مکران و انتقال پایتخت از تهران

منطقه مکران، واقع در جنوب شرقی ایران و در استان سیستان و بلوچستان، به‌عنوان یکی از مناطق استراتژیک، تاریخی و اقتصادی کشور شناخته می‌شود. این منطقه، که در امتداد ساحل دریای عمان قرار دارد، به دلیل موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد، منابع طبیعی غنی، تاریخ پربار و پتانسیل‌های اقتصادی چشمگیر، اهمیت ویژه‌ای دارد. مدتی است که مساله انتقال پایتخت به این منطقه در دولت مطرح است و بحث های بسیاری در این خصوص وجود دارد.

در این ادامه به میزان صحت این خبر، اظهارات دولت در این خصوص، مزایا و معایب این منطقه و انتقال پایتخت به آن و همچنین بررسی موقعیت جفرافیایی، تاریخی و اقتصادی مکران میپردازیم.

پیشنهاد انتقال پایتخت به مکران

انتقال پایتخت یکی از موضوعات مهم و پیچیده در مدیریت کشورهاست و اخیراً به‌ویژه در ایران به‌عنوان یک راه‌حل برای مشکلات عدیده تهران مطرح شده است.

مسعود پزشکیان، رئیس دولت، در اولین اظهار نظر خود در این زمینه، بر لزوم انتقال مرکزیت سیاسی و اقتصادی ایران تاکید کرد. وی در بازدید از فعالیت‌های زیربنایی قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء به مشکلات تهران اشاره کرده و گفته بود:

« تهران به‌عنوان پایتخت کشور با مشکلاتی همچون کمبود آب، نشست زمین، آلودگی هوا و مسائل زیست‌محیطی دست به گریبان است که هیچ راه‌حلی جز انتقال مرکزیت نداریم. این مشکلات با ادامه سیاست‌ها و اقدامات فعلی تنها تشدید خواهد شد. راه‌حل اساسی جابه‌جایی مرکزیت سیاسی و اقتصادی کشور است. اما این جابه‌جایی به این شکل که ما در تهران بمانیم و از مردم بخواهیم که جابه‌جا شوند، امکان‌پذیر نیست. ابتدا خودمان باید برویم و سپس مردم به دنبال ما خواهند آمد. »

او همچنین تأکید کرده بود که ادامه روند فعلی نمی‌تواند مشکل تهران را حل کند و توسعه تهران در شرایط فعلی، به ویژه با کمبود منابع آبی، صرفاً وقت‌کشی است.

پزشکیان در این راستا گزینه‌های مختلفی را مطرح کرده است، اما منطقه مکران به‌عنوان یکی از گزینه‌های جدی برای انتقال پایتخت در نظر گرفته شده است. این منطقه به دلیل ویژگی‌های جغرافیایی و طبیعی مناسب، به‌ویژه در زمینه منابع آبی و مسائل زیست‌محیطی، به‌عنوان یک انتخاب مطلوب برای جابه‌جایی پایتخت شناخته می‌شود.

ویژگی‌های جغرافیایی مکران

موقعیت جغرافیایی

مکران در جنوب شرقی ایران و در سواحل دریای عمان واقع شده است. این منطقه از شمال به استان‌های کرمان و هرمزگان، از جنوب به دریای عمان، از شرق به کشور پاکستان و از غرب به سواحل دریای خلیج فارس محدود می‌شود.

موقعیت جغرافیایی مکران آن را به یکی از مناطق استراتژیک کشور تبدیل کرده است، چرا که این منطقه علاوه بر دسترسی به آب‌های آزاد، به عنوان دروازه‌ای برای ارتباطات تجاری با کشورهای جنوب آسیا و آفریقا به شمار می‌رود. سواحل طولانی و دسترسی به اقیانوس هند، مکران را به قطب مهمی برای تجارت و ترانزیت بین‌المللی تبدیل کرده است.

اقلیم و آب‌وهوا

مکران از اقلیم گرم و خشک برخوردار است. تابستان‌ها در این منطقه بسیار گرم و مرطوب هستند و در این دوره، دمای هوا می‌تواند به بیش از 40 درجه سلسیوس برسد. بارش‌ها در این منطقه به‌صورت فصلی و عمدتاً در فصل‌های پاییز و بهار رخ می‌دهند و در برخی مناطق نیز به‌طور غیرمنتظره‌ای بارش‌های موسمی یا مونسون مشاهده می‌شود.

