برای صاحبان مشاغل کوچک، پیچیدگی مالیات تقریباً بسیار زیاد است. مالیات های مربوط به کارمندان گیج کننده ترین هستند. این مقاله سعی دارد یکی از این سردرگمی‌ها را برطرف کند: اصطلاحات «مالیات بر خوداشتغالی» و «مالیات بر اشتغال».

مالیات بر خوداشتغالی

مالیات های خوداشتغالی مالیات هایی هستند که توسط صاحبان مشاغل خوداشتغال در اداره تامین اجتماعی برای تامین اجتماعی و مدیکر بر اساس درآمد کسب و کار شما (نه یک شرکت) پرداخت می شود. مالیات بر خوداشتغالی نیز مالیات “SECA” نامیده می شود (از قانون مشارکت های خوداشتغالی).

نرخ مالیات برای درآمد خوداشتغالی برای تامین اجتماعی و مدیکر 15.3 درصد است، در دو بخش: 12.4 درصد برای تأمین اجتماعی و 2.9 درصد برای مدیکر. مبلغ مالیات بر اساس درآمد کسب و کار فرد است.

کارکنان فقط باید نیمی از این مالیات را بپردازند (نیم دیگر را کارفرمایان می پردازند)، در حالی که صاحبان مشاغل کل مبلغ مالیات را پرداخت می کنند. اما، صاحبان مشاغل ممکن است نیمی از مالیات را از اظهارنامه مالیات بر درآمد شخصی خود حذف کنند تا درآمد ناخالص تعدیل شده خود را کاهش دهند. (آنها هنوز برای اهداف مزایا برای کل مالیات های خوداشتغالی که پرداخت می شود اعتبار دریافت می کنند.)

و البته افراد خوداشتغالی نیز مالیات بر درآمد حاصل از اشتغال آزاد خود را پرداخت می کنند.

گزارش و پرداخت مالیات خوداشتغالی

مالیات های خوداشتغالی در اظهارنامه مالیاتی کسب و کار برای مالک گزارش می شود. اکثر مشاغل از جدول C برای گزارش این درآمد به عنوان بخشی از اظهارنامه مالیاتی شخصی خود استفاده می کنند. هنگامی که درآمد خالص کسب و کار خود را دریافت کردید، از Schedule SE برای محاسبه و گزارش مالیات خوداشتغالی استفاده خواهید کرد .

مالیات بر استخدام

مالیات های استخدامی، مالیات هایی هستند که کارمندان برای مالیات بر درآمد فدرال، مالیات فیکا (برای تامین اجتماعی و مدیکر) و مالیات اضافی مدیکر پرداخت می کنند. کارفرمایان باید این مالیات ها را از چک حقوق کارمندان کسر کنند و سپس این مالیات ها را به IRS واریز کرده، گزارش دهند و بپردازند.

مالیات بر درآمد فدرال باید از دستمزد هر کارمند کسر شود، بر اساس فرم W-4 که ​​آنها باید در جداول استخدام و تکلیف تکمیل کنند.

مالیات های فیکا (مالیات تامین اجتماعی و مدیکر)، بر اساس مبلغ پرداختی کارمند، بین کارمند و کارفرما تقسیم می شود. هر کدام 7.65 درصد پرداخت می کنند، تا مجموع 15.3 درصد.

دستمزد تامین اجتماعی برای محاسبه میزان مالیات تامین اجتماعی استفاده می شود. میزان دستمزد تامین اجتماعی ممکن است شامل برخی از مزایا و پرداخت ها نباشد.

گزارش و پرداخت مالیات اشتغال

مالیات‌های فیکا و مالیات‌های درآمدی که از حقوق کارمندان کسر شده‌اند، توسط کارفرما در فرم W-2، گزارش دستمزد و مالیات سالانه به کارمند گزارش می‌شوند. سپس کارمند این اطلاعات را در اظهارنامه مالیاتی خود درج می کند (فرم 1040 یا 1040-SR).

بیشتر در مورد مالیات های تامین اجتماعی و مدیکر

درآمدهای تامین اجتماعی محدود است و هر سال تعیین می شود. در صورتی که مالیات تامین اجتماعی بیش از حداکثر باشد، هیچ گونه مالیات تامین اجتماعی بر مبلغ بیش از حداکثر اعمال نمی شود. این شامل کارمندان، کارفرمایان آنها و افراد خوداشتغال می شود. حداکثر برای همه درآمدها، از جمله دستمزد کارکنان، انعام و درآمدهای ناشی از خوداشتغالی اعمال می شود.

مالیات مدیکر بر تمام درآمدهای خالص افراد، دستمزد کارکنان و درآمد خالص افراد خوداشتغال اعمال می شود. همچنین پس از رسیدن به سطح درآمدی خاص، مالیات مدیکر اضافی  برای افراد با درآمد بالاتر اعمال می شود. نرخ مالیات اضافی مدیکر 0.9٪ برای دستمزدها، غرامت، و درآمد خوداشتغالی بالاتر از آستانه درآمد 200000 دلار اعمال می شود. کارفرمایان مجبور نیستند این مالیات اضافی مدیکر را بپردازند.

اگر هم درآمد خوداشتغالی و هم درآمد شغلی داشته باشم چه می شود؟ 

اگر هم خوداشتغال و هم کارمند باشم چه؟ آیا باید حداکثر مالیات خوداشتغالی و مالیات اشتغال را پرداخت کنم؟ بله و خیر. شما باید بر درآمد از همه منابع، از جمله درآمد خوداشتغالی و درآمد شغلی، مالیات بر درآمد بپردازید. شما باید هر دو مالیات خوداشتغالی (SECA) را برای تامین اجتماعی و مدیکر بپردازید و همچنین کارفرمای شما باید مالیات FICA را از دستمزد شما دریافت کند. اما در مالیات تامین اجتماعی حداکثر وجود دارد،

به طور کلی ابتدا مالیات فیکا ناشی از اشتغال در نظر گرفته می شود و اگر حداکثر تامین اجتماعی به آن نرسیده باشد، مالیات خوداشتغالی نیز لحاظ می شود. این  مقاله در مورد مالیات های SECA و FICA با جزئیات بیشتری توضیح می دهد که چگونه این مالیات ها در این شرایط کار می کنند.