معاملات آپشن در بورس ایران 

در بازارهای مالی، ابزارهای مشتقه نقش مهمی در مدیریت ریسک و تنوع‌بخشی به استراتژی‌های سرمایه‌گذاری ایفا می‌کنند. معاملات آپشن یکی از انواع ابزارهای مشتقه است که به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد بدون الزام به خرید یا فروش دارایی پایه، از تغییرات قیمتی آن سود ببرند یا ریسک خود را کاهش دهند. در بورس ایران، این ابزار از سال 1395 به‌صورت رسمی معرفی شد و به‌تدریج در میان معامله‌گران محبوبیت یافت.

آپشن یا اختیار معامله، قراردادی است که به خریدار آن حق (نه الزام) می‌دهد تا دارایی پایه (مانند سهام، کالا یا قرارداد آتی) را در قیمتی مشخص (قیمت اعمال یا Strike Price) و در تاریخی معین (تاریخ سررسید) خریداری کند یا بفروشد. فروشنده آپشن در مقابل دریافت مبلغی به نام پریمیوم (Premium)، متعهد می‌شود که در صورت درخواست خریدار، مفاد قرارداد را اجرا کند.

در بورس ایران، معاملات آپشن به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند:

1. اختیار خرید (Call Option): خریدار این حق را دارد که دارایی پایه را در قیمت اعمال و تا تاریخ سررسید خریداری کند.
2. اختیار فروش (Put Option): خریدار این حق را دارد که دارایی پایه را در قیمت اعمال و تا تاریخ سررسید بفروشد.

تمامی قراردادهای آپشن در بورس ایران از نوع اروپایی هستند، به این معنا که فقط در تاریخ سررسید قابل اعمال‌اند، برخلاف آپشن‌های آمریکایی که می‌توان آن‌ها را در هر زمان تا سررسید اعمال کرد.

دوره جامع معاملات آپشن، راهی ساده برای درآمد دلاری در اوقات فراغت | همین حالا کلیک کن.

تاریخچه معاملات آپشن در بورس ایران

ایده معاملات آپشن در ایران از اواخر دهه 80 شمسی مطرح شد. کمیته فقهی سازمان بورس و اوراق بهادار پس از بررسی‌های لازم، این معاملات را از نظر شرعی تأیید کرد. در تاریخ 17 آذر 1395، دستورالعمل معاملات قرارداد اختیار معامله در بورس اوراق بهادار تهران و فرابورس ایران به تصویب رسید.

اولین قراردادهای آپشن در ایران روی سهام سه شرکت فولاد مبارکه اصفهان (فولاد)، ایران خودرو (خودرو) و ملی صنایع مس ایران (فملی) با سررسید بهمن 1395 منتشر شد. در ابتدا، تنها اختیار خرید قابل معامله بود و معاملات به‌صورت آفلاین انجام می‌شد. از 30 مهر 1396، معاملات برخط (آنلاین) نیز برای اختیار خرید سهام فولاد آغاز شد.

در بورس کالا نیز قراردادهای آپشن روی کالاهایی مانند سکه طلا، زعفران و قرارداد آتی صندوق طلا از سال‌های بعد معرفی شدند. این ابزارها به‌تدریج گسترش یافتند و امروزه روی دارایی‌های متنوع‌تری قابل معامله‌اند.

مفاهیم کلیدی در معاملات اختیار معامله (آپشن)

برای فعالیت در بازار اختیار معامله، آشنایی با مفاهیم پایه آن ضروری است. در ادامه، مهم‌ترین اصطلاحات این حوزه را مرور می‌کنیم:

• دارایی پایه: منظور، همان دارایی‌ای است که قرارداد آپشن بر اساس آن بسته می‌شود. این دارایی می‌تواند یک سهم مشخص یا مجموعه‌ای از اوراق بهادار باشد.

• اتاق پایاپای: بخشی از شرکت سپرده‌گذاری مرکزی است که مسئولیت محاسبه وجه تضمین، تسویه معاملات و اجرای قراردادها را بر عهده دارد.

• اعمال قرارداد: به معنای استفاده از حق خرید یا فروش دارایی پایه طبق مفاد قرارداد اختیار معامله است.

• اندازه قرارداد: نشان‌دهنده حجم دارایی پایه‌ای است که فروشنده در قالب قرارداد متعهد به خرید یا فروش آن شده است.

• دوره معاملاتی: بازه‌ای بین روز آغاز تا روز پایان امکان معامله قرارداد اختیار.