این ویژگی‌های اقلیمی موجب شده که کشاورزی و فعالیت‌های آبی در این منطقه محدود باشند، اما در عوض، ظرفیت‌های زیادی برای بهره‌برداری از منابع انرژی خورشیدی و بادی فراهم شده است.

منابع طبیعی

منطقه مکران از منابع طبیعی غنی برخوردار است. از جمله مهم‌ترین منابع معدنی این منطقه می‌توان به ذخایر گاز و نفت، سنگ آهن، مس و کرومیت اشاره کرد. علاوه بر این، مکران به‌عنوان یکی از مناطق با ظرفیت بالا برای تولید انرژی‌های تجدیدپذیر شناخته می‌شود. انرژی خورشیدی و بادی به دلیل وجود تابش زیاد نور خورشید و وزش بادهای ثابت در این منطقه، از پتانسیل‌های زیادی برای تأمین انرژی پاک و کاهش وابستگی به منابع فسیلی برخوردار است.

ویژگی‌های تاریخی مکران

تاریخ باستانی

مکران در تاریخ ایران و منطقه جنوب‌شرقی همواره جایگاهی مهم داشته است. در دوران باستان، این منطقه یکی از مسیرهای تجاری اصلی میان ایران، هند و سایر سرزمین‌های شرقی بوده است. در دوران هخامنشی و ساسانی، مکران به‌عنوان بخشی از شبکه گسترده تجاری و ارتباطی ایران شناخته می‌شد. این منطقه در متون تاریخی به‌عنوان مرکز تجاری و فرهنگی توصیف شده و نقش مهمی در گسترش تمدن‌های ایران باستان ایفا کرده است.

حضور تمدن‌ها و اقوام مختلف

مکران محل سکونت اقوام بلوچ است که فرهنگی غنی و متنوع دارند. اقوام بلوچ از دیرباز در این منطقه زندگی کرده و فرهنگ آنان در هنرهای دستی، موسیقی، لباس‌ها و زبان‌شان نمود یافته است. علاوه بر تأثیرات ایرانی، این منطقه تحت تأثیر فرهنگ‌های هندی، عربی و دیگر تمدن‌ها قرار گرفته است و این تنوع فرهنگی باعث غنای تاریخی و فرهنگی منطقه شده است.

نقش استراتژیک در تجارت دریایی

بندر چابهار در مکران یکی از مهم‌ترین بنادر تجاری ایران است که در مسیر تجارت دریایی بین خلیج فارس و اقیانوس هند قرار دارد. این بندر تاریخی، به‌ویژه در دوران‌های مختلف، نقش اساسی در تجارت بین‌المللی ایفا کرده و از اهمیت ویژه‌ای در انتقال کالاها از آسیای میانه به اقیانوس هند برخوردار است.

ویژگی‌های اقتصادی مکران

تجارت و ترانزیت

مکران به‌ویژه از طریق بندر چابهار، می‌تواند نقطه عطفی در تجارت بین‌المللی ایران باشد. این بندر به‌عنوان یکی از بنادر مهم دسترسی به آب‌های آزاد، در مسیر تجارت جهانی به‌ویژه با آسیای میانه و جنوب آسیا قرار دارد.

دسترسی به دریای عمان، این بندر را به یکی از مهم‌ترین مراکز ترانزیت کالا از آسیای میانه به اقیانوس هند تبدیل کرده است. علاوه بر این، چابهار می‌تواند ایران را از وابستگی به تنگه هرمز برای انتقال نفت و گاز آزاد کند و مسیرهای تجاری جدیدی را به روی کشور باز کند.

منابع معدنی و انرژی

مکران غنی از منابع معدنی همچون سنگ آهن، مس، کرومیت و فسفات است که می‌تواند به‌عنوان یکی از محرک‌های رشد اقتصادی منطقه عمل کند. همچنین، این منطقه از ظرفیت بالایی برای تولید انرژی‌های تجدیدپذیر مانند انرژی بادی و خورشیدی برخوردار است. با بهره‌برداری از این منابع انرژی و معدنی، مکران می‌تواند به‌عنوان یکی از مراکز اقتصادی کشور شناخته شود.

