عرضه پول M3 اندازه گیری غیرمستقیم عرضه پول است که شامل ارز با مردم است. سپرده های جاری و پس انداز نزد سیستم بانکی؛ گواهی سپرده صادر شده توسط بانک؛ سپرده های مدت دار ساکنان؛ استقراض فراخوانی/مدت از شرکت های «غیر سپرده گذاری» توسط سیستم بانکی؛ و سپرده های «سایر» نزد بانک مرکزی.

عرضه پول M3 یک شاخص فصلی تعدیل شده است. M3 کل ترازنامه بخش بانکی را در بر می گیرد. به آن پول گسترده نیز می گویند و با افزودن یک مجموع پول دیگر M2 با سپرده های بانکی تا دو سال، قراردادهای بازخرید تا سه ماه و سهام/واحدهای صندوق بازار پول به دست می آید.

درک عرضه پول M3

عرضه پول M3 یک کل پول است که منعکس کننده عرضه پول اقتصاد است. سه معیار برای عرضه پول وجود دارد که به عنوان “انباشته پول” شناخته می شوند که عبارتند از M1، M2 و M3.

M3 مجموع M2 (M2 مجموع M1 است (مجموع ارز در گردش و سپرده های یک شبه)، سپرده های با سررسید توافق شده تا دو سال و سپرده های قابل بازخرید در اخطار حداکثر تا سه ماه)، قراردادهای بازخرید، پول. سهام/واحدهای صندوق بازار و اوراق بدهی با سررسید حداکثر تا دو سال.

M3 به‌عنوان ذخیره‌سازی ارزش به جای یک رسانه مبادله، دارایی‌های نقدی کمتری را شامل می‌شود که در صورت نیاز برای استفاده فوری کمتر در دسترس هستند.

اقتصاددانان از نظر تاریخی از M3 برای تعیین حجم کل پول در یک اقتصاد استفاده می کردند. علاوه بر این، بانک‌های مرکزی از M3 برای رسیدن به سیاست‌های پولی برای تنظیم افزایش قیمت‌ها، مصرف، انبساط و نقدینگی در میان‌مدت تا بلندمدت استفاده کردند.

عوامل موثر بر عرضه پول

عرضه پول در اقتصاد به عوامل زیادی بستگی دارد.

1. اول، عملیات بازار باز به بانک های مرکزی اجازه می دهد تا کنترلی بر عرضه پول داشته باشند.
2. دوم، پول با استفاده از اوراق بهادار دولتی مانند اوراق قرضه و اسناد خزانه وارد اقتصاد می شود که بر عرضه تأثیر می گذارد.
3. سوم افزایش نقدینگی در سیستم بانکی به دلیل تبدیل اوراق غیر نقدی بانک های تجاری به سپرده در بانک مرکزی.

به دلیل افزایش تقاضا، قیمت این گونه دارایی ها افزایش می یابد و نرخ بهره کاهش می یابد. بانک‌های تجاری اکنون ممکن است این مبالغ را به دلیل اثر چند برابری بانکداری با ذخایر کسری، وام دهند، که باعث می‌شود ارزش سپرده‌ها و وام‌های بانکی نسبت به سرمایه‌گذاری اولیه چندین برابر افزایش یابد.

در نتیجه وقتی بانک مرکزی عرضه پول را سخت‌تر می‌کند، با فروش دارایی‌ها، نقدینگی را از سیستم بانکی خارج می‌کند. بنابراین با افزایش عرضه این گونه دارایی ها و افزایش نرخ بهره، قیمت این گونه اوراق کاهش می یابد. این تأثیر ضربی نیز دارد.

M3 Money Supply در ایالات متحده آمریکا

در ایالات متحده، هر جزء هنگام محاسبه M3 وزن برابری دارد. این محاسبات را ساده می‌کند، اما پیش‌فرض می‌گیرد که هر جزء از M3 تأثیر یکسانی بر اقتصاد داشته باشد، که در دنیای واقعی صدق نمی‌کند. این وزن معادل در معیار M3 عرضه پول معیوب است، به همین دلیل است که دیگر معیار معتبری نیست.

در انتخاب سیاست های پولی، فدرال رزرو M3 را در نظر نمی گیرد. از سال 2006، فدرال رزرو ردیابی M3 را متوقف کرده است. همچنین، اجزای انحصاری کمتر مایع M3 به نظر نمی‌رسد اطلاعات اقتصادی بیشتری را که قبلاً توسط اجزای مایع بیشتر M2 گرفته شده است، منتقل کند.

