براکت های مالیات بر درآمد را می توان به عنوان طیفی از درآمدها تعریف کرد که تحت یک نرخ مالیاتی خاص تحت مالیات تصاعدی قرار می گیرند. بنابراین، میزان مالیاتی که یک فرد باید بپردازد بستگی به گروهی دارد که به آن تعلق دارد، یعنی پس از در نظر گرفتن فرانشیزها و سایر تنظیمات، چه میزان درآمدی به دست می آورد. هدف براکت‌های مالیاتی، طبقه‌بندی سطوح مختلف درآمد و اعمال نرخ‌های مالیاتی به تدریج بالاتر برای سطوح درآمد بالاتر است.

در ایالات متحده، خدمات درآمد داخلی (IRS) براکت های مالیاتی را برای مالیات دهندگان مشخص می کند. سالانه به روز می شود و با تورم تنظیم می شود. علاوه بر این، براکت ها برای پرونده های مجرد، یک زوج متاهل که به طور مشترک تشکیل پرونده می دهند، یک زوج متاهل که به طور جداگانه تشکیل پرونده می دهند و سرپرست خانواده متفاوت است.

به طور خلاصه:

• براکت های مالیاتی فدرال، بخش های درآمدی هستند که مشمول نرخ های مالیاتی مربوطه می شوند.
• براکت های درآمدی توسط IRS تعیین می شود و به تسهیل مالیات کمک می کند. علاوه بر این، منصفانه و منصفانه است که مردم فقیر کمتر و افراد ثروتمند بیشتر بپردازند، اما نه گزاف، به لطف مالیات پیشرونده.
• هر سال، IRS براکت های مالیاتی را برای هر دسته به روز می کند – پرونده های مجرد، سرپرست خانوار، زوج های متاهل که به طور جداگانه تشکیل پرونده می دهند، زوج های متاهل که به طور مشترک تشکیل پرونده می دهند و دارایی ها و تراست ها. این به روز رسانی ها تورم، رشد اقتصادی و سایر شرایط را در بر می گیرد.

درک براکت مالیاتی

ایالات متحده از یک سیستم مالیاتی تصاعدی استفاده می کند، به این معنی که از نرخ مالیات نهایی برای تعیین مالیات های بدهکار استفاده می کند. نرخ مالياتي مالياتي ماليات پرداختي بر يك دلار اضافي درآمد را تعيين مي‌كند كه ماليات‌دهنده را وارد گروه مالياتي بالاتري مي‌كند.

نرخ مالیات نهایی با افزایش درآمد مالیات دهندگان افزایش می یابد. نرخ های مالیاتی متفاوتی برای سطوح مختلف درآمد وجود دارد. به عبارت دیگر، مالیات دهندگان کمترین نرخ مالیات را در اولین «براکت» یا سطح درآمد مشمول مالیات، نرخ بالاتر در سطح بعدی و غیره را پرداخت خواهند کرد.

خدمات درآمد داخلی (IRS) هر گونه تغییر در براکت ها و نرخ های مالیاتی را سالانه اعلام می کند. برای سال های مالیاتی 2022 و 2023، هفت براکت مالیاتی فدرال وجود دارد. به هر کدام نرخ متفاوتی از 10٪ تا 37٪ و دامنه درآمد مشمول مالیات در هر براکت اختصاص داده شده است. محدوده دلار در هر براکت برای بایگانی‌کننده‌های مجرد ، بایگانی‌کننده‌های مشترک متاهل (و بیوه‌های واجد شرایط )، بایگانی‌کننده‌های بایگانی متاهل جداگانه ، و پرونده‌کننده‌های سرپرست خانواده متفاوت است.

هنگامی که تعیین می‌کند از کدام دسته مالیاتی استفاده کند، مالیات‌دهنده باید ابتدا درآمد مشمول مالیات خود را محاسبه کند ، از جمله درآمد کسب‌شده و سرمایه‌گذاری منهای تعدیلات و کسرها.

مثال ها

بیایید چند مثال را مورد بحث قرار دهیم تا ایده بهتری پیدا کنیم.