کشاورزی و شیلات

با وجود کمبود منابع آبی، مکران از ظرفیت‌های زیادی در زمینه شیلات برخوردار است. سواحل طولانی این منطقه، به‌ویژه در چابهار، مکانی مناسب برای پرورش ماهی و میگو است. علاوه بر این، با توجه به شرایط اقلیمی خاص، در این منطقه کشاورزی محدود به کشت‌هایی خاص مانند خرما و گیاهان مقاوم به کم‌آبی است که می‌توانند به توسعه اقتصادی این منطقه کمک کنند.

گردشگری

سواحل بکر، کوه‌های مریخی و جاذبه‌های تاریخی مانند قلعه‌ها و مساجد قدیمی، مکران را به یکی از مقاصد جذاب گردشگری تبدیل کرده است. با توسعه زیرساخت‌های گردشگری و معرفی این منطقه به گردشگران داخلی و خارجی، می‌توان به رشد این صنعت امیدوار بود.

دلایل انتخاب مکران به‌عنوان گزینه پایتخت جدید ایران

موقعیت استراتژیک بی‌نظیر

مکران، با دسترسی به دریای عمان و نزدیکی به اقیانوس هند، در موقعیتی منحصر به فرد قرار دارد که می‌تواند ایران را به قطب تجاری بین‌المللی تبدیل کند. این موقعیت استراتژیک می‌تواند نه‌تنها به تأمین نیازهای اقتصادی کشور کمک کند، بلکه ارتباطات ایران را با جهان به‌ویژه در زمینه تجارت، دریانوردی و دیپلماسی به طرز چشمگیری تقویت کند.

تمرکززدایی از تهران

یکی از چالش‌های اساسی ایران، تمرکز شدید امکانات و جمعیت در تهران است که منجر به مشکلاتی همچون ترافیک سنگین، آلودگی هوا و عدم توزیع عادلانه منابع در سراسر کشور شده است. انتقال پایتخت به مکانی نظیر مکران، می‌تواند به توزیع منصفانه‌تر منابع، کاهش فشارها بر تهران و ایجاد فرصتی برای رشد و توسعه مناطق کمتر توسعه‌یافته کمک کند.

ظرفیت توسعه شهری گسترده

مکران به دلیل مساحت وسیع و جمعیت کمتر نسبت به تهران، ظرفیت بالایی برای ساخت زیرساخت‌های جدید و توسعه شهری دارد. این منطقه می‌تواند به‌صورت مدرن و برنامه‌ریزی‌شده ساخته شود، بدون آن‌که مشکلاتی همچون ازدحام جمعیت و فشار بر زیرساخت‌ها و محیط زیست را تجربه کند. این ویژگی می‌تواند در رشد و پیشرفت سریع‌تر منطقه کمک شایانی کند.

تقویت ارتباطات بین‌المللی

موقعیت جغرافیایی مکران و دسترسی آن به آب‌های آزاد باعث می‌شود که این منطقه به کانونی برای تقویت روابط تجاری، فرهنگی و دیپلماتیک ایران با سایر کشورها تبدیل شود. بندر چابهار به‌عنوان یک دروازه اقتصادی مهم، می‌تواند نقطه اتصال ایران به بازارهای آسیای میانه، جنوب آسیا و سایر نقاط جهان باشد و به تسهیل جریان کالا و خدمات در منطقه کمک کند.

امنیت انرژی و تجارت جهانی

موقعیت استراتژیک مکران در نزدیکی تنگه هرمز و دریای عمان، این منطقه را به یکی از هاب‌های مهم جهانی برای ترانزیت انرژی تبدیل کرده است. با توجه به موقعیت این منطقه در مسیر انتقال نفت و گاز، ایران می‌تواند از این ظرفیت برای تقویت موقعیت خود به‌عنوان یک مرکز تأمین انرژی جهانی بهره‌برداری کند.

توجه به توسعه مناطق محروم

انتقال پایتخت به مکران نه‌تنها برای کشور فواید اقتصادی و استراتژیک به همراه خواهد داشت، بلکه باعث ایجاد فرصت‌های جدید برای توسعه زیرساخت‌ها، ارتقای سطح معیشت و بهبود شرایط زندگی مردم این منطقه خواهد شد. با انتخاب مکران به‌عنوان پایتخت، مناطق محروم این استان‌ها از مزایای توسعه و سرمایه‌گذاری‌های جدید بهره‌مند خواهند شد و به‌طور کلی، توازن توسعه در کشور ارتقا خواهد یافت.

