درک تورم / کاهش تورم برای ارزهای دیجیتال مستلزم دانستن تفاوت بین ارزش ذاتی یک ارز و ارزش بازار است.

ارزهای دیجیتال با کاهش قیمت

بیت کوین نمونه نهایی یک ارز رمزپایه با کاهش تورم است. از لحظه ایجاد بیت کوین در اوایل سال ۲۰۰۹، محدودیت سخت ۲۱ میلیون بیت کوین برای استخراج وجود داشت. دیگر BTC هرگز وجود نخواهد داشت. از اواخر سال ۲۰۲۲، کمتر از ۲ میلیون بیت کوین برای استخراج باقی مانده است. دشواری استخراج به طور قابل توجهی افزایش یافته است ، و در نتیجه، هر بیت کوین جدید به طور فزاینده ای گران است و باعث کاهش تورم بیت کوین می شود.

با کاهش عرضه کلی، ارزش ذاتی ارز افزایش می‌یابد و بر همین اساس قدرت خرید آن بالا می‌رود. این امر باعث می شود کریپتوهای کاهش تورم گزینه های خوبی برای سرمایه گذاری طولانی مدت باشند. فقط به این دلیل که بیت کوین دارای ارزش ذاتی فزاینده ای است به این معنی نیست که ارزش بازار آن کاهش نخواهد یافت. در واقع، چندین سقوط در بازار کریپتو در طول سال ها وجود داشته است. اما در طول این سقوط ها، بیت کوین ارزش کل را بهتر از ارزهای دیجیتال غیر ارزشی و تورمی حفظ کرد.

عوامل اضافی به وضعیت کاهش تورم BTC کمک می کند. عامل اصلی این است که بخش بزرگی از کل عرضه بیت کوین در طول زمان از بین رفته است ( بر اساس برخی برآوردها تا ۲۰٪).

ارزهای دیجیتال تورمی

رقیب اصلی بیت کوین، اتریوم، نمونه ای از ارزهای دیجیتال تورمی است. اتریوم دارای حداکثر محدودیت عرضه نیست، که مطابق با طراحی اساسی اتریوم به عنوان یک ارز دیجیتال با تراکنش بالا است. در نظر گرفته شده است که ETH به جای ذخیره ساده استفاده شود. در اواخر سال ۲۰۲۲، عرضه ETH در حدود ۱۲۰ میلیون کاهش یافت.

با افزایش عرضه کلی، ارزش ذاتی ETH کاهش می‌یابد، به این معنی که برای هر خرید معینی ETH بیشتری مصرف می‌کند. تعریف کلاسیک تورم قیمت. با این حال، یکی از مزایای تورم قیمت ETH این است که با کاهش قیمت ها، هزینه های تراکنش مرتبط با ETH نیز باید کاهش یابد. بنابراین، اتریوم انتخاب بهتری برای جایگزینی ارز روزانه نسبت به سرمایه گذاری بلندمدت است.