بانک مرکزی یک نهاد مالی است که کنترل ممتازی بر تولید و توزیع پول و اعتبار برای یک ملت یا گروهی از کشورها دارد. در اقتصادهای مدرن، بانک مرکزی معمولاً مسئول تدوین  سیاست پولی  و تنظیم بانک های عضو است. فدرال رزرو متشکل از ۱۲ بانک فدرال رزرو منطقه ای است که هر کدام مسئول یک منطقه جغرافیایی خاصی از ایالات متحده هستند.

فدرال رزرو توسط قانون فدرال رزرو تأسیس شد که توسط رئیس جمهور وودرو ویلسون در ۲۳ دسامبر ۱۹۱۳ در پاسخ به وحشت مالی ۱۹۰۷ امضا شد. پیش از آن، ایالات متحده تنها قدرت مالی بزرگ بدون بانک مرکزی بود. ایجاد آن با وحشت مالی مکرر که اقتصاد ایالات متحده را در قرن گذشته تحت تأثیر قرار داده بود، تسریع شد و منجر به اختلالات شدید اقتصادی به دلیل ورشکستگی بانک ها و ورشکستگی تجاری شد . یک بحران در سال ۱۹۰۷ منجر به فراخوانی برای ایجاد نهادی شد که از وحشت و اختلال جلوگیری کند.

فدرال رزرو قدرت گسترده ای برای اقدام برای تضمین ثبات مالی دارد و  تنظیم کننده اصلی  بانک هایی است که اعضای سیستم فدرال رزرو هستند. به عنوان  آخرین وام دهنده  به مؤسسات عضوی عمل می کند که مکان دیگری برای وام گرفتن ندارند. که اغلب به عنوان Fed شناخته می شود، این وظیفه را دارد که از ثبات مالی در سیستم اطمینان حاصل کند. همچنین تنظیم کننده اصلی موسسات مالی کشور است.

۱۲ بانک فدرال منطقه ای این سیستم در بوستون، نیویورک، فیلادلفیا، کلیولند، ریچموند، آتلانتا، شیکاگو، سنت لوئیس، مینیاپولیس، کانزاس سیتی، دالاس و سانفرانسیسکو مستقر هستند.

منبع درآمد FRS

منبع درآمد اصلی فدرال رزرو، هزینه های بهره بر روی طیف وسیعی از اوراق بهادار دولتی ایالات متحده است که از طریق عملیات بازار آزاد خود (OMO) به دست آورده است. سایر منابع درآمدی عبارتند از سود سرمایه گذاری های ارزی خارجی، سود وام به موسسات سپرده گذاری ، و کارمزد خدمات مانند تسویه چک و انتقال وجوه ارائه شده به این موسسات. پس از پرداخت هزینه ها، فدرال رزرو بقیه درآمد خود را به خزانه داری ایالات متحده منتقل می کند.

سیستم پرداخت فدرال رزرو، که معمولاً به عنوان Fedwire شناخته می شود، روزانه تریلیون ها دلار را بین بانک ها جابجا می کند. پس از  بحران مالی ۲۰۰۸ ، فدرال رزرو توجه بیشتری به ریسک ایجاد شده از فاصله زمانی بین پرداخت‌ها در اوایل روز و زمان تسویه و تسویه آنها نشان داده است. موسسات مالی بزرگ توسط فدرال رزرو تحت فشار هستند تا نظارت بر زمان واقعی پرداخت ها و  ریسک اعتباری را بهبود بخشند که فقط در پایان روز در دسترس بوده است.

دستورات و وظایف سیستم فدرال رزرو

اهداف سیاست پولی FRS دو دسته است: ایجاد شرایط اقتصادی که به قیمت‌های پایدار و حداکثر اشتغال پایدار دست می‌یابد.

وظایف FRS را می توان بیشتر در چهار حوزه کلی طبقه بندی کرد:

1. اجرای سیاست پولی ملی از طریق تأثیرگذاری بر شرایط پولی و اعتباری در اقتصاد ایالات متحده برای اطمینان از حداکثر اشتغال، ثبات قیمت ها و نرخ بهره بلند مدت معتدل
   
2. نظارت و تنظیم موسسات بانکی برای اطمینان از ایمنی سیستم بانکی و مالی ایالات متحده و حمایت از حقوق اعتباری مصرف کنندگان
3. حفظ ثبات سیستم مالی و مهار ریسک سیستمی
   
4. ارائه خدمات مالی از جمله نقش محوری در راه اندازی سیستم پرداخت ملی، موسسات سپرده گذاری، دولت ایالات متحده و موسسات رسمی خارجی

ساختار سازمانی سیستم فدرال رزرو

اعضای شورای حکام هفت نفر هستند. این افراد توسط رئیس جمهور معرفی و توسط سنای ایالات متحده تایید می شوند. هر فرماندار حداکثر ۱۴ سال خدمت می کند. انتصاب آنها برای محدود کردن قدرت رئیس جمهور به مدت دو سال متوالی است. این قانون همچنین حکم می‌کند که انتصاب‌ها نماینده همه بخش‌های گسترده اقتصاد ایالات متحده هستند.