در نهایت، انتخاب مکران به‌عنوان پایتخت جدید ایران می‌تواند فرصت‌های زیادی را در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و استراتژیک برای کشور به ارمغان بیاورد و مسیری نوین برای بهبود وضعیت فعلی تهران و سایر نقاط کشور ایجاد کند.

مزایای انتقال پایتخت

کاهش فشار بر تهران

تهران به‌عنوان پایتخت سیاسی و اقتصادی ایران، سال‌هاست که با مشکلاتی چون تراکم جمعیت، آلودگی هوا، ترافیک و کمبود منابع روبه‌روست. انتقال پایتخت می‌تواند به کاهش این فشارها کمک کند و زمینه‌ساز توزیع بهتر منابع و امکانات در سایر نقاط کشور شود. این تغییر به نفع مردم تهران نیز خواهد بود، چرا که کاهش تراکم جمعیت در پایتخت می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی در این شهر و کاهش مشکلات زیست‌محیطی آن کمک کند.

توسعه زیرساخت‌ها

ایجاد پایتخت جدید به‌طور طبیعی نیازمند ساخت و توسعه زیرساخت‌های جدید است. این امر می‌تواند فرصتی مناسب برای ارتقاء زیرساخت‌های شهری، حمل‌ونقل، آموزش و بهداشت در منطقه جدید فراهم آورد. علاوه بر این، این فرآیند ممکن است به رشد و پیشرفت مناطق کمتر توسعه‌یافته کمک کند و به طور کلی باعث توزیع بهتر امکانات و خدمات در سطح کشور شود.

فرصت‌های اقتصادی و اشتغال

انتقال پایتخت می‌تواند موجب ایجاد فرصت‌های شغلی جدید در منطقه جدید و رونق اقتصادی در آن منطقه شود. با ایجاد زیرساخت‌ها و توسعه صنایع جدید، فرصت‌های شغلی برای ساکنان محلی و دیگر شهروندان فراهم خواهد شد.

همچنین، صنایع مختلفی می‌توانند در این مناطق رشد و شکوفایی یابند، به‌ویژه در بخش‌های مربوط به ساخت‌وساز، حمل‌ونقل و خدمات عمومی. این رشد اقتصادی می‌تواند به تقویت اقتصاد ملی کمک کند و توزیع ثروت را در سراسر کشور بهبود بخشد.

کاهش متمرکز بودن تصمیم‌گیری‌ها

انتقال پایتخت می‌تواند به توزیع بهتر قدرت و فرآیندهای تصمیم‌گیری در سطح کشور منجر شود. این تغییر می‌تواند به کاهش تمرکز قدرت در یک نقطه جغرافیایی خاص کمک کرده و باعث تقویت هماهنگی‌های ملی در سایر بخش‌های کشور شود. به‌ویژه در شرایطی که کشور به دنبال تنوع و توسعه متوازن است، این تغییر می‌تواند گام مهمی در جهت رسیدن به این هدف باشد.

چالش‌های انتقال پایتخت

هزینه‌های بالای ساخت زیرساخت‌ها

انتقال پایتخت به منطقه‌ای جدید، به‌ویژه اگر این منطقه فاصله زیادی از تهران داشته باشد، نیازمند ایجاد زیرساخت‌های گسترده و پیچیده‌ای خواهد بود.

ساخت جاده‌ها، پل‌ها، خطوط حمل‌ونقل عمومی، و دیگر زیرساخت‌های شهری مانند ساختمان‌های دولتی، بیمارستان‌ها، مدارس و مراکز تجاری، نیاز به سرمایه‌گذاری‌های عظیم دارد. این هزینه‌ها می‌توانند بار مالی سنگینی برای دولت به دنبال داشته باشند و از نظر زمانی هم ممکن است چندین سال طول بکشد تا این زیرساخت‌ها به‌طور کامل ایجاد شوند.