• اولین و آخرین روز معاملاتی: به ترتیب، اولین و آخرین روزی که قرارداد آپشن قابل معامله است.

• تاریخ سررسید: زمان پایان عمر قرارداد که بعد از آن، قرارداد منقضی می‌شود.

• وجه تضمین: مبلغی که برای پوشش ریسک عدم انجام تعهدات، از فروشنده دریافت می‌شود.

• وجه تضمین اولیه: وجهی است که در زمان ایجاد موقعیت باز، برای تضمین تعهد فروشنده دریافت می‌گردد.

• وجه تضمین لازم: میزان دقیق وجه تضمینی است که باید تا پایان روز معاملاتی در حساب معامله‌گر موجود باشد تا اخطاریه‌ای برای افزایش آن صادر نشود (حداقل ۷۰٪ این مبلغ باید در حساب باشد).

• قیمت اعمال: قیمتی که طرفین در قرارداد بر سر آن برای خرید یا فروش دارایی پایه توافق کرده‌اند.

• قیمت پایانی: قیمتی که بورس در پایان روز معاملاتی به‌عنوان قیمت نهایی آن روز اعلام می‌کند.

• موقعیت باز: موقعیتی است که هنوز بسته نشده و فعال است. ممکن است موقعیت خرید یا فروش باشد. موقعیت خرید، حق استفاده از اختیار را حفظ می‌کند؛ موقعیت فروش، تعهد انجام قرارداد را نشان می‌دهد.

• بستن موقعیت: به معنای خاتمه دادن به موقعیت باز با گرفتن موقعیت معکوس در همان نماد است.

• تسویه نقدی و فیزیکی:

  • در تسویه نقدی، پول میان خریدار و فروشنده جابه‌جا می‌شود.

  • در تسویه فیزیکی، دارایی پایه واقعاً منتقل شده و وجه مربوط به آن نیز پرداخت می‌شود.

• پرمیوم (Premium): مبلغی که خریدار اختیار، در ابتدا بابت حق خرید یا فروش به فروشنده پرداخت می‌کند؛ این مبلغ قیمت قرارداد در زمان معامله است.

ویژگی‌های معاملات آپشن در بورس ایران

• دارایی پایه (Underlying Asset): دارایی پایه می‌تواند سهام، کالا (مانند سکه یا زعفران) یا قرارداد آتی باشد. در بورس سهام، دارایی پایه معمولاً سهام شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس است.
• قیمت اعمال (Strike Price): قیمتی که خریدار می‌تواند دارایی را در آن خرید یا فروش کند. این قیمت توسط سازمان بورس تعیین می‌شود.
• پریمیوم (Premium): مبلغی که خریدار آپشن به فروشنده پرداخت می‌کند تا حق اختیار را به دست آورد.
• اندازه قرارداد (Contract Size): در ایران، هر قرارداد آپشن سهام معمولاً شامل 1000 سهم است.
• سررسید (Expiration Date): تاریخی که قرارداد در آن منقضی می‌شود و خریدار می‌تواند از حق خود استفاده کند.
• عدم وجود دامنه نوسان: برخلاف معاملات سهام، معاملات آپشن در بورس ایران دامنه نوسان قیمتی ندارند، که می‌تواند منجر به سود یا زیان‌های قابل توجه شود.
• اهرم مالی (Leverage): آپشن‌ها به دلیل نیاز به سرمایه اولیه کم (پریمیوم)، امکان استفاده از اهرم مالی را فراهم می‌کنند، که می‌تواند سود یا زیان را چند برابر کند.

کاربرد معاملات آپشن

• خرید آپشن خرید: اگر پیش‌بینی می‌کنید قیمت سهام شرکتی افزایش خواهد یافت، می‌توانید آپشن خرید آن سهم را با قیمت اعمال پایین‌تر از قیمت مورد انتظار خریداری کنید. در صورت افزایش قیمت، می‌توانید آپشن خود را با سود بفروشید یا آن را اعمال کرده و سهام را با قیمت پایین‌تر بخرید.
• خرید آپشن فروش: اگر نگران کاهش قیمت سهام خود هستید، می‌توانید آپشن فروش آن سهم را خریداری کنید. در صورت کاهش قیمت، می‌توانید از حق فروش سهام خود با قیمت اعمال استفاده کنید و از زیان بیشتر جلوگیری کنید.
• فروش آپشن خرید: اگر انتظار دارید قیمت سهام شرکتی در یک محدوده مشخص باقی بماند، می‌توانید آپشن خرید آن سهم را با قیمت اعمال بالاتر از قیمت فعلی بفروشید و از پریمیوم دریافتی سود کسب کنید.
• فروش آپشن فروش: اگر انتظار دارید قیمت سهام شرکتی کاهش نیابد، می‌توانید آپشن فروش آن سهم را با قیمت اعمال پایین‌تر از قیمت فعلی بفروشید و از پریمیوم دریافتی سود کسب کنید.