با این حال، به گفته برخی کارشناسان، M3 بهترین راه برای توصیف نرخ خلق پول فدرال رزرو است. از این رو باید مورد توجه قرار گیرد. این به این دلیل است که آنها معتقدند ایجاد پول جدید توسط یک بانک مرکزی دولتی ارزش هر دلار در گردش را از بین می برد. با این حال، نظریه پولی مدرن موافق نیست. به گفته آنها، در اقتصاد پول فیات شناور آزاد مانند ایالات متحده، خلق پول قیمت ها را افزایش نمی دهد. بنابراین، تا زمانی که اقتصاد به رشد شغلی و حداکثر پتانسیل بهره‌وری نزدیک نباشد، در نظر نگرفتن M3 قابل توجیه است.

عرضه پول M3 در هند

در هند، پس از کووید، رشد عرضه پول M3 مشاهده شد. با این حال، RBI با استفاده از M1 و سایر مؤلفه ها آن را به روشی متفاوت اندازه گیری می کند.

M3 = M1+ سپرده های مدت دار نزد سیستم بانکی

بنابراین، M3 = خالص اعتبار بانکی به دولت + اعتبار بانکی به بخش تجاری + خالص دارایی های ارزی بخش بانکی + بدهی های ارزی دولت به مردم – خالص بدهی های غیر پولی بخش بانکی.

به عبارت دیگر، خالص سپرده‌های مدت‌دار بانک‌ها جزء M3 است، همچنین اسکناس‌های ارز عمومی و مانده سپرده‌های تقاضای نگهداری شده توسط بانک‌ها. بنابراین M3 مجموع M1 و سپرده های مدت دار بانکی است. بانک مرکزی هند که به عنوان بانک مرکزی هند عمل می کند، از نسبت M0 برای تعیین عرضه پول استفاده می کند. نسبت M0 بین عرضه پول M3 و پول ذخیره RBI است.

عدم استفاده از M3

به دلیل کاستی‌های آن، M3 از آن زمان به‌عنوان معیار ارجح عرضه پول تحت‌الشعاع سررسید پول صفر (MZM) قرار گرفته است. MZM به عنوان یک معیار بهتر برای پول در دسترس در اقتصاد و به عنوان یک تصویر واضح تر از گسترش و انقباض این عرضه دیده می شود. MZM شامل پولی نمی شود که به راحتی در دسترس نیست، مانند سی دی ها.

از سال 2006، M3 دیگر توسط بانک مرکزی ایالات متحده، فدرال رزرو ردیابی نمی شود. فدرال رزرو حتی قبل از سال 2006 از M3 در تصمیمات سیاست پولی خود استفاده نمی کرد. به نظر نمی رسید که اجزای اضافی کمتر نقدشونده M3 اطلاعات اقتصادی بیشتری را نسبت به اجزای نقدشونده M2 منتقل کند.

با این حال، بانک فدرال رزرو سنت لوئیس و برخی منابع دیگر همچنان ارقام M3 را برای اهداف داده های اقتصادی منتشر می کنند. تا 10 دسامبر 2020، M3 برای ایالات متحده 18.81 تریلیون دلار بود.

M3 و دیگر طبقه بندی های M

M3 را می توان به عنوان مجموعه ای از تمام طبقه بندی های دیگر پول (M0، M1 و M2) به اضافه تمام اجزای کمتر نقدشونده عرضه پول در نظر گرفت.

M0 به ارز در گردش مانند سکه و پول نقد اشاره دارد. M1 شامل M0، سپرده های تقاضا، مانند حساب های جاری، چک های مسافرتی، و ارزی است که خارج از گردش است اما به راحتی در دسترس است.

M2 شامل تمام M1 (و همه M0) به اضافه سپرده های پس انداز و گواهی سپرده است که نقدشوندگی کمتری نسبت به حساب های جاری دارند. M3 شامل تمام M2 (و همه M1 و M0) می شود اما کمترین مقدار نقدینگی را به عرضه پول اضافه می کند که در گردش نیستند، مانند قراردادهای خرید مجدد که برای روزها یا هفته ها سررسید نمی شوند.

سوالات متداول