جابجایی مراکز دولتی و اداری

یکی از چالش‌های بزرگ در فرآیند انتقال پایتخت، جابجایی تمام مراکز دولتی و اداری از تهران به شهر جدید است. این جابجایی نه تنها به زیرساخت‌های ارتباطی جدید نیاز دارد، بلکه باید هماهنگی‌های فراوانی میان سازمان‌های مختلف صورت گیرد تا فرایند انتقال بدون ایجاد اختلالات عمده در امور روزمره کشور انجام شود. این فرآیند ممکن است زمان‌بر و پرهزینه باشد و در خلال آن برخی فعالیت‌ها و خدمات دولتی به طور موقت دچار اختلال شوند.

چالش‌های اجتماعی و فرهنگی

انتقال پایتخت به منطقه‌ای جدید می‌تواند با چالش‌های اجتماعی و فرهنگی همراه باشد. بسیاری از شهروندان، به‌ویژه در تهران که از نظر فرهنگی و اجتماعی مرکز کشور محسوب می‌شود، ممکن است با این تغییرات مخالف باشند.

تغییر محیط زندگی، به ویژه برای افرادی که به‌مدت طولانی در پایتخت سکونت داشته‌اند، ممکن است دشوار باشد. علاوه بر این، پذیرش فرهنگی جدید و تطابق با شرایط اجتماعی متفاوت نیز چالش‌هایی به همراه خواهد داشت. این مسئله می‌تواند به‌ویژه برای اقشار مختلف جامعه که به ساختار اجتماعی موجود عادت کرده‌اند، سخت باشد.

تأثیرات اقتصادی و تجاری

انتقال پایتخت می‌تواند تأثیرات اقتصادی فراوانی به دنبال داشته باشد. از یک سو، پایتخت جدید ممکن است از لحاظ توسعه اقتصادی و تجاری در ابتدا دچار مشکلاتی باشد، زیرا بخش زیادی از فعالیت‌های اقتصادی در حال حاضر در تهران متمرکز است.

از سوی دیگر، انتقال پایتخت می‌تواند فرصت‌های جدیدی برای توسعه اقتصاد مناطق کمتر توسعه‌یافته فراهم آورد. به‌ویژه اگر این فرآیند به‌درستی مدیریت شود، می‌تواند به رشد اقتصادی مکران و دیگر مناطق کمک کند.

تأثیرات سیاسی و حکومتی

انتقال پایتخت سیاسی می‌تواند به تغییرات در روابط بین ارگان‌های دولتی، نحوه تصمیم‌گیری و هماهنگی‌ها در سطح ملی منجر شود. جابجایی دولت و ادارات مرکزی به شهری جدید، می‌تواند باعث افزایش فاصله بین مراکز تصمیم‌گیری و دیگر بخش‌های کشور شود، که این امر می‌تواند اثرات منفی بر روند حکمرانی و تصمیم‌سازی‌های ملی داشته باشد. اگر این جابجایی به‌طور مناسب مدیریت نشود، ممکن است به کاهش کارآمدی و انسجام سیستم حکومتی منجر شود.

سنگ‌های بزرگ دولت در مکران و تهران: بررسی اظهارات معاون اول رئیس‌جمهور

روزنامه جوان در یادداشتی با عنوان «سنگ‌های بزرگ دولت در مکران و تهران»، به نقد و بررسی سخنان محمدرضا عارف، معاون اول رئیس‌جمهور در خصوص انتقال پایتخت و توسعه مکران پرداخته است. این روزنامه به اشاره به سخنان عارف می‌نویسد که همان‌طور که بسیاری از مقامات دولت‌های گذشته و حال از اهمیت توسعه مکران سخن گفته‌اند، اما در عمل هیچ پیشرفتی در این زمینه مشاهده نشده است و این مباحث همچنان در حد حرف باقی مانده‌اند.

دولت، حرف یا عمل؟

عارف، در سخنان خود انتقال پایتخت را به مکران گره زده و آن را به‌عنوان یک گزینه جدی معرفی کرده است. وی همچنین تأکید کرده که «مکران جای مناسبی برای انتقال پایتخت است و محدودیتی ندارد»، و در ادامه گفته است که مناطق دیگر برای انتقال پایتخت با مشکلاتی همچون کمبود منابع آبی یا مسائل حاشیه‌ای مواجه بودند. این اظهارات، همانند طرح‌های مشابه در گذشته، همچنان در مرحله نظری باقی مانده و هیچ اقدام عملی صورت نگرفته است.