انواع آپشن در بورس ایران

به طور کلی دو نوع اصلی آپشن در بورس ایران وجود دارد:

1. آپشن خرید (Call Option): به خریدار این حق را می‌دهد که دارایی پایه را در قیمت اعمال مشخص و تا تاریخ انقضای معین خریداری کند. فروشنده آپشن خرید، در صورت درخواست خریدار، موظف به فروش دارایی پایه با آن قیمت است.
2. آپشن فروش (Put Option): به خریدار این حق را می‌دهد که دارایی پایه را در قیمت اعمال مشخص و تا تاریخ انقضای معین به فروش برساند. فروشنده آپشن فروش، در صورت درخواست خریدار، موظف به خرید دارایی پایه با آن قیمت است.

اجزای اصلی قرارداد اختیار معامله

هر قرارداد اختیار معامله از اجزای زیر تشکیل شده است:

• دارایی پایه: دارایی‌ای که قرارداد اختیار معامله بر اساس آن تنظیم شده است.
• قیمت اعمال: قیمتی که دارنده اختیار می‌تواند دارایی را در آن بخرد یا بفروشد.
• تاریخ سررسید: آخرین روزی که امکان استفاده از اختیار وجود دارد.
• قیمت قرارداد (پرمیوم): مبلغی که خریدار اختیار به فروشنده پرداخت می‌کند تا این حق را به دست آورد.
• نوع قرارداد: اختیار خرید یا فروش.

اهداف استفاده از اختیار معامله

اختیار معامله برای اهداف مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد:

• کسب سود از نوسانات بازار: سرمایه‌گذار می‌تواند بدون خرید مستقیم دارایی، از رشد یا افت قیمت آن سود ببرد.
• پوشش ریسک: اگر فردی دارایی‌ای دارد و نگران افت قیمت آن است، می‌تواند با خرید اختیار فروش از ضرر احتمالی جلوگیری کند.
• استفاده از استراتژی‌های ترکیبی: معامله‌گران حرفه‌ای با ترکیب چند قرارداد اختیار معامله می‌توانند انواع استراتژی‌های معاملاتی طراحی کنند.

مزایای معاملات آپشن

• مدیریت ریسک (Hedging): آپشن‌ها به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهند تا ریسک کاهش قیمت دارایی‌های خود را پوشش دهند. برای مثال، خریدار اختیار فروش می‌تواند در صورت افت قیمت سهام، ضرر خود را محدود کند.
• اهرم مالی: با پرداخت پریمیوم که کسری از ارزش دارایی پایه است، معامله‌گر می‌تواند از تغییرات قیمتی دارایی سود بالایی کسب کند.
• انعطاف‌پذیری: آپشن‌ها به دلیل امکان خرید یا فروش در بازارهای صعودی و نزولی، استراتژی‌های متنوعی را در اختیار معامله‌گران قرار می‌دهند.
• دوطرفه بودن بازار: برخلاف بازار سهام که تنها از رشد قیمت سود حاصل می‌شود، در بازار آپشن می‌توان از کاهش قیمت‌ها نیز سود برد.
• تنوع استراتژی‌ها: معامله‌گران می‌توانند از استراتژی‌های پیچیده مانند Straddle، Strangle یا Covered Call برای کسب سود یا کاهش ریسک استفاده کنند.

معایب و ریسک‌های معاملات آپشن

• پیچیدگی: معاملات آپشن به دلیل مفاهیم تخصصی مانند پریمیوم، ارزش زمانی و ارزش ذاتی، نیاز به دانش و تجربه بالایی دارند.
• ریسک بالای فروشنده: فروشنده آپشن (Writer) در معرض ریسک نامحدود قرار دارد، به‌ویژه در اختیار خرید، زیرا قیمت دارایی پایه ممکن است به شدت افزایش یابد.
• نقدینگی پایین: بازار آپشن در ایران هنوز نوپا است و نقدینگی پایینی دارد، که می‌تواند باعث مشکلاتی در خرید و فروش شود.
• ریسک از دست دادن پریمیوم: اگر پیش‌بینی خریدار اشتباه باشد، پریمیوم پرداختی به‌طور کامل از دست می‌رود.
• نیاز به تحلیل دقیق: موفقیت در معاملات آپشن نیازمند تسلط بر تحلیل تکنیکال، بنیادی و درک عمیق از بازار است.

