جیمز توبین یک اقتصاددان نئوکینزی بود که در سال ۱۹۸۱ جایزه نوبل اقتصاد را برای تحقیقاتش در مورد سیستم مالی و تأثیر آن بر تورم و اشتغال دریافت کرد. او به‌خاطر پیشگامی در مالیات توبین، مالیات بر معاملات ارزی برای کاهش سفته‌بازی ارز، شهرت دارد. توبین نویسنده چندین کتاب از جمله مقالاتی در اقتصاد و پول، اعتبار و سرمایه است. جیمز توبین در ۱۱ مارس ۲۰۰۲ درگذشت.

زندگی اولیه جیمز توبین

جیمز توبین در ۵ مارس ۱۹۱۸ در شامپین، ایلینویز به دنیا آمد. او در دبیرستان آزمایشگاه دانشگاه اوربانا، ایلینویز تحصیل کرد. توبین در سال ۱۹۳۵ توسط پدرش (لوئیس مایکل توبین) برای شرکت در امتحانات ورودی دانشگاه هاروارد تشویق شد و با بورس تحصیلی در دانشگاه پذیرفته شد.

این اقتصاددان آمریکایی برای اولین بار در سال ۱۹۳۶ و در دوران تحصیل خود، «نظریه کلی استخدام، بهره و پول کینز» را خواند. تز توبین بر تحلیل چارچوب کینز برای ارائه بیکاری «غیر ارادی» تعادل متمرکز بود. پس از فارغ التحصیلی، توبین تحصیلات خود را ادامه داد و مدرک کارشناسی ارشد هنر را در سال ۱۹۴۰ دریافت کرد. او بعداً دکترای خود را دریافت کرد.

در سال ۱۹۴۱، توبین اولین مقاله خود را با عنوان “یادداشتی در مورد مسئله دستمزد پول” در فصلنامه اقتصاد منتشر کرد که بر اساس پایان نامه او بود. بین سال‌های ۱۹۴۱ و ۱۹۴۲، او به‌عنوان اقتصاددان برای دفتر مدیریت قیمت در واشنگتن، دی سی توبین کار کرد و در طول جنگ جهانی دوم در نیروی دریایی ایالات متحده نام‌نویسی کرد و در آنجا به عنوان افسر خدمت کرد.

پس از جنگ، توبین به دانشگاه هاروارد بازگشت تا دکترای خود را ادامه دهد. در سال ۱۹۴۷ در سال ۱۹۵۰ به عنوان دانشیار اقتصاد در دانشگاه ییل منصوب شد. او در سال ۱۹۷۱ رئیس انجمن اقتصادی آمریکا (AEA) شد. در سال ۱۹۸۱، توبین جایزه نوبل اقتصاد را دریافت کرد و در سال ۱۹۸۸ از دانشگاه ییل بازنشسته شد. این اقتصاددان آمریکایی در ۱۱ مارس ۲۰۰۲ درگذشت.

تئوری انتخاب پورتفولیو

جیمز توبین در سال ۱۹۸۱ جایزه نوبل اقتصاد را برای تحلیل بازارهای مالی و روابط آنها با تصمیمات مربوط به هزینه، اشتغال، تولید و قیمت ها دریافت کرد. تئوری انتخاب پرتفوی او تعریف می کند که چگونه بازارهای مالی بر تصمیمات سرمایه گذاری خانوارها و مشاغل بر اساس ریسک های وزنی و نرخ های بازده مورد انتظار تأثیر می گذارند. توبین تاکید کرد که این تصمیمات اقتصاد خرد که در خانه یا کسب و کار گرفته می شود بر کل اقتصاد کلان مانند مصرف کلی ، اشتغال و تورم تأثیر می گذارد.

مالیات توبین

جیمز توبین در پاسخ به فروپاشی قرارداد برتون وودز در سال ۱۹۷۱، “مالیات توبین” را توسعه داد. نرخ‌های مبادله ارز شناور نوسان، زمانی بر اساس پیوند دلار آمریکا با استاندارد طلا، جایگزین نرخ‌های ارز ثابت شد.

از آنجایی که پول به سرعت در محیطی با نرخ های متفاوت حرکت می کرد، توبین پیشنهاد داد که این نوسانات را با مالیات اندکی که بر هر معامله مبادله ای از یک ارز به ارز دیگر وضع می شود، کاهش دهد. این مالیات از سفته‌بازی کوتاه‌مدت ارز جلوگیری می‌کند و تأثیر چنین سفته‌بازی‌هایی را بر اقتصادهای کوچک در حال توسعه که نمی‌توانند با مؤسسات مالی بزرگ رقابت کنند، کاهش می‌دهد.

“مالیات توبین” تا پس از مرگ جیمز توبین در سال ۲۰۰۲ به طور رسمی اجرا و یا مورد استفاده قرار نگرفت و هدف اولیه توبین از توقف سفته بازی ارزی با ایده استفاده از این مالیات برای افزایش درآمد برای توسعه اقتصادی و اجتماعی در سطح بین المللی تحت الشعاع قرار گرفت.

نتیجه جیمز توبین

جیمز توبین یک اقتصاددان آمریکایی بود که در سال ۱۹۸۱ جایزه نوبل اقتصاد را دریافت کرد. او پیشگام «مالیات توبین»، مطالعه تئوری انتخاب پورتفولیو بود و بر نظریه‌های اقتصاد از جمله مدل بامول-توبین و «توبین کیو» تأثیر گذاشته است.