مالیات بر ثروت Wealth Tax

مالیات بر ثروت به مالیات بر دارایی یک شخص اشاره دارد و اغلب به عنوان تفاوت بین دارایی ها و تعهدات یک فرد محاسبه می شود. هیچ مالیات جامعی بر ثروت در ایالات متحده وجود ندارد. سایر انواع مالیات، مانند درآمد مشمول مالیات، مالیات بر املاک و مالیات بر حقوق و دستمزد، به جای آن برای جمع آوری درآمد استفاده می شود.

مالیات بر دارایی هزینه سالانه ای است که به عنوان درصدی از کل دارایی خالص یک فرد یا خانواده محاسبه می شود که فقط برای ثروتمندترین افراد کشور اعمال می شود. به عنوان مثال، اگر فردی مشمول مالیات با نرخ ثابت ۱٪ باشد، مبلغ مورد نیاز برای پرداخت برابر با ۱٪ از کل دارایی خالص خواهد بود. هرچه فرد پول بیشتری به دست آورد، بدهکار بیشتری خواهد داشت و با کاهش ارزش خالص، پول کمتری بدهکار است.

به طور خلاصه:

درک مالیات بر ثروت

افرادی که دارای دارایی خالص کافی هستند ممکن است مالیات بر دارایی بدهکار باشند، حتی اگر هیچ تلاشی مانند کسب درآمد یا فروش دارایی انجام نداده باشند، برخلاف اکثر انواع مالیات ها، مانند مالیات بر درآمد یا مالیات بر عایدی سرمایه ، برای مثال. این به این دلیل است که مالیات بر ثروت نوعی مالیات بر درآمد غیرفعال است.

مشکلی که مالیات بر ثروت درصدد حل آن است این است که ما مالیاتی بر اساس اصل تحقق در آمریکا داریم. این نشان می دهد که در بیشتر موارد، قبل از اینکه مشمول مالیات بر درآمد حاصل از تملک شود، باید یک کالا را بفروشد.

به عنوان مثال، تا زمانی که سهام را بفروشند، نیازی به پرداخت مالیات بر روی هر گونه سود سرمایه ای نیست ، به این معنی که ممکن است کسی به جای فروش سهام، پرداخت مالیات را به تعویق بیندازد. علاوه بر این، نرخ سود بلندمدت سرمایه در ایالات متحده پاداشی را در قالب کاهش نرخ های مالیاتی برای کسانی که ملکی را حداقل یک سال نگه می دارند، فراهم می کند تا آنها را تشویق به انجام این کار کند.

مالیات بر ثروت چگونه محاسبه می شود؟

به طور کلی، مالیات بر ثروت، مالیات بر دارایی خالص آنها است. برای تعیین “ارزش خالص” یک فرد، ابتدا باید “بدهی” آنها را از “دارایی” آنها کسر کرد، که ممکن است به طور کلی به عنوان “منفی” و “مثبت” در یک دفتر کل تصور شود. بنابراین، اگر فردی دارایی به ارزش ۱۰،۰۰۰،۰۰۰ دلار و بدهی در مجموع ۵۰۰،۰۰۰ دلار داشته باشد، “ارزش خالص” آن فرد (که اغلب به عنوان ثروت شناخته می شود) ۵۰۰،۰۰۰ دلار است. مالیات ۲٪ باعث ایجاد صورت حساب مالیاتی ۱۰۰۰۰ دلاری می شود.

۱۰,۰۰,۰۰۰ دلار (دارایی) – ۵,۰۰,۰۰۰ دلار (بدهی) = ۵,۰۰,۰۰۰ دلار (دارایی خالص).

مالیات بر ثروت ۲٪ از دارایی خالص ۵۰۰۰۰۰ دلار منجر به پرداخت ۱۰۰۰۰ دلار مالیات بدهی می شود.

مثال ها

برای درک بهتر این مفهوم، به چند مثال مالیات بر دارایی نگاه می کنیم:

مثال ۱

فرض کنید سام دارایی خالص به ارزش ۵۰۰ دلار دارد که از این میزان دارایی های کسب و کار او به ارزش ۳۰۰ دلار است و مابقی دارایی های ۲۰۰ دلاری به نام او است. طبق قانون، دارایی خالص افراد در صورتی که بیش از ۵۰۰ دلار باشد مشمول مالیات ۱٪ بر ثروت می شود. با این حال، یک هشدار وجود دارد که دارایی های تجاری را می توان از دارایی های خالص کسر کرد زیرا کشور می خواهد کارآفرینی را ترویج کند. بنابراین، در این مورد، سام مانند بسیاری از افراد، از پرداخت هرگونه مالیات معاف خواهد بود.