دوره جامع معاملات آپشن، راهی ساده برای درآمد دلاری در اوقات فراغت | همین حالا کلیک کن.

نحوه خرید و فروش اختیار معامله (آپشن) در بورس تهران

برای خرید و فروش قراردادهای اختیار معامله در بورس یا فرابورس، ابتدا باید کد بورسی و حساب عملیاتی نزد کارگزاری داشته باشید. این حساب به کارگزار اجازه می‌دهد تا اقدامات لازم مانند برداشت وجه تضمین، تسویه، پایاپای و اجرای قراردادهای اختیار معامله را انجام دهد.

نکته مهم: همه معامله‌گران بازار مشتقه باید قبل از شروع فعالیت، فرم بیانیه ریسک را تکمیل و امضا کنند. این فرم تأیید می‌کند که معامله‌گر از ریسک‌های بازار مشتقه آگاه است و آن را می‌پذیرد.

از آنجا که بازار اختیار معامله دارای پیچیدگی‌ها و ریسک بالایی است، ورود به این بازار بدون دانش و تجربه کافی توصیه نمی‌شود.

مراحل خرید و فروش اختیار معامله

پس از ثبت‌نام در کارگزاری، دریافت کد بورسی مشتقه و معرفی حساب عملیاتی به کارگزار، مراحل زیر را طی کنید:

1. یافتن نماد معاملاتی: وارد سایت tsetmc.ir شوید و نماد مورد نظر را در بخش دیده‌بان بازار یا ارسال سفارش جست‌وجو و اضافه کنید.
2. بررسی اطلاعات قرارداد: پس از انتخاب نماد، جزئیاتی مانند اندازه قرارداد، تاریخ سررسید، وجه تضمین و قیمت اعمال در حساب معاملاتی شما نمایش داده می‌شود.
3. ثبت سفارش خرید یا فروش: با توجه به قیمت‌های پیشنهادی (مظنه‌ها)، می‌توانید تعداد و قیمت موردنظر را وارد کرده و سفارش خود را ثبت کنید.
4. بررسی وضعیت حساب مشتقه: وضعیت حساب مشتقه خود را در پنل کارگزاری بررسی کنید تا از موجودی کافی برای وجه تضمین مطمئن شوید.

بستن موقعیت در اختیار معامله

برای خروج از یک موقعیت باز:

• خریدار اختیار می‌تواند قرارداد خود را در بازار بفروشد.
• فروشنده اختیار نیز می‌تواند با خرید همان قرارداد، موقعیت خود را ببندد.

در صورتی که تا تاریخ سررسید، موقعیت بسته نشود، با رسیدن به موعد انقضا، قرارداد به‌صورت خودکار بسته می‌شود.

اختیار معامله در بورس کالا

در بازار مشتقه بورس کالا نیز قراردادهای اختیار معامله بر پایه کالاها یا صندوق‌های کالایی قابل معامله هستند. برای فعالیت در این بازار نیز باید کد معاملاتی مشتقه داشته باشید.

اصطلاحات، قوانین و فرآیندهای کلی این بازار مشابه بازار اختیار سهام است، با این تفاوت که دارایی پایه به جای سهم، کالا یا صندوق کالایی است.

کارمزد معاملات آپشن‌ها

کارمزد معاملات قراردادهای اختیار معامله به شرح زیر است:

دامنه سود و زیان در معاملات آپشن

معاملات اختیار معامله دامنه نوسان ندارند، یعنی امکان کسب سود یا زیان نامحدود برای برخی موقعیت‌ها وجود دارد.

• خریدار اختیار خرید: سود نامحدود، زیان محدود به مبلغ پرمیوم
• فروشنده اختیار خرید: زیان نامحدود، سود محدود به پرمیوم دریافتی
• خریدار اختیار فروش: سود محدود به قیمت اعمال، زیان محدود به پرمیوم
• فروشنده اختیار فروش: زیان محدود به قیمت اعمال، سود محدود به پرمیوم

به همین دلیل، فروش موقعیت‌های اختیار معامله بسیار پرریسک است و نیاز به آگاهی و آموزش کامل دارد.

