رکود رشد Growth Recession

رکود رشد تعبیری است که توسط اقتصاددان سولومون فابریکنت، استاد دانشگاه نیویورک، برای توصیف اقتصادی که با سرعتی آهسته در حال رشد است، ابداع کرد که تعداد شغل‌های بیشتری نسبت به اضافه شدن آن از دست می‌رود. رکود رشد به شدت یک رکود واقعی نمی رسد، اما همچنان شامل افزایش بیکاری و اقتصادی است که کمتر از پتانسیل خود عمل می کند.

رکود کاهش قابل توجهی در فعالیت اقتصادی است که بیش از چند ماه ادامه دارد. در تولید صنعتی، اشتغال، درآمد واقعی و تجارت عمده فروشی- خرده فروشی قابل مشاهده است. با این حال، اقتصادی که در حال رشد است اما کندتر از نرخ رشد پایدار بلندمدت خود در حال گسترش است، ممکن است همچنان مانند یک رکود یا رکود رشد احساس شود. حتی اگر رشد اقتصادی واقعاً به زیر صفر نرسد، ممکن است اینگونه به نظر برسد. این به این دلیل است که رشد آنقدر ضعیف است که بیکاری افزایش می‌یابد و درآمدها کاهش می‌یابد و در نتیجه شرایطی شبیه به رکود ایجاد می‌کند.

رکود رشد، اغلب با حداقل تورم قیمت همراه است، زیرا بسیاری از افراد بیکار هستند و ممکن است مجبور شوند مخارج اختیاری خود را کاهش دهند و در نتیجه، تورم پایین خواهد ماند. افرادی که به اندازه کافی خوش شانس هستند که در شرایط رکود رشد شغل داشته باشند، ممکن است متوجه شوند که درآمد واقعی و قدرت مخارج آنها افزایش می یابد. برای وام گیرندگان، ممکن است منفعتی وجود داشته باشد زیرا فقدان فشار تورمی به این معنی است که بانک های مرکزی احتمالاً نرخ بهره را پایین نگه می دارند.

پیامدهای رکود رشد

رکودهای رشد ممکن است مانند رکود توجه رسانه ها را به خود جلب نکنند، اما با این وجود دامنه وسیعی از پیامدها دارند. بسیاری از اقتصاددانان بر این باورند که بین سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۳، اقتصاد ایالات متحده یک رکود رشد را تجربه کرد. اقتصاددانان همچنین سال‌های بهبود کند پس از رکود بزرگ ۲۰۰۸-۲۰۰۹ را به عنوان یک رکود رشد توصیف کردند، زیرا اقتصاد رشد کرد، اما با نرخ‌های ضعیف در طی چندین سال و اغلب مشاغل کافی برای جذب افراد جدید وارد بازار کار ایجاد نکرد. برای استخدام مجدد کسانی که هنوز از رکود بزرگ بیکار هستند.

به عنوان مثال، در سه ماهه دوم سال ۲۰۱۱، تولید ناخالص داخلی واقعی به گفته وزارت بازرگانی، با نرخ سالانه ۱٫۳ درصد افزایش یافته است که بسیار کمتر از نرخ قوی ۳ درصدی است که اقتصاددانان می گویند برای ایجاد شغل ضروری است. هزینه های مصرف کننده که ۷۰ درصد از فعالیت های اقتصادی ایالات متحده را تشکیل می دهد، در آن سه ماهه تنها ۰٫۱ درصد افزایش یافت.

در واقع، در ۲۵ سال گذشته بارها گفته می شود که اقتصاد ایالات متحده در رکود رشد بوده است. یعنی علیرغم افزایش تولید ناخالص داخلی، رشد شغل یا وجود نداشت و یا با سرعت بیشتری نسبت به اضافه شدن مشاغل جدید در حال نابودی بود.

تغییرات اقتصادی و رکودهای رشد

تغییرات ساختاری در اقتصاد می تواند منجر به رکود رشد موقت شود. رشد و توسعه صنایع جدید و افول سایر صنایع در نتیجه فناوری های جدید یا تغییر ترجیحات مصرف کنندگان می تواند باعث رشد همزمان اقتصادی و افزایش بیکاری شود. هر زمان که تعداد مشاغل از بین رفته در صنایع قدیمی و رو به زوال از مشغل ایجاد شده در صنایع جدید یا در حال رشد بیشتر شود، رکود رشد موقتی ممکن است رخ دهد.

پیشرفت تکنولوژی به خودی خود گاهی اوقات می تواند رکودهای رشد را ترکیب کند. تا جایی که فناوری‌های جدید مانند اتوماسیون، رباتیک و هوش مصنوعی افزایش تولید و سودآوری کسب‌وکار را با نیروی کار کمتر تسهیل می‌کنند، می‌توانند به رکود رشد کمک کنند. در این شرایط، تولید گسترش می‌یابد و سود شرکت‌ها قوی است، اما اشتغال و دستمزد می‌تواند رکود داشته باشد.

نتیجه

رکود رشد، وضعیتی را توصیف می کند که در آن اقتصاد هنوز در حال رشد است، اما برای مصرف کننده ممکن است مانند یک رکود “احساس” کند. این به این دلیل است که اگرچه اقتصاد در حال رشد است، اما به اندازه کافی سریع رشد نمی کند تا بتواند به اندازه کافی مشاغل جدید ایجاد کند تا بتواند کارگران جدیدی را که وارد مجموعه نیروی کار می شوند جذب کند و عرضه ثابتی از فرصت های جدید برای کارگران فعلی فراهم کند. دستمزدهای راکد ممکن است قدرت خرید مصرف کننده را کاهش دهد حتی اگر تورم پایین باشد و تأثیر رکودی را افزایش دهد.