تفاوت فاشیسم و سوسیالیسم

فاشیسم شکلی دیکتاتوری از ایدئولوژی سیاسی است. سوسیالیسم از سوی دیگر، ایدئولوژی است که در آن افراد یک جامعه مالک ابزار تولید هستند. یک حاکم فاشیست دارای قدرت و اقتدار عالی بر یک کشور است. در مقابل، حاکمان کشورهای سوسیالیستی قدرت و اقتدار را بین دولت ها تقسیم می کنند.

دیکتاتور هیچ انتقاد، مخالفت یا شورشی را تحمل نمی کند. آزادی بیان در جایگاه دوم قرار می گیرد.در مقایسه با رژیم های فاشیستی، دولت های سوسیالیستی اجازه آزادی بیان بیشتری را می دهند. دیکتاتورها صنایع را کنترل می کنند اما در دولت های سوسیالیستی، مالکیت ابزار تولید بر عهده بخش عمومی است.

جدول مقایسه ای

علیرغم اشتراک در فلسفه ضد سرمایه داری مشترک، این ایدئولوژی ها با یکدیگر در تضاد هستند. فاشیسم در مقابل تفاوت های سوسیالیسم به شرح زیر است:

	فاشیسم	سوسیالیسم
تعریف	فاشیسم نظامی است که در آن یک فرد منفرد سلطنت می کند. دیکتاتور فاشیست رفتار مردم، جامعه و صنایع را کنترل می کند.	سوسیالیسم یک ایدئولوژی سیاسی است که در آن رفاه عمومی حرف اول را می زند. تمام وسایل تولید در اختیار دولت یا مردم است.
ایدئولوژی	با یک دستور کار سیاسی دیکتاتوری یا استبدادی اداره می شود.	این یک ایدئولوژی است که در آن مردم مالک عوامل تولید هستند.
اصل و نسب	مفهوم فاشیسم پس از جنگ جهانی اول زمانی که بنیتو موسولینی یک دولت فاشیستی تک حزبی را در ایتالیا تشکیل داد سرچشمه گرفت.	ایدئولوژی سوسیالیستی توسط مارکس و انگلس علیه انقلاب صنعتی قرن نوزدهم در ایتالیا معرفی شد.
کنترل	این یک حکومت استبدادی دارد که در آن کنترل در دست شخص حاکم است.	قدرت و کنترل غیرمتمرکز است – بین ایالت ها توزیع می شود.
تمرکز	هدف آن قوی و سعادتمند کردن ملت است.	رفاه عمومی و ریشه کنی فقر اهداف هستند.
آزادی فردی	هیچ آزادی بیانی را به افراد و منتقدان نمی دهد.	افراد آزادی مالکیت ابزار تولید را ندارند.
مقایسه دموکراسی	این نقطه مقابل دموکراسی است.	برای ترویج سوسیالیسم دموکراتیک با اصول دموکراتیک آمیخته می شود.
بهداشت و درمان رایگان	تسهیلات بهداشتی رایگان به افراد منتخبی ارائه می شود که معیارهای شهروندی، ملیت و نژاد را دارند.	دولت مرکزی به همه شهروندان خدمات بهداشتی رایگان ارائه می دهد.
طبقه اجتماعی	معتقد است که حفظ سلسله مراتب اجتماعی برای جامعه مفید است.	به شدت بر الغای طبقه اجتماعی تأکید می کند.
مالکیت خصوصی	به طور محدود مجاز است – فقط مزایای دولتی.	صنایع در اختیار مردم یا دولت است.
اعتقاد به خدا	فاشیست ها معتقدان قدرتمندی به خدا هستند.	سوسیالیست ها معتقدند که دولت مستقل از مذهب است.
رهبران شناخته شده	ویدکون کوئیسلینگ و فرانسیسکو فرانکو	یاکوبو آربنز، سالوادور آلنده و میشل باشله

فاشیسم چیست؟

فاشیسم یک ایدئولوژی است که از دیکتاتوری و حکومت های اقتدارگرا حمایت می کند. کل ملت توسط یک رهبر واحد که کنترل کامل بر صنایع دارد اداره می شود. دیکتاتورها تنها زمانی اجازه مالکیت خصوصی را می دهند که برای دولت سودمند به نظر برسد. تحت حکومت فاشیستی، مردم هیچ گونه آزادی بیان ندارند – هر نوع انتقاد یا شورش سرکوب می شود.