مثال ۲

مقاله ای  توسط بنیاد مالیات، مفهوم و اجرای واقعی مالیات بر ثروت را در کشورهای مختلف توضیح می دهد. درصد مالیات و این ایده را نشان می دهد که مالیات بر دارایی خالص یک فرد مشابه مالیات بر دارایی واقعی است. با این حال، کل دارایی افراد مشمول مالیات است نه فقط املاکی که در اختیار دارند. تنها سه کشور اروپایی، یعنی نروژ، اسپانیا و سوئیس، مالیات خالص ثروت را اعمال می‌کنند، همانطور که از نقشه‌ای که امروز داریم مشهود است. به‌علاوه، فرانسه و ایتالیا چنین مالیات‌هایی را بر دارایی‌های خاص وضع می‌کنند تا ارزش خالص کل افراد.

مزایا و معایب

بسیاری از مردم فکر می کنند مالیات بر دارایی شکلی برابرتر از مالیات است که فقط بر اساس درآمد یک فرد باشد، به ویژه در فرهنگ هایی که شکاف قابل توجهی بین افراد غنی و فقیر وجود دارد. آنها فرض می‌کنند که چارچوبی که درآمد دولت را هم از درآمد و هم از دارایی‌های خالص شهروندان مالیات‌دهنده به ارمغان می‌آورد، رفتار برابر و انصاف را تشویق می‌کند، زیرا وضعیت مالی عمومی مالیات‌دهندگان و در نتیجه توانایی آنها برای پرداخت مالیات را در نظر می‌گیرد. به عبارت دیگر، آنها معتقدند سیستم توانایی مالیات دهندگان را برای پرداخت مالیات در نظر می گیرد.

علاوه بر این، از آنجایی که مالیات سالانه دارایی های افراد را کاهش می دهد، می تواند آنها را تشویق کند که پول خود را به جای ذخیره کردن، خرج یا سرمایه گذاری کنند. جمع آوری و اداره مالیات بر دارایی بسیار دشوارتر است،

به عنوان مثال،

حسابداری جامع همه دارایی ها و تعهدات را ضروری می کند. با این وجود، به طور کلی پذیرفته شده است که مدیریت مالیات بر درآمد ساده تر از مالیات بر هزینه ها (مالیات بر مخارج) یا مالیات بر ثروت (مالیات بر دارایی فرد در مقابل مالیات بر درآمد) است. اگر قیمت ها ثابت بماند، مالیات بر درآمد تحقق یافته محاسبه می شود. این شامل ارزیابی درآمدها و زیان های سرمایه متحمل شده اما تحقق نیافته نیست.

محاسبه مالیات بر ثروت بسیار دشوار است، و روش مورد استفاده ممکن است به طور قابل توجهی از کشوری به کشور دیگر متفاوت باشد. یک مقام مالیاتی همچنین دارایی ها یا تعهدات خاصی را از مالیات بر ثروت مستثنی می کند و نرخ های مالیاتی مختلفی را برای سطوح مختلف درآمد اعمال می کند. احتمال دیگر این است که مالیات بر ثروت ممکن است حذف شود. تعیین ارزش دارایی های یک فرد ممکن است دشوار باشد زیرا دارایی ها ممکن است دارای طیف گسترده ای از چیزها مانند خانه ها، مشاغل، جواهرات و سایر اشیاء با ارزش باشد.

مالیات بر ثروت در مقابل مالیات بر درآمد

تفاوت مفهومی قابل توجهی بین مالیات بر درآمد و مالیات بر ثروت وجود دارد. مالیات بر درآمد از وجوهی که در طی یک دوره به دست می آید، عموماً در ازای زمان و مهارت یک فرد (به شکل اشتغال) یا به صورت بهره یا سود سهام وضع می شود.

افرادی که درآمدهای مشمول مالیات بالاتری دارند، به دلیل ماهیت مترقی سیستم مالیاتی در ایالات متحده، مشمول نرخ مالیات بر درآمد فدرال بالاتری هستند. هفت گروه مالیاتی مختلف برای افرادی که مشمول مالیات بر درآمد فدرال هستند وجود دارد و اینکه افراد در کدام دسته قرار می گیرند، هم درآمد مشمول مالیات و هم وضعیت پرونده آنها تعیین می شود.

هنگامی که پول تولید می شود، مالیات بر آن درآمد بدهکار است، اکثر مالیات دهندگان باید اظهارنامه مالیات بر درآمد را سالانه ارائه دهند.

سوالات متداول