تولید ناخالص داخلی، AD، و اقتصاد کینزی

یک اقتصاددان کینزی  ممکن است اشاره کند که تولید ناخالص داخلی فقط با تقاضای کل در تعادل بلندمدت برابر است . تقاضای کل کوتاه مدت کل تولید را برای یک سطح قیمت اسمی واحد اندازه گیری می کند (نه لزوماً تعادل ). با این حال، در اکثر مدل های اقتصاد کلان ، سطح قیمت برای سادگی برابر با “یک” در نظر گرفته می شود.

اقتصاد کینزی یک نظریه اقتصادی کلان است که بر اساس کل هزینه‌ها در اقتصاد و اثرات آن بر تولید، اشتغال و  تورم استوار است. اقتصاد کینزی توسط اقتصاددان بریتانیایی  جان مینارد کینز در طول دهه 1930 در تلاش برای درک  رکود بزرگ توسعه یافت. اقتصاد کینزی یک نظریه “طرف تقاضا” در نظر گرفته می شود که بر تغییرات اقتصاد در کوتاه مدت تمرکز دارد. نظریه کینز اولین نظریه ای بود که مطالعه رفتار اقتصادی و بازارها را بر اساس انگیزه های فردی از مطالعه متغیرها و ساختارهای کل اقتصاد ملی جدا کرد.

مسائل بالقوه

تولید ناخالص داخلی و تقاضای کل اغلب به این معنا تفسیر می شوند که مصرف ثروت و نه تولید آن باعث رشد اقتصادی می شود. به عبارت دیگر، ساختار و کارایی نسبی تولید را زیر کل مخارج پنهان می کند.

علاوه بر این، تولید ناخالص داخلی ماهیت کالاها، کجا و چگونه ایجاد می شود را در نظر نمی گیرد. برای مثال، تولید ناخن گیر به ارزش 100000 دلار در مقابل کامپیوترهای 100000 دلاری را متمایز نمی کند. به این ترتیب، این معیار تا حدودی غیر قابل اعتماد از ثروت واقعی یا استاندارد زندگی است.