اگر در مورد وجوه کارآمد مالیاتی اطلاعاتی ندارید، ممکن است بیش از حد لازم مالیات بپردازید و به طور بالقوه عملکرد سرمایه گذاری بلندمدت خود را کاهش دهید. عدم به کارگیری مفاهیم اساسی سرمایه گذاری مالیاتی کارآمد یکی از بزرگترین اشتباهات سرمایه گذاران است. نحوه استفاده از وجوه مالیاتی کارآمد را بیاموزید تا بتوانید پول بیشتری را که به سختی به دست آورده اید نگه دارید.

وجوه کارآمد مالیاتی چیست؟

صندوق‌های کارآمد مالیاتی، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک یا صندوق‌های قابل مبادله (ETF) هستند که سطوح نسبی پایین‌تری از سود سهام و عایدی سرمایه نسبت به متوسط ​​صندوق‌های سرمایه‌گذاری ایجاد می‌کنند. برعکس، صندوقی که از نظر مالیاتی کارآمد نیست، سود سهام و عایدی سرمایه را با نرخ نسبی بالاتری نسبت به صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک یا ETF تولید می‌کند.

کارایی مالیاتی در درجه اول برای سرمایه گذارانی که دارای حساب های مشمول مالیات هستند یک نگرانی است. این به این دلیل است که سود سهام و توزیع سود سرمایه تولید شده توسط صندوق هایی که از نظر مالیاتی کارآمد نیستند مشمول مالیات هستند. وقتی این سودها و سودهای مشمول مالیات در یک حساب مشمول مالیات تولید می شود، سرمایه گذار باید مالیات آنها را در طول آن سال مالیاتی بپردازد.

نمونه هایی از وجوه کارآمد مالیاتی

صندوق‌های مالیاتی کارآمد سود سهام یا توزیع سود سرمایه‌ای ایجاد نمی‌کنند یا اصلاً تولید نمی‌کنند. بنابراین، اگر می‌خواهید مالیات‌ها را در حساب کارگزاری معمولی و مشمول مالیات به حداقل برسانید، می‌خواهید انواع صندوق‌های متقابل را پیدا کنید که با این سبک مطابقت دارند.

در اینجا نمونه هایی از وجوه کارآمد مالیاتی آورده شده است.

• صندوق‌های سهام رشد: سهام در حال رشد عموماً سود سهام کم یا بدون پرداخت می‌کنند، زیرا شرکت‌های در حال رشد اغلب سود خود را به جای تقسیم آن با سهامداران در قالب سود سهام، مجدداً سرمایه‌گذاری می‌کنند.
• صندوق‌های سهام با سرمایه کوچک: مشابه شرکت‌های در حال رشد، شرکت‌های با سرمایه کوچک معمولاً به جای پرداخت سود سهام به سهامداران، سود خود را در کسب‌وکار مربوطه خود دوباره سرمایه‌گذاری می‌کنند.
• صندوق‌های شاخص: از آنجایی که صندوق‌های شاخص به صورت منفعلانه مدیریت می‌شوند، نسبت به صندوق‌هایی که مدیری دارند که فعالانه سهام را معامله می‌کند، سود سرمایه کمتری ایجاد می‌کنند (که سپس به صورت توزیع سود سرمایه به سهامداران منتقل می‌شود).
• صندوق‌های اوراق قرضه شهرداری: سرمایه‌گذاری که می‌خواهد مالیات‌ها را به حداقل برساند، اما هدف درآمدی نیز دارد، می‌تواند از صندوق‌های اوراق قرضه شهرداری استفاده کند، که بهره‌ای می‌پردازد که مشمول مالیات بر درآمد فدرال نیست. بسته به قوانین ایالتی و محلی، برخی از اوراق قرضه شهرداری نیز ممکن است از مالیات ایالتی و محلی معاف شوند. به عنوان مثال، یک ساکن شهر نیویورک که دارای اوراق قرضه شهرداری شهر نیویورک است درآمدی به دست می آورد که در هر سه سطح مالیات معاف از مالیات است.

