عرضه پول M1 تجمیع گردش پول در اقتصاد یک کشور است که شامل تمام سکه ها، ارزها، اسکناس ها و سپرده های یک شبه می شود. مقوله ای است که از نقدشوندگی ترین بخش های اقتصاد تشکیل شده است.اجزای عرضه پول M1، همراه با M2، به عنوان پول باریک شناخته می شوند.

نقدینگی به توانایی یک اقلام خاص از ارزش اطلاق می شود که فرد می تواند آن را با پول نقد در مدت زمان بسیار کوتاهی مبادله کند. پول باریک یا M1، عمدتاً نقد است، زیرا به راحتی قابل دستیابی است و برای خرج کردن فوری در دسترس است. تجمیع عرضه پول به درک چگونگی عملکرد اقتصادی یک کشور کمک می کند.

درک عرضه پول M1

منظور از عرضه پول M1، روان‌ترین بخش گردش پول در یک اقتصاد است. در محدودترین جنبه آن، عرضه پول را می توان به عنوان M1 تعریف کرد. این شامل سکه ها و ارزهای در گردش است، به این معنی که بانک فدرال رزرو یا خزانه داری ایالات متحده آنها را نگه نمی دارند. در عوض، آنها در اطراف اقتصاد حرکت می کنند (به گردش در می آورند).

مؤلفه دیگر، سپرده های چک پذیر که به آن سپرده های عمدی می گویند، ارتباط تنگاتنگی با ارز دارد و بنابراین جزو این دسته است. اینها مبالغ نگهداری شده در حسابهای جاری را نشان می دهند. سپرده‌های مطالبه‌ای هنگامی که چک نوشته می‌شود یا از کارت نقدی استفاده می‌شود، موسسه مالی نامیده می‌شود باید پول دارنده سپرده را «در صورت تقاضا» تحویل دهد. اکثر M1 شامل این موارد است: ارز و حساب های جاری بانکی (همراه با سایر اجزای مایع).

نقدینگی، چک‌پذیر (سپرده‌های مطالبه‌ای) و چک‌های مسافرتی از جمله نقدشونده‌ترین دارایی‌های موجود در M1 هستند. اگرچه هنوز هم متعلق به M1 هستند، اما این روزها مردم زیاد از چک های مسافرتی استفاده نمی کنند. چند دارایی نقدشونده کمتر، علاوه بر دارایی‌های موجود در اجزای عرضه پول M1، مانند پس‌انداز و سپرده‌های مدت‌دار، گواهی سپرده و وجوه بازار پول، M2 را تشکیل می دهند.

ارزیابی و تحلیل عرضه پول به اقتصاددانان و تصمیم گیران در تدوین سیاست های جدید یا تغییر سیاست های موجود که موجب افزایش یا کاهش عرضه پول می شود کمک می کند. ارزش گذاری بسیار مهم است زیرا در نهایت بر چرخه تجاری تأثیر می گذارد که بر اقتصاد تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، زمانی که افزایش M1 پیشی می گیرد، تولید رشد می تواند نشانگر تورم باشد.

فرمول

دسته M1 نقدشوندگی ترین بخش گردش ارز را تشکیل می دهد و پایه پولی را در بر می گیرد. بنابراین، فرمول به شرح زیر است:

M1 = سکه و ارز در گردش + سپرده قابل چک + چک مسافرتی

روش دیگر نوشتن آن،

M1 = M0 + سپرده های تقاضا است

M0 = اسکناس ارز + سکه + ذخایر بانکی

عرضه پول M1 ایالات متحده شامل موارد  زیر است:

M1 شامل موارد زیر است:

• پولی که از خزانه داری ایالات متحده، بانک فدرال رزرو یا مؤسسات سپرده گذاری نگهداری می شود.
• سپرده‌های تقاضای بانک‌های تجاری (بدون احتساب وجه نقد نگهداری شده توسط مؤسسات سپرده‌گذاری، دولت ایالات متحده، بانک‌های خارجی و سایر مؤسسات رسمی)، و کمتر اقلام نقدی فدرال رزرو در فرآیند جمع‌آوری شناور هستند.
• سایر سپرده‌های نقدی شامل سپرده‌های قابل بررسی (OCD) است که شامل سفارش‌های برداشت قابل معامله (NOW)، حساب‌های خدمات انتقال خودکار سپرده‌گذاری (ATS)، حساب‌های پیش‌نویس سهام اتحادیه‌های اعتباری ، و سپرده‌های تقاضای بانکی صرفه‌جویی، سپرده‌های پس‌انداز، از جمله سپرده‌های بازار پول و غیره است. (نمودار عرضه پول M1 با تعدیل فصلی شامل مجموع ارز، سپرده‌های تقاضای و سایر سپرده‌های نقدی است)

M2 شامل عرضه پول M1 ایالات متحده به علاوه:

• سپرده های مدت دار با ارزش کمتر از 100000 دلار (سپرده های مدت دار کوچک)، کمتر از IRA (حساب بازنشستگی انفرادی)، و موجودی Keogh نزد مؤسسات سپرده گذاری.
• موجودی صندوق های خرده فروشی بازار پول (MMF)، به استثنای مانده های IRA و Keogh در MMF.
• (M2 تعدیل شده فصلی شامل افزودن سپرده های مدت دار با مبلغ کوچک و MMF های خرده فروشی به نمودار M1 تنظیم شده فصلی است).

M1 و M2 پول کم را تشکیل می دهند. برخی از کشورها M0 را نیز شامل می شوند که به پایه پولی تبدیل می شود. پول در گردش و موجودی ذخیره با هم پایه پولی را تشکیل می دهند. سپرده ها و مانده های نگهداری شده توسط بانک ها و سایر موسسات سپرده گذاری نزد فدرال رزرو اجزای M0 هستند. دسته های M3 و M4 متعلق به پول گسترده هستند. با این حال، ایالات متحده تنها دارای دسته های M1، M2 و M3 از عرضه پول است که M3 را در نظر می گیرد.

سوالات متداول