ماهیت و علل دقیق شوک های عرضه به درستی درک نشده است. رایج ترین توضیح این است که یک رویداد غیرمنتظره باعث تغییر چشمگیر در خروجی آینده می شود. بر اساس تئوری اقتصادی معاصر، شوک عرضه یک تغییر مادی در منحنی عرضه کل ایجاد می‌کند و قیمت‌ها را مجبور می‌کند تا به سمت یک سطح تعادل جدید دست و پنجه نرم کنند.

تأثیر شوک تامین برای هر رویداد خاص منحصر به فرد است، اگرچه مصرف کنندگان معمولاً بیشترین تأثیر را دارند. همه شوک های عرضه منفی نیستند. شوک هایی که منجر به رونق عرضه می شود باعث کاهش قیمت ها و افزایش استاندارد کلی زندگی می شود . یک شوک عرضه مثبت ممکن است توسط یک تکنیک ساخت جدید ایجاد شود، مانند زمانی که خط مونتاژ توسط هنری فورد به خودروسازی معرفی شد.

یکی از شوک های عرضه مثبت که می تواند پیامدهای منفی برای تولید داشته باشد، تورم پولی است. افزایش زیادی در عرضه پول برای افراد یا مؤسساتی که ابتدا نقدینگی اضافی دریافت می‌کنند، فوراً منافع واقعی ایجاد می‌کند. قیمت ها در کوتاه مدت زمان مناسبی برای تعدیل نداشته اند.

با این حال، سود آن‌ها به قیمت تمام اعضای دیگر اقتصاد تمام می‌شود که پولشان قدرت خریدشان را از دست می‌دهد، در حالی که کالاهای کمتری در اختیارشان قرار می‌گیرد. با جلوتر رفتن زمان، کارایی تولید کمتر می شود. مولدهای ثروت واقعی با منابع کمتری نسبت به آنچه که در غیر این صورت در اختیار داشتند، باقی می مانند. تقاضای واقعی کاهش می یابد و باعث رکود اقتصادی می شود.

شوک های عرضه منفی دلایل بالقوه زیادی دارد. هر گونه افزایش در هزینه های ورودی می تواند باعث شود منحنی عرضه کل به سمت چپ تغییر کند که منجر به افزایش قیمت ها و کاهش تولید می شود. یک بلای طبیعی، مانند طوفان یا زلزله، می تواند به طور موقت شوک های منفی عرضه کند. از آنجایی که حاشیه سود کاهش می یابد و تولیدکنندگان با کارایی کمتر مجبور به ترک تجارت می شوند، افزایش مالیات یا دستمزد نیروی کار می تواند تولید را نیز کاهش دهد.

بدیهی است که جنگ می تواند باعث شوک عرضه شود. عرضه بیشتر کالاهای مصرفی در طول جنگ جهانی دوم به طور چشمگیری کاهش یافت زیرا بسیاری از منابع در تلاش جنگ بسته شدند و بسیاری از کارخانه‌ها، سایت‌های عرضه و مسیرهای حمل و نقل ویران شدند.

شوک عرضه و رکود تورمی دهه 1970

معروف ترین شوک تامین در تاریخ مدرن آمریکا در بازارهای نفت در دهه 1970 رخ داد، زمانی که این کشور دوره رکود تورمی شدید را تجربه کرد. سازمان کشورهای عربی صادرکننده نفت (اوپک) چندین کشور غربی از جمله ایالات متحده را تحریم کرد. عرضه اسمی نفت در واقع تغییری نکرد. فرآیندهای تولید تحت تاثیر قرار نگرفت، اما عرضه موثر نفت در ایالات متحده به طور قابل توجهی کاهش یافت و قیمت ها افزایش یافت.

در واکنش به افزایش قیمت، دولت فدرال کنترل قیمت محصولات نفت و گاز را اعمال کرد 3 . فدرال رزرو تلاش کرد تا اقتصاد را از طریق تسهیل پولی تحریک کند، اما تولید واقعی نتوانست افزایش یابد تا زمانی که محدودیت‌های دولت وجود داشته باشد. در اینجا، چندین شوک عرضه منفی در مدت زمان کوتاهی رخ داد: کاهش عرضه ناشی از تحریم، کاهش انگیزه تولید از طریق کنترل قیمت و کاهش تقاضا برای کالاها ناشی از شوک مثبت در عرضه پول.