نمونه هایی از وجوهی که از نظر مالیاتی کارآمد نیستند:

• سهام شرکت‌های بزرگ: وجوهی که در شرکت‌های بزرگ سرمایه‌گذاری می‌کنند، مانند صندوق‌های سهام با سرمایه بزرگ، معمولاً سود نسبی بالاتری تولید می‌کنند، زیرا شرکت‌های بزرگ اغلب برخی از سودهای خود را به صورت سود سهام به سرمایه‌گذاران منتقل می‌کنند. استثناهای این قاعده کلی شامل سهام رشد با ارزش بالا است.
• وجوه تحت مدیریت فعال: شما همچنین باید مراقب صندوق‌های متقابل مدیریت فعال باشید ، زیرا گردش مالی آنها بیشتر از صندوق‌هایی است که به صورت غیرفعال مدیریت می‌شوند . این بدان معنی است که مدیر فعال بیشتر از مدیر منفعل تمایل به خرید و فروش سهام دارد. انجام معاملات بیشتر شانس تولید سود سرمایه را افزایش می دهد.
• صندوق‌های اوراق قرضه: بیشتر صندوق‌های اوراق قرضه – به غیر از صندوق‌های اوراق قرضه شهرداری – درآمد را از سود دریافتی از دارایی‌های اوراق قرضه اساسی پرداخت می‌کنند، بنابراین به طور کلی مالیات کارآمد نیستند.

چگونه بفهمیم آیا صندوق از نظر مالیاتی کارآمد است یا خیر؟

ابتدایی ترین راه برای دانستن اینکه آیا صندوق از نظر مالیاتی کارآمد است یا خیر، نگاه کردن به هدف اعلام شده صندوق است. به عنوان مثال، هدف “رشد” به این معنی است که صندوق به جای تمرکز بر سهامی که سود سهام پرداخت می کنند، سهام شرکت هایی را که در حال رشد هستند نگهداری می کند. صندوقی که هدف «درآمد» دارد، طبیعتاً تلاش می‌کند از سود سهام (سهام)، بهره (اوراق قرضه) یا هر دو درآمد ایجاد کند. بنابراین، وجوهی که هدف درآمدی دارند، عموماً مالیات کارآمد نیستند.

نمونه ای از روش های سرمایه گذاری کارآمد مالیاتی

فرض کنید یک سرمایه گذار دو حساب سرمایه گذاری متفاوت دارد:

• یک 401 (k)، که یک حساب مالیاتی معوق است.
• یک حساب کارگزاری فردی معمولی که یک حساب مشمول مالیات است.

با فرض اینکه سرمایه‌گذار اساساً به دنبال رشد بلندمدت بوده است (آنها افق زمانی 10 ساله یا بیشتر دارند و می‌خواهند سرمایه‌گذاری‌های خود را افزایش دهند)، کمترین وجوه مالیاتی کارآمد را در 401(k) و بیشترین مالیات را نگه خواهند داشت. وجوه کارآمد در حساب کارگزاری معمولی آنها.

با این استراتژی، سود سهام، بهره و عایدی سرمایه‌ای که توسط صندوق‌های ناکارآمد – صندوق‌های اوراق قرضه، فعال و درآمدی – در 401(k) ایجاد می‌شود، مالیات فعلی را برای سرمایه‌گذار تولید نمی‌کند. وجوه کارآمد مالیاتی – سهام با سرمایه کوچک، صندوق های شاخص و رشد – در حساب کارگزاری مقادیر کمتری از درآمد مشمول مالیات فعلی (در صورت وجود) برای سرمایه گذار ایجاد می کند.

نتیجه

سرمایه‌گذار Am عاقلانه است که مالیات‌ها را به حداقل برساند، که باعث کاهش بازده کلی یک سبد سرمایه‌گذاری مشترک است. اگر سرمایه‌گذار فقط دارای حساب‌های معوق مالیاتی مانند IRAs، 401(k) و مستمری باشد، هیچ نگرانی در مورد بهره‌وری مالیاتی وجود ندارد، زیرا هنگام نگهداری وجوه در هر یک از این نوع حساب‌ها، مالیات جاری بدهکار نیست. با این حال، اگر سرمایه‌گذار از حساب‌های کارگزاری مشمول مالیات استفاده می‌کند، ممکن است سعی کند فقط وجوه شاخص و ETF را در آنجا نگه دارد.

درس اساسی در اینجا این است که نوع حسابی را که از آن استفاده می کنید در نظر بگیرید که سرمایه گذاری هایی را برای نگهداری در آن انتخاب می کنید.

موجودی مشاوره مالیاتی یا سرمایه گذاری یا خدمات مالی ارائه نمی دهد. اطلاعات بدون در نظر گرفتن اهداف سرمایه گذاری، تحمل ریسک، یا شرایط مالی یک سرمایه گذار خاص ارائه می شود و ممکن است برای همه سرمایه گذاران مناسب نباشد. عملکرد گذشته نشان دهنده نتایج آینده نیست. سرمایه گذاری شامل ریسک، از جمله از دست دادن احتمالی اصل سرمایه است.