تعدیل قیمت در قراردادهای اختیار معامله

در صورت رخدادهایی مانند تقسیم سود نقدی یا افزایش سرمایه در بازار سهام، قیمت‌ها در تابلو معاملاتی و نیز در قراردادهای اختیار معامله تعدیل می‌شوند.

مثلاً در صورت پرداخت سود نقدی، قیمت اعمال قرارداد طبق فرمول زیر تعدیل خواهد شد:

قیمت اعمال جدید = قیمت اعمال قبلی – سود تقسیمی مصوب

مثال کاربردی

فرض کنید سرمایه‌گذاری سهامی از شرکت ایران خودرو با قیمت 3000 ریال دارد و نگران کاهش قیمت آن است. او یک قرارداد اختیار فروش (Put Option) با قیمت اعمال 2800 ریال و پریمیوم 50 ریال خریداری می‌کند. اگر در سررسید، قیمت سهام به 2500 ریال برسد، سرمایه‌گذار می‌تواند سهام خود را به قیمت 2800 ریال بفروشد و ضرر خود را محدود کند. در این حالت، سود او (2800 – 2500 – 50) = 250 ریال به ازای هر سهم خواهد بود. اما اگر قیمت سهام کاهش نیابد، او تنها پریمیوم 50 ریالی را از دست می‌دهد.

دوره جامع معاملات آپشن، راهی ساده برای درآمد دلاری در اوقات فراغت | همین حالا کلیک کن.

استراتژی‌های معاملات آپشن

• Covered Call: فروش اختیار خرید در حالی که سهام پایه در پرتفوی سرمایه‌گذار موجود است.
• Protective Put: خرید اختیار فروش برای محافظت از سهام در برابر افت قیمت.
• Straddle: خرید همزمان اختیار خرید و فروش با همان قیمت اعمال برای سود بردن از نوسانات شدید.
• Strangle: مشابه Straddle، اما با قیمت‌های اعمال متفاوت.
• Spread Strategies: استفاده از ترکیب خرید و فروش آپشن‌ها برای کاهش ریسک یا هزینه.

مقررات معاملات آپشن در ایران

معاملات آپشن در بورس ایران تابع مقررات سازمان بورس و اوراق بهادار است. این مقررات شامل ضوابط مربوط به پذیرش دارایی پایه، شرایط قراردادها، نحوه انجام معاملات، وجه تضمین، تسویه و پایاپای معاملات و غیره می‌شود. فعالان بازار آپشن باید با این مقررات آشنا باشند.

آینده معاملات اختیار معامله در ایران

با گسترش زیرساخت‌ها و افزایش دانش عمومی، انتظار می‌رود در آینده شاهد توسعه‌ی معاملات اختیار معامله در بورس ایران باشیم:

• افزایش تعداد دارایی‌های پایه دارای قرارداد اختیار معامله.
• افزایش سررسیدها و تنوع زمانی.
• بهبود بازار ثانویه و نقدشوندگی.
• استفاده از این ابزار در سایر بازارهای مشتقه مانند سکه، ارز، شاخص و کالا.

نکات مهم برای معامله‌گران

• آموزش: پیش از ورود به بازار آپشن، مطالعه و آموزش حرفه‌ای ضروری است.
• مدیریت ریسک: از اهرم مالی با احتیاط استفاده کنید، زیرا می‌تواند زیان را نیز چند برابر کند.
• تحلیل بازار: تسلط بر تحلیل تکنیکال و بنیادی برای پیش‌بینی正確 قیمت‌ها حیاتی است.
• نظارت مداوم: به دلیل نوسانات بالا، معامله‌گران باید بازار را به‌طور مداوم رصد کنند.

تفاوت آپشن با قرارداد آتی

• اختیار در مقابل الزام: در آپشن، خریدار حق انتخاب دارد، اما در قرارداد آتی هر دو طرف ملزم به اجرای قرارداد هستند.
• ریسک: ریسک خریدار آپشن محدود به پریمیوم است، اما در قرارداد آتی ریسک هر دو طرف می‌تواند نامحدود باشد.
• کاربرد: آپشن‌ها بیشتر برای مدیریت ریسک و سفته‌بازی استفاده می‌شوند، در حالی که قراردادهای آتی عمدتاً برای تثبیت قیمت کالاها به کار می‌روند.