یکی از پیشنهادات مطرح‌شده در این زمینه تعیین ضرب‌الاجل برای تحقق این طرح‌ها است. اگر دولت واقعا قصد عمل دارد، تعیین مهلت‌های مشخص و ارائه گزارش‌های شفاف به مردم می‌تواند به عملیاتی‌شدن این طرح‌ها کمک کند.

مکران، دور یا نزدیک؟

در روزنامه دنیای اقتصاد نیز به موضوع انتقال پایتخت پرداخته شده و به سابقه‌ی طولانی این بحث اشاره شده است. انتقال پایتخت سیاسی از تهران نه موضوعی جدید است و نه به‌صورت جدی در هیچ دولتی دنبال شده است. حتی در سال 1394، قانونی برای انتقال پایتخت تصویب شد، اما هیچ اقدامی برای اجرایی‌کردن آن صورت نگرفت. حالا در دولت چهاردهم، صحبت‌هایی از شروع مطالعات طرح انتقال پایتخت شنیده می‌شود.

ضرورت انتقال پایتخت از تهران

در این راستا، محمدصالح جوکار، رئیس کمیسیون شوراها و امور داخلی کشور در مجلس، نیز به این موضوع اشاره کرده که بیش از دو دهه است که بحث انتقال پایتخت مطرح است.

وی معتقد است که تهران به‌عنوان هم پایتخت اقتصادی و هم پایتخت سیاسی، نمی‌تواند به‌طور هم‌زمان این دو نقش را ایفا کند و به‌ویژه در زمینه حکمرانی، باید تفکیک بین حوزه‌های سیاسی و اقتصادی صورت گیرد. جوکار تاکید می‌کند که انتقال پایتخت به‌دلیل مشکلات فنی و جغرافیایی باید مورد بررسی قرار گیرد.

انتقال پایتخت به مکران: آیا ممکن است؟

در پاسخ به اظهارات معاون اول رئیس‌جمهور در خصوص انتقال پایتخت به مکران، جوکار ضمن تأکید بر ضرورت توسعه اقتصاد دریامحور در این منطقه، اذعان کرده که سواحل مکران می‌تواند به یک مرکز تجاری و صنعتی تبدیل شود.

با این حال، وی به‌طور قاطع بیان می‌کند که انتقال پایتخت به مکران ممکن نیست. مکران به‌دلیل فاصله زیاد از سایر نقاط کشور، به‌ویژه از شمال غرب کشور، نمی‌تواند جایگاه مناسبی برای پایتخت سیاسی باشد. از سوی دیگر، بر اساس نظر جوکار، پایتخت سیاسی باید در مکانی قرار گیرد که دسترسی آسانی برای تمام نقاط کشور فراهم کند.

پایتخت اقتصادی و سیاسی: تفکیک ضروری است

جوکار همچنین تأکید کرده است که پایتخت اقتصادی می‌تواند همچنان تهران باشد، زیرا بازار و صنایع تهران تعیین‌کننده اقتصاد کشور هستند. اما برای بهبود وضعیت حکمرانی و کاهش مشکلات ناشی از ازدحام و ترافیک، لازم است پایتخت سیاسی به مکانی دیگر منتقل شود.

به‌نظر می‌رسد که دولت باید این موضوع را با دقت بیشتری بررسی کرده و از برنامه‌ریزی‌های دقیق و کارشناسی برای انتخاب مکان جدید پایتخت بهره‌برداری کند، نه اینکه این مسئله تنها به یک شعار سیاسی تبدیل شود.

نتیجه گیری

منطقه مکران با داشتن موقعیت جغرافیایی استراتژیک، منابع طبیعی غنی، تاریخ پربار و پتانسیل‌های اقتصادی چشمگیر، می‌تواند به یکی از قطب‌های اقتصادی و تجاری ایران تبدیل شود.

اگرچه این منطقه با چالش‌هایی همچون کمبود منابع آب و ضعف زیرساخت‌ها مواجه است، اما فرصت‌های بزرگی در زمینه‌های مختلف اقتصادی، تجاری، صنعتی و گردشگری پیش روی آن قرار دارد. با برنامه‌ریزی دقیق و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، مکران می‌تواند نقش کلیدی در توسعه اقتصادی و تقویت جایگاه ایران در عرصه بین‌المللی ایفا کند.