توجه داشته باشید که از ۷ ژوئن ۲۰۲۲، تنها یک صندلی هیئت مدیره خالی مانده است.

علاوه بر روسای هیئت مدیره فدرال رزرو، هر یک از ۱۲ بانک منطقه ای رئیس خود را دارند. هر یک از این بانک ها در ناحیه فدرال رزرو متفاوتی راه اندازی شده اند.

استقلال FRS

استقلال بانک مرکزی به این سوال اشاره دارد که آیا ناظران سیاست پولی باید به طور کامل از قلمرو دولت جدا شوند؟

کسانی که طرفدار استقلال هستند، تأثیر سیاست را در پیشبرد سیاست پولی می شناسند که می تواند به نفع انتخاب مجدد در کوتاه مدت باشد، اما باعث آسیب اقتصادی پایدار در مسیر می شود. منتقدان می گویند که بانک مرکزی و دولت باید در سیاست های اقتصادی خود به شدت هماهنگ باشند و بانک های مرکزی باید نظارت نظارتی داشته باشند.

FRS همچنین مستقل تلقی می شود زیرا تصمیمات آن نیازی به تایید رئیس جمهور یا هر مقام دولتی دیگری ندارد. با این حال، همچنان تحت نظارت کنگره است و باید در چارچوب اهداف سیاست اقتصادی و مالی دولت کار کند.

ترس از گسترش ترازنامه فدرال رزرو  و کمک های مالی  پرخطر برای شرکت هایی مانند American International Group (AIG) منجر به افزایش شفافیت  و پاسخگویی شده است. درخواست های اخیر در واشنگتن برای حسابرسی فدرال رزرو می تواند به طور بالقوه وضعیت مستقل بانک مرکزی ایالات متحده را تضعیف کند. FRS مستقل تلقی می شود زیرا تصمیمات آن نیازی به تصویب ندارد.

سیستم فدرال رزرو (FRS) در مقابل کمیته بازار آزاد فدرال (FOMC)

هیئت حکام FRS مسئول تنظیم الزامات ذخیره است. این مقدار پولی است که بانک‌ها باید نگه دارند تا اطمینان حاصل کنند که به اندازه کافی برای برداشت‌های ناگهانی دارند. همچنین نرخ تنزیل را تعیین می کند ، که نرخ بهره ای است که فدرال رزرو برای وام های داده شده به موسسات مالی و سایر بانک های تجاری اعمال می کند.

از سوی دیگر، کمیته بازار آزاد فدرال (FOMC)، نهاد اصلی سیاست گذاری پولی فدرال رزرو است. مسئولیت عملیات بازار باز از جمله خرید و فروش اوراق بهادار دولتی را بر عهده دارد. FOMC شامل هیئت حکام (یا هیئت مدیره فدرال رزرو (FRB) به نام آن نیز می شود) رئیس بانک فدرال رزرو نیویورک، و رؤسای چهار بانک فدرال رزرو منطقه ای دیگر که به صورت چرخشی خدمت می کنند.

این کمیته مسئول تصمیمات سیاست پولی است که در سه حوزه طبقه بندی می شوند: حداکثر کردن اشتغال، تثبیت قیمت ها و تعدیل نرخ بهره بلندمدت. دو مورد اول به عنوان Fed’s شناخته می شوند مأموریت دوگانه فدرال رزرو شناخته می شوند.

بانک های مرکزی در سراسر جهان، از جمله فدرال رزرو، همچنین از ابزاری به نام  تسهیل کمی (QE) برای گسترش اعتبار خصوصی، کاهش نرخ بهره و افزایش سرمایه گذاری و فعالیت تجاری از طریق تصمیم گیری FOMC استفاده کرده اند. تسهیل کمی عمدتاً برای تحریک اقتصادها در دوران رکود، زمانی که اعتبار کمیاب است، استفاده می شود، به عنوان مثال، در طول و پس از  بحران مالی ۲۰۰۷-۲۰۰۸