عرضه بازار market supply

نحوه تعیین میزان عرضه در بازار

ما عرضه بازار را با اضافه کردن عرضه فردی از همه شرکت‌های موجود در بازار محاسبه می‌کنیم. به همین ترتیب، برای تعیین عملکرد آن، تابع عرضه خود هر تولید کننده را جمع می کنیم. اگر ده تولیدکننده در بازار وجود داشته باشد و هر کدام 100 واحد محصول تولید کنند، مجموع عرضه در بازار برابر با 1000 واحد است.

درست مانند محاسبه تابع تقاضای بازار، تابع عرضه بازار یک محصول را با تجمیع مقادیر عرضه شده توسط هر شرکت محاسبه می کنیم. مثلاً تابع کمیت عرضه شده توسط تولیدکنندگان منفرد Qs = -100 + 200P است و ده شرکت در بازار وجود دارد. سپس تابع تقاضای بازار در این مورد Qs = 10 (-100 + 200P) = -1000 + 2000P است.

قانون اساسی عرضه این است که وقتی قیمت یک محصول افزایش می‌یابد، مقدار عرضه‌شده توسط هر تولیدکننده افزایش می‌یابد، بنابراین عرضه نیز افزایش می‌یابد.

منحنی عرضه بازار

منحنی عرضه بازار به ما نشان می دهد که چگونه مقدار عرضه شده با افزایش یا کاهش قیمت محصول تغییر می کند. منحنی شیب دار رو به بالا رابطه مثبت بین قیمت و مقدار عرضه شده را نشان می دهد.

هر چه قیمت بالاتر باشد، مقدار عرضه بیشتر است. برعکس، هرچه قیمت کمتر باشد، مقدار عرضه کمتر است.

عوامل موثر بر عرضه بازار

قیمت تعیین کننده اصلی عرضه. اقتصاددانان از متغیرهای قیمت برای ایجاد تابع عرضه و توضیح رفتار عرضه در هنگام تغییر قیمت محصول استفاده می کنند.

وقتی قیمت تغییر می کند، مقدار عرضه شده در طول منحنی تغییر می کند. در همین حال، تغییرات در عوامل تعیین‌کننده قیمت غیرخودی، منحنی را تغییر داده و بر کمیت تأثیر می‌گذارد. نمونه هایی از عوامل تعیین کننده غیرخودقیمت عبارتند از: تعداد تولیدکنندگان، فناوری، هزینه نهاده ها (مواد اولیه و دستمزد)، سطح رقابت، یارانه های دولتی، مالیات ها، انتظارات تجاری نسبت به قیمت آتی و سود آن، و مقررات دولتی.

کل عرضه در بازار با تعداد تولیدکنندگان همبستگی مثبت دارد. یعنی عرضه بازار با افزایش تعداد تولیدکنندگان افزایش می یابد.

عوامل غیر تعیین کننده قیمت

تغییرات در هزینه های تولید و تکنولوژی تولید بر عرضه تاثیر می گذارد. همچنین شوک های عرضه مانند بلایای طبیعی به تغییرات عرضه بازار کمک می کند.

هزینه های تولید ممکن است به دلیل عواملی مانند:

• قیمت نهاده و انرژی: افزایش قیمت نهاده ها، هزینه های تولید را افزایش می دهد و تولیدکنندگان را برای تولید ناامید می کند.
• تکنولوژی جدید: فناوری پیشرفته‌تر بهره‌وری را افزایش می‌دهد و به تولیدکنندگان اجازه می‌دهد با همان ورودی، خروجی بیشتری تولید کنند.
• مالیات کسب و کار: مالیات بیشتر باعث افزایش هزینه ها و کاهش سود می شود. این بر میزان تمایل شرکت برای عرضه تأثیر می گذارد.
• یارانه های دولتی: یارانه های تولید برعکس تولیدکنندگان مالیاتی است.
• هزینه ی حمل و نقل: افزایش قیمت نفت و زیرساخت های ناکافی باعث هزینه های گران حمل و نقل، کاهش سود و کاهش انگیزه تولیدکنندگان برای تولید می شود.
• مقررات دولتی: برخی مقررات پیامدهای هزینه ای دارند، مانند مقررات مربوط به ضایعات، ایمنی کار و الزامات سلامت محصول.

انتظارات تولیدکننده نیز نقش اساسی در تصمیم گیری های تولید دارند. زمانی که تولیدکنندگان انتظار کاهش قیمت ها را داشته باشند، اقدامات کارآمدی را اجرا می کنند و تولید را کاهش می دهند. آنها سعی می کنند فروش را از موجودی موجود در انبار به حداکثر برسانند.

در نهایت، قیمت محصولات جایگزین نیز در عرضه نقش دارد. افزایش قیمت کالاهای جایگزین، تولیدکنندگان را تشویق به افزایش تولید می‌کند. آنها انتظار دارند که افزایش قیمت به مصرف کنندگان کمک کند تا به محصولات خود روی آورند و تقاضا را تحریک کنند.