نتیجه‌گیری

معاملات آپشن در بورس ایران ابزاری نوین و قدرتمند برای مدیریت ریسک و کسب سود است. این ابزار با فراهم کردن امکان استفاده از اهرم مالی و استراتژی‌های متنوع، به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد تا در بازارهای صعودی و نزولی سود کسب کنند. با این حال، پیچیدگی و ریسک بالای این معاملات نیازمند دانش، تجربه و مدیریت دقیق است. سرمایه‌گذاران باید پیش از ورود به این بازار، آموزش‌های لازم را ببینند و با احتیاط عمل کنند. برای اطلاعات بیشتر، می‌توانید به وب‌سایت سازمان بورس و اوراق بهادار تهران یا کارگزاری‌های معتبر مراجعه کنید.

سوالات متداول

۱. قرارداد اختیار معامله چیست؟

قرارداد اختیار معامله یکی از انواع قراردادهای مشتقه است که به دو نوع اختیار خرید (Call Option) و اختیار فروش (Put Option) تقسیم می‌شود. در این قرارداد، خریدار حق (نه الزام) خرید یا فروش دارایی پایه را در قیمت و زمان مشخصی دارد.

۲. دارایی پایه در اختیار معامله چیست؟

دارایی پایه، دارایی‌ای است که قرارداد اختیار معامله بر اساس آن تنظیم می‌شود. در بورس ایران، دارایی‌های پایه می‌توانند شامل سهام شرکت‌ها، شاخص‌ها، اوراق بدهی و کالاهایی مانند سکه و زعفران باشند.

۳. سبک اعمال قراردادهای اختیار معامله چگونه است؟

قراردادهای اختیار معامله از نظر سبک اعمال به دو نوع اروپایی و آمریکایی تقسیم می‌شوند. در نوع اروپایی، اعمال قرارداد فقط در تاریخ سررسید امکان‌پذیر است، در حالی که در نوع آمریکایی، اعمال قرارداد در هر زمان تا تاریخ سررسید مجاز است. در بازار سرمایه ایران، قراردادهای اختیار معامله از نوع اروپایی هستند.

۴. نحوه دریافت کد معاملاتی برای اختیار معامله چگونه است؟

برای فعالیت در معاملات قراردادهای اختیار معامله، افراد حقیقی و حقوقی باید به یکی از شرکت‌های کارگزاری دارای مجوز مراجعه کرده و درخواست کد معاملاتی کنند. در صورت داشتن کد معاملاتی قراردادهای آتی، می‌توان از همان کد برای معاملات اختیار معامله استفاده کرد.

۵. وجه تضمین در اختیار معامله چیست؟

وجه تضمین مبلغی است که فروشنده اختیار معامله باید نزد کارگزاری به‌عنوان تضمین تعهدات خود واریز کند. این مبلغ برای اطمینان از انجام تعهدات فروشنده در صورت اعمال قرارداد توسط خریدار در تاریخ سررسید است.

۶. پریمیوم (Premium) در اختیار معامله چیست؟

پریمیوم مبلغی است که خریدار اختیار معامله به فروشنده پرداخت می‌کند تا حق خرید یا فروش دارایی پایه را در آینده به دست آورد. این مبلغ به‌عنوان هزینه خرید اختیار معامله محسوب می‌شود.

۷. چگونه می‌توان از بازار اختیار معامله خارج شد؟

برای خروج از بازار اختیار معامله، خریدار می‌تواند قرارداد خود را در بازار به فروش برساند. فروشنده نیز می‌تواند با خرید همان قرارداد، موقعیت خود را ببندد. همچنین، در صورت عدم اعمال قرارداد تا تاریخ سررسید، قرارداد منقضی می‌شود.

۸. نکول در اختیار معامله به چه معناست؟

نکول به معنای عدم انجام تعهدات توسط فروشنده در تاریخ سررسید است. اگر فروشنده در تاریخ سررسید نتواند تعهدات خود را انجام دهد، با جریمه‌هایی از سوی سازمان بورس مواجه می‌شود.

۹. اندازه قرارداد اختیار معامله در بورس ایران چقدر است؟

در بورس ایران، هر قرارداد اختیار معامله معمولاً معادل ۱۰۰۰ سهم از دارایی پایه است. این مقدار ممکن است در صورت افزایش سرمایه شرکت تغییر کند.

۱۰. تسویه معاملات اختیار معامله چگونه انجام می‌شود؟

تسویه معاملات اختیار معامله در بورس ایران به‌صورت روزانه انجام می‌شود. در پایان هر روز معاملاتی، ارزش قراردادهای معامله‌شده محاسبه و وجوه مربوطه بین خریدار و فروشنده تسویه می‌شود.