درآمد عملیاتی پس از مالیات (ATOI) درآمد عملیاتی یک شرکت پس از پرداخت کلیه مالیات ها است. ATOI توسط GAAP به رسمیت شناخته نمی شود زیرا مزایای پس از مالیات را از تغییرات حسابداری مستثنی می کند. از آنجایی که بخشی از GAAP نیست، چه چیزی در تغییرات ATOI گنجانده و مستثنی شده است؟ درآمد عملیاتی پس از مالیات از نظر ماهیت بسیار شبیه به سود عملیاتی خالص پس از مالیات (NOPAT) است.

به طور خلاصه:

درآمد عملیاتی چیست؟

صورت سود و زیان یک شرکت درآمد و هزینه های عملیاتی و غیر عملیاتی آن را در یک دوره زمانی مشخص نشان می دهد. درآمد عملیاتی یک شرکت با کسب و کار اصلی که شرکت از آن درآمد کسب می کند، تعریف می شود. به عنوان مثال، در یک تجارت تولیدی، درآمد حاصل از محصولات اصلی تولید می شود. درآمد عملیاتی درآمدی خواهد بود که پس از کسر هزینه های مستقیم و غیرمستقیم به دست می آورند. فرمول درآمد عملیاتی:

درآمد عملیاتی = درآمد ناخالص – هزینه های عملیاتی – استهلاک

جایی که:

• درآمد ناخالص : حاشیه ناخالص کسب و کار است، یعنی درآمد حاصل از کسب و کار پس از حسابداری بهای تمام شده کالای فروخته شده (COGS). درآمدی است که قبل از کسر تمام هزینه ها در نیمه اول حساب سود و زیان ظاهر می شود.
• هزینه های عملیاتی : هزینه هایی هستند که فراتر از بهای تمام شده کالای فروخته شده و هزینه های ساخت هستند و شامل هزینه های فروش، هزینه های بهره، هزینه های عمومی و اداری یا هزینه های متفرقه می شوند.
• استهلاک : هزینه استهلاک کل مقدار استهلاکی است که برای یک دارایی برای یک دوره زمانی معین انجام می شود. اگر هزینه استهلاک 1000 دلار باشد، 1000 دلار در صورت درآمد ماهانه و 3000 دلار در صورت درآمد سه ماهه خواهد بود. مبلغ استهلاک در ترازنامه هزینه ای است که طی یک ماه یا یک سال انجام می شود، اما استهلاک در ترازنامه، استهلاک انباشته است.

درآمد عملیاتی یک معیار مالی مهم است که می تواند برای مقایسه عملکرد شرکت با سال های گذشته یا سایر شرکت ها در همان صنعت مورد استفاده قرار گیرد. سرمایه گذاران و اعتباردهندگان در کسب و کار از درآمد عملیاتی برای ارزیابی کارایی و سودآوری کسب و کار استفاده می کنند.

درآمد عملیاتی خوب به سرمایه گذاران اطمینان می دهد که کسب و کار در حال رشد است و می تواند بدهی های خود را تسویه کند. EBIT و EBITDA معیارهای مهمی هستند که از درآمد عملیاتی برای اندازه گیری عملکرد یک شرکت استفاده می کنند.

نحوه محاسبه درآمد عملیاتی پس از مالیات

شاخصی که نشان می دهد چه مقدار از درآمد یک شرکت در نهایت به سود تبدیل می شود، درآمد عملیاتی است. ظرفیت یک شرکت برای ایجاد درآمد از عملیات خود در یک دوره زمانی معین با درآمد عملیاتی پس از مالیات (ATOI) اندازه گیری می شود.

به عنوان مثال، فرض کنید که شرکت X دارای درآمد ناخالص 500000 دلار است. آنها همچنین دارای هزینه های عملیاتی 240,000 دلار و استهلاک 50,000 دلار هستند. مالیات آنها در این سال بالغ بر 100000 دلار است.

با استفاده از فرمول ATOI می توانیم به صورت زیر محاسبه کنیم:

ATOI = (500,000 دلار – 240,000 دلار – 50,000 دلار) – 100,000 دلار

ATOI = 110000

چرا درآمد عملیاتی پس از مالیات اهمیت دارد؟

از آنجا که سودآوری یک شرکت را بدون در نظر گرفتن ساختار سرمایه آن اندازه گیری می کند، AOTI (بدهی به حقوق صاحبان سهام) قابل توجه است. این فقط سود (یا زیان) عملیاتی است که توسط یک تجارت پس از حسابداری برای مالیات ایجاد می شود. در واقع سود قبل از بهره و مالیات (EBIT) با در نظر گرفتن نرخ موثر مالیات است.