منشا فاشیسم را می توان به سال ۱۹۱۹ ردیابی کرد. پس از جنگ جهانی اول، بنیتو موسولینی و حزب فاشیستش در ایتالیا به قدرت رسیدند. موسولینی معتقد بود که یک حاکم فاشیست باید کنترل محکمی بر دولت داشته باشد. نباید به مردم این حق را داد که صحبت کنند.

این ایدئولوژی «ملت بالاتر از همه چیز» بود. هدف اولیه ایدئولوژی فاشیستی ساختن یک ملت قوی با اولویت دادن به کشور بر مردم آن است.

برخی از ویژگی های اساسی فاشیسم در زیر مورد بحث قرار می گیرد:

این یک قانون دیکتاتوری است – توسط مقررات نظامی اداره می شود.
این یک نوع رهبری استبدادی است که ملی گرایی یا میهن پرستی را ترویج می کند.
مخالف ایدئولوژی های دموکراتیک و سرمایه داری است.
کنترل قاطع بر مردم، صنایع و جامعه اعمال می کند.
هیچ آزادی یا حق بیانی را برای افراد قائل نیست و کسانی را که صدای انتقاد را بلند می کنند سرکوب می کند.
تفاوت طبقات اجتماعی را می پذیرد و برای مهار این تبعیض اقدامی نمی کند.

سوسیالیسم چیست؟

سوسیالیسم یک دستور کار سیاسی است که در آن رفاه عمومی بر هر چیز دیگری اولویت دارد. در اینجا مردم مالک ابزار تولید، تجارت و بازرگانی هستند. ملت این را در اولویت قرار می دهد که هیچ شهروندی از نیازهای اولیه محروم نشود. در یک کشور سوسیالیستی، دولت مرکزی قدرت و کنترل را بین ایالت ها برای حکومت داری بهتر تقسیم می کند.

در قرن نوزدهم، هدف سوسیالیسم از بین بردن انقلاب صنعتی گسترده – تحت نظام سرمایه داری بود. انقلاب صنعتی باعث بیکاری گسترده و استثمار نیروی کار در سراسر اروپا شد. در آن زمینه، سوسیالیست مارکس و انگلس ایدئولوژی سوسیالیستی را در سراسر ایتالیا ترویج کردند. سوسیالیست ها نظام طبقاتی اجتماعی را تبعیض آمیز می دانند و سعی در حذف آن دارند.

برخی از ویژگی های اصلی سوسیالیسم به شرح زیر است:

همه عوامل تولید دولتی یا دولتی هستند.
هدف آن ایجاد برابری در جامعه با اولویت دادن به رفاه عمومی است. به عنوان مثال، امکانات مراقبت های بهداشتی برای همه رایگان است.
سوسیالیست ها به همه ادیان احترام می گذارند و معتقدند که دولت مستقل از مذهب است.
دولت مرکزی قدرت و مسئولیت ها را برای حکومت عادلانه بین ایالت ها تقسیم می کند.
مخالف سرمایه داری است. می توان بین دموکراسی و سوسیالیسم شباهت هایی قائل شد.

شباهت ها

حال، اجازه دهید به برخی از شباهت‌های فاشیسم و سوسیالیسم نگاهی بیندازیم. فاشیسم و سوسیالیسم هر دو ایدئولوژی های سیاسی هستند که توسط حاکمان یا یک حزب حاکم دنبال می شوند. با وجود تضادها، فاشیسم و سوسیالیسم شباهت های زیر را دارند:

تأثیر اقتصادی قابل توجه : فاشیسم و سوسیالیسم هر دو دارای پتانسیل تأثیرگذاری قابل توجهی بر اقتصاد هستند . نتایج می تواند مثبت یا منفی باشد.
نیاز به رهبری قوی : هر دو ایدئولوژی به رهبری و حکومت برتر نیاز دارند.
بازار آزاد را دلسرد می کند: فاشیسم و سوسیالیسم هر دو در فلسفه خود ضد سرمایه داری هستند. آنها مخالف رویه های بازار آزاد هستند . فاشیسم مالکیت خصوصی صنایع را محدود می کند و سوسیالیسم بر مالکیت عمومی ابزار تولید (به جای مالکان خصوصی) تأکید می کند.
جنبش‌های اجتماعی را تحریک می‌کند: هر دو ایدئولوژی اعتراض‌ها و مقاومت‌های گسترده را برمی‌انگیزد. انقلاب‌ها و کنش‌گری‌های عظیم با این مدل‌های حکمرانی همزمان است.
دخالت دولت : دخالت و مداخله شدید دولت در فعالیت‌های اقتصادی و تصمیم‌های اجتماعی کشور وجود دارد – آزادی فردی در جایگاه دوم قرار می‌گیرد.