زنجیره تامین برای به حداقل رساندن ضایعات و به حداکثر رساندن کارایی متمرکز است. در نهایت، ابزارهای برنامه ریزی تقاضا تقاضای آتی را تا حد امکان دقیق برآورد می کنند.
2. ورودی ها : اطلاعات مختلفی از جمله داده های تقاضای تاریخی، روند بازار و رفتار مشتری را در نظر می گیرد. برنامه ریزی تامین به در دسترس بودن مواد خام، اجزاء، کالاهای نهایی، ظرفیت تولید و برنامه های تحویل فکر می کند. پیش‌بینی تقاضا بر تجزیه و تحلیل آماری داده‌های تقاضای تاریخی و اطلاعات مربوط به بازار متکی است.
3. خروجی ها : خروجی یک طرح تقاضا است که استراتژی ها و تاکتیک هایی را که یک شرکت برای پاسخگویی به تقاضای مشتری استفاده می کند، تشریح می کند. تولید برنامه ریزی تامین، یک طرح تامین است که استراتژی و تاکتیک هایی را که یک شرکت برای بهینه سازی زنجیره تامین خود استفاده می کند، مشخص می کند. در نهایت، خروجی پیش‌بینی تقاضا، پیش‌بینی است که تقاضای آتی برای محصولات یا خدمات یک شرکت را تخمین می‌زند.
4. افق زمانی : معمولاً افق زمانی طولانی تری مانند چندین ماه یا یک سال را پوشش می دهد. برنامه ریزی تامین اغلب افق زمانی کوتاه تری مانند هفته ها یا ماه ها را پوشش می دهد. پیش‌بینی تقاضا معمولاً مختصرترین افق زمانی مانند چندین هفته یا ماه را پوشش می‌دهد.
5. درجه جزئیات : شامل سطح بالایی از جزئیات، از جمله پیش‌بینی‌های سطح محصول، اهداف فروش و استراتژی‌های مدیریت موجودی است. برنامه ریزی تامین همچنین شامل جزئیات بالایی از جمله برنامه های تولید، برنامه های تحویل و استراتژی های مدیریت موجودی است. از سوی دیگر، پیش‌بینی تقاضا می‌تواند دقیق‌تر باشد و برآوردی کلی از تقاضای آتی ارائه دهد.
6. سطح دقت : دقت آن بسیار مهم است، زیرا مستقیماً بر رضایت مشتری و استفاده کارآمد از منابع تأثیر می گذارد. دقت برنامه ریزی تامین نیز ضروری است، زیرا بر کارایی زنجیره تامین و توانایی تامین تقاضای مشتری تاثیر می گذارد.
7. همکاری : شامل همکاری بین بخش های مختلف در یک شرکت، مانند فروش، بازاریابی، مالی و تولید است.

مهارت برای برنامه ریزان تقاضا

برنامه ریزان تقاضا باید مهارت های تحلیلی عالی، با شایستگی در تجزیه و تحلیل داده های آماری و مدل سازی داشته باشند. موفق‌ترین برنامه‌ریزان تقاضا علاوه بر مهارت‌های عددی، ارتباط‌دهنده‌های خوبی نیز هستند، زیرا نیاز به تعامل با بخش‌های مختلف دارند.

آنها همچنین تمایل دارند مبتکرانی باشند که از طریق اتوماسیون از پیشرفت پیشرفت می کنند، زیرا ابزارهایی مانند نرم افزار برنامه ریزی تقاضا و نرم افزار مدیریت زنجیره تامین می توانند به شرکت کمک کنند تا برنامه ریزی تقاضای خود را بهبود بخشد و در نهایت باعث صرفه جویی در هزینه شود. برنامه ریزان تقاضا باید با سیستم های برنامه ریزی منابع سازمانی (ERP) آشنا باشند ، زیرا این منبع داده ها خواهد بود و در نهایت به کاربران متخصص نرم افزار برنامه ریزی تقاضا تبدیل می شوند.

برنامه ریزی تقاضا در کجای یک تجارت قرار می گیرد؟

عملکرد برنامه ریزی تقاضا نیازمند ورودی و هماهنگی بین چندین بخش از جمله فروش و بازاریابی، خرید، زنجیره تامین ، عملیات، تولید و مالی است. علاوه بر این، مدیرانی که مسئولیت مدیریت سبد محصولات و استراتژی کلی کسب و کار را بر عهده دارند، با در نظر گرفتن زمان تحویل قطعات و زمان تولید، نقش مهمی ایفا می کنند.

از آنجایی که برنامه ریزی تقاضا بر بسیاری از کارکردهای تجاری تأثیر می گذارد، مکان کارکنانی که این مسئولیت را بر عهده دارند می تواند متفاوت باشد: ممکن است یک گروه مستقل باشد یا ممکن است در یکی از بخش های ذکر شده در بالا و همچنین بخش های تدارکات یا عملیات ادغام شود. برخی بر این باورند که برنامه ریزی تقاضا، به ویژه مؤلفه پیش بینی تقاضا، زمانی موفق تر است که ارتباط نزدیکی با فروش و بازاریابی داشته باشد.

آینده برنامه ریزی تقاضا

افزایش در دسترس بودن داده‌های بی‌درنگ بیشتر، که برخی از آن‌ها توسط حسگرهای اینترنت اشیا منتقل می‌شوند ، و تجزیه و تحلیل‌های پیشرفته با استفاده از یادگیری ماشین و سایر تکنیک‌های هوش مصنوعی، به بهبود دقت پیش‌بینی کمک می‌کنند. در همین حال، ابزارهای همکاری مبتنی بر ابر و دستگاه‌های تلفن همراه توانایی برنامه‌ریزان تقاضا را برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات و واکنش سریع‌تر به تغییرات عرضه و تقاضا افزایش می‌دهند.

به طور گسترده‌تر، حرکت به سمت فرآیندهای تجاری کاملا دیجیتالی – تحول دیجیتال – به تدریج مشارکت‌کنندگان زنجیره تامین بیشتری را از مصرف‌کننده گرفته تا تولیدکننده و تامین‌کننده مواد خام به هم متصل می‌کند و کنترل دقیق‌تری بر جابجایی کالاها فراهم می‌کند. این روندهای گسترده‌تر، از تلاش‌های طولانی‌مدت برای ایجاد چیزی که برخی از فروشندگان و تحلیل‌گران صنعت آن را زنجیره تامین مبتنی بر تقاضا می‌نامند، حمایت جدیدی می‌کند، که در آن عرضه بیشتر به تقاضای واقعی مصرف‌کننده پاسخ می‌دهد و اساساً محصول یک حدس تحصیل‌کرده نیست

سوالات متداول