مالیات بر درآمد برای یک تجارت

مالیات بر درآمد مجموع مالیاتی است که شرکت بر سود مشمول مالیات خود در یک دوره حسابداری پرداخت می کند. برخی از شرکت ها از روش استهلاک شتابی مانند روش کاهش مانده به میزان سود و در نتیجه مالیات های بدهکار استفاده می کنند.

میزان مالیات پرداختی هر ماه بر اساس درصد تاریخی است و این نرخ اغلب توسط کارشناس مالیاتی به صورت ماهانه تنظیم می شود. هزینه مالیات در صورت سود و زیان گزارش می شود در حالی که مالیات قابل پرداخت بدهی در ترازنامه است.

مثالی گویا از ATOI

صورت سود و زیان شرکت الف به شرح زیر است:

درآمد عملیاتی پس از مالیات ذهنی است زیرا از آنجایی که یک معیار غیر GAAP است و آنچه در آن گنجانده شده و حذف می شود توسط هر شرکت و صنعت متفاوت است. از این رو، هیچ رقم معیاری برای ATOI وجود ندارد و هیچ مقدار “بالا” یا “کم” وجود ندارد. بنابراین، ATOI باید با ارقام سال های قبل مقایسه شود تا به مقدار استانداردی برسد که بتوانند ارزش را بر اساس آن تعیین کنند.

ATOI کل بازده عملیاتی یک شرکت را اندازه گیری می کند زیرا این محاسبات هزینه هایی را که مستقیماً با عملیات کسب و کار مرتبط هستند در نظر می گیرد. برخلاف محاسبه سود عملیاتی خالص پس از کسر مالیات (NOPAT)، ATOI هزینه بهره را در نظر نمی‌گیرد، زیرا عوامل متعددی وجود دارد که می‌تواند بر میزان آن تأثیر بگذارد، مانند تصمیمات اهرمی شرکت. همچنین شامل پرداخت سود سهام و اقلام غیر تکراری نمی شود، زیرا آنها بخشی از عملیات عادی در تجارت نیستند.

ATOI و NOPAT

ATOI در قالب سود عملیاتی خالص پس از کسر مالیات (NOPAT)2 برای محاسبه جریان نقدی آزاد به شرکت (FCFF)، که برابر با سود عملیاتی خالص پس از کسر مالیات، منهای تغییرات سرمایه در گردش است، استفاده می‌شود. همچنین در محاسبه جریان نقدی آزاد اقتصادی به شرکت استفاده می شود که برابر است با درآمد عملیاتی پس از مالیات منهای سرمایه. هر دو معیار عمدتاً توسط تحلیلگرانی که به دنبال اهداف اکتساب هستند استفاده می‌شوند، زیرا تأمین مالی خریدار جایگزین ترتیبات تأمین مالی فعلی خواهد شد.

ATOI به اندازه معیار درآمد عملیاتی قبل از مالیات (PTOI) معمولاً در تجزیه و تحلیل مالی استفاده نمی شود، با این حال، به دقت نظارت می شود زیرا در صورت وقوع رویداد انحلال، وجه نقد موجود برای پرداخت بستانکاران را نشان می دهد. در حالی که درآمد عملیاتی قبل از مالیات معمولاً مستقیماً در صورت سود و زیان ظاهر می شود، درآمد عملیاتی پس از مالیات اینطور نیست. همانطور که اولین فرمول ارائه شده نشان می دهد، ATOI را می توان از PTOI با محاسبه بدهی مالیاتی به طور خاص برای رقم درآمد قبل از مالیات و کم کردن آن رقم مالیات از رقم درآمد قبل از مالیات محاسبه کرد.

نتیجه

درآمد عملیاتی شامل سود شرکت پس از کسر هزینه های عملیاتی آن از سود ناخالص است. درآمد عملیاتی پس از کسر مالیات مشابه درآمد عملیاتی است، اما مالیات را نیز شامل می شود.

معمولاً این رقم می تواند به اندازه گیری بازده عملیاتی یک شرکت کمک کند. همانطور که در بالا ذکر شد دو فرمول برای محاسبه درآمد عملیاتی پس از مالیات وجود دارد.