تفاوت بین بودجه بندی سنتی و بودجه بندی مبتنی بر صفر

بودجه بندی سنتی روشی بسیار ساده است و بر اساس داده های تاریخی محاسبه می شود. برای تمام بخش های یک سازمان قابل استفاده است. در مقابل، بودجه بندی مبتنی بر صفر روشی پیچیده است که بر اساس داده های تخمینی محاسبه می شود، که فقط در مورد یک مرکز سود قابل استفاده است.

مهم ترین تفاوت بین سنتی و بودجه بندی مبتنی بر صفر این است که هزینه ها در بودجه بندی سنتی حداقل نیست زیرا ما هزینه های سال قبل را در نظر می گیریم. با این حال، در بودجه بندی مبتنی بر صفر هزینه ها می تواند حداقل باشد زیرا نقطه شروع را صفر در نظر می گیریم.

شرکت‌ها هزینه‌ها را برای درک آنچه ممکن است در آینده رخ دهد، بودجه‌بندی می‌کنند. تعیین بودجه تضمین می کند که کسب و کارها سرمایه خود را به درستی تخصیص می دهند و اجازه می دهند هزینه ها حداقل باشد.

یکی از رایج ترین روش های بودجه بندی، بودجه بندی سنتی است. طبق بودجه بندی سنتی، یک شرکت پیش بینی هزینه های خود را بر اساس مخارج سال قبل تنظیم می کند از سوی دیگر، بودجه بندی مبتنی بر صفر که اتفاقاً یک روش بودجه‌بندی محبوب است، هیچ فرضی ندارد. در عوض، آنها مفروضات خود را بر اساس بودجه بندی صفر استوار می کنند.

تفاوت های کلیدی بین بودجه بندی سنتی و بودجه بندی مبتنی بر صفر

•  Traditional Budgeting نیاز به یک نقطه مرجع دارد. از سوی دیگر، بودجه بندی مبتنی بر صفر همیشه از صفر شروع می شود.
• بودجه بندی سنتی هزینه های سال قبل را به عنوان نقاط داده پایه در نظر می گیرد. بودجه بندی مبتنی بر صفر رویکرد استراتژیک را برای تخصیص بودجه به هر واحد/بخش اتخاذ می کند.
• بودجه بندی سنتی ساده است زیرا به طور منظم با رویکردی مشابه انجام می شود. بودجه بندی مبتنی بر صفر بسیار پیچیده است زیرا ارزیابی مجدد را در طول استفاده تشویق می کند.
• بودجه بندی سنتی مبتنی بر اطلاعات تاریخی است که حول محور حسابداری می چرخد. بودجه بندی مبتنی بر صفر بر اساس داده های تخمین زده شده است و به همین دلیل حول محور تصمیم گیری می چرخد.
• بودجه بندی سنتی هزینه های مشابه سال قبل را تشویق می کند. بودجه بندی مبتنی بر صفر از مقرون به صرفه بودن پشتیبانی می کند.

شباهت های بودجه بندی سنتی و بودجه ریزی مبتنی بر صفر

1. هر دو روش بر تخصیص منابع تمرکز دارند: هر دو بودجه سنتی و مبتنی بر صفر، تخصیص منابع را به شیوه ای که با اهداف سازمانی همسو باشد، اولویت بندی می کنند.
2. هر دو به تجزیه و تحلیل جامع داده ها نیاز دارند: هر دو روش به تجزیه و تحلیل داده های تاریخی، روندهای فعلی و پیش بینی های آتی برای تعیین بودجه موثر نیاز دارند.
3. هر دو از پیش بینی استفاده می کنند: هر دو روش از پیش بینی برای پیش بینی نتایج مالی آتی استفاده می کنند و منابع را بر این اساس تخصیص می دهند.
4. هر دو روش شامل رویکرد از بالا به پایین هستند: هر دو روش یک رویکرد از بالا به پایین برای بودجه بندی دارند، که مدیریت ارشد اهداف بودجه را برای بخش های جداگانه تعیین می کند.
5. هر دو عوامل یکسانی را در نظر می گیرند: هر دو روش عواملی مانند تورم، هزینه کالا و پیش بینی درآمد را برای تعیین بودجه در نظر می گیرند.
6. هدف هر دو پاسخگویی است: هر دو روش با هدف پاسخگو نگه داشتن ادارات در قبال هزینه های خود و اطمینان از استفاده کارآمد و مؤثر از بودجه ها هستند

جدول مقایسه ای بودجه بندی مبتنی بر صفر

نتیجه

بودجه بندی سنتی واقعاً منسوخ شده است و به غیر از تبدیل شدن به یک فرآیند ساده، به شرکت، کسب و کار یا حتی یک فرد خدمت نمی کند.

نه تنها بودجه بندی سنتی ساده است، بلکه بسیار وقت گیر است زیرا شامل صفحات گسترده زیادی است و احتمال خطا در استفاده از این روش حتی بیشتر است. از سوی دیگر، بودجه بندی مبتنی بر صفر  مقرون به صرفه بودن و جهت گیری دقیق را تضمین می کند، که به کسب و کار کمک می کند تا سود بیشتری تولید کند و فرد پول بیشتری را پس انداز و سرمایه گذاری کند.

بدون تردید، بودجه بندی مبتنی بر صفر رویکردی بسیار برتر از بودجه بندی سنتی است.