مثال 1

پیتر مجرد است و به تنهایی در آپارتمان خود زندگی می کند. درآمد سالانه او 200000 دلار است. او می تواند کسر مالیات به ارزش 1000 دلار را مطالبه کند. حالا بیایید مالیاتی را که او باید بپردازد محاسبه کنیم.

درآمد ناخالص تعدیل شده پیتر (AGI) = (200000 – 1000) = 199000 دلار. بنابراین، این مقدار در براکت 32 درصد قرار می گیرد.

1: 10٪ مالیات:

بنابراین، 11000 دلار در 10٪ = 1100 دلار

2: 12% مالیات:

$44,725 – $11,001 = $33,724

بنابراین، 33,724 دلار x 12٪ = 4,046.88 دلار

3: 22٪ مالیات

95,375 دلار – 44,726 دلار = 50,469 دلار

بنابراین، 50,469 دلار x 22٪ = 11,142.78 دلار

4: 24 درصد مالیات

182,100 دلار – 95,376 دلار = 86,724 دلار

بنابراین، 86,724 دلار x 24٪ = 20,813.76 دلار

5: 32 درصد مالیات

190000 دلار – 182101 دلار = 7899 دلار

از این رو، 7899 دلار در 32 درصد = 2527.68 دلار

کل مالیات پرداخت شده (مجموع به صورت مورب) = 39,631.1 دلار

در اینجا، توجه به این نکته مهم است که اگر کل درآمد مشمول مالیات 32٪ مالیات می شد، پیتر 60800 دلار پرداخت می کرد. بنابراین در اینجا، او تقریباً 21168.9 دلار پس انداز می کند.

براکت مالیاتی در مقابل نرخ مؤثر مالیاتی

• نرخ های مالیاتی و براکت ها مفاهیم مرتبط و مرتبط هستند. اما آنها از یکسان فاصله دارند.
• براکت های مالیاتی بر اساس نرخ های مالیاتی تعریف می شوند. بنابراین، اولی طیفی از درآمدهای مشخص شده برای یک نرخ مالیاتی خاص را ترکیب می کند.
• هر دو مفهوم در محاسبه مالیات خالص کمک می کنند. براکت ها به شناسایی نرخ مالیات قابل اعمال کمک می کنند، در حالی که نرخ مالیات تعیین کننده مالیات است.
• اگر مالیات دهنده ای تحت یک براکت خاص قرار گیرد، باید درصدی از درآمد را معادل نرخ مالیات به عنوان مالیات پرداخت کند.
• نرخ های مالیات بر حسب درصد بیان می شود، در حالی که براکت ها به صورت محدوده ای از درآمد به دلار بیان می شوند.
• همچنین، براکت‌های مالیاتی یکی از ویژگی‌های مهم و منصفانه، اما نه ضروری، در سیستم مالیاتی تصاعدی است، در حالی که نرخ‌های مالیاتی یکی از ویژگی‌های اساسی هر نظام مالیاتی است.

مزایا و معایب براکت های مالیاتی

براکت‌های مالیاتی – و سیستم مالیاتی تصاعدی که ایجاد می‌کنند – با ساختار مالیاتی ثابتی که در آن همه افراد صرف‌نظر از سطح درآمدشان با نرخ یکسانی مالیات می‌گیرند، در تضاد است.

موارد مثبت

طرفداران براکت های مالیاتی و سیستم های مالیاتی تصاعدی معتقدند که افراد با درآمد بالا بهتر می توانند مالیات بر درآمد را بپردازند در حالی که استاندارد زندگی نسبتاً بالایی دارند . در مقابل، افراد کم درآمدی که برای رفع نیازهای اولیه خود تلاش می کنند باید مشمول مالیات کمتری شوند.

حامیان تاکید می کنند که عادلانه است که مالیات دهندگان ثروتمند بیشتر از طبقه فقیر و متوسط ​​مالیات بپردازند و نابرابری توزیع درآمد را جبران کند . این سیستم مالیاتی تصاعدی را به هر دو معنای کلمه مترقی می‌کند: این سیستم در مرحله افزایش می‌یابد، و با در نظر گرفتن کمک به مالیات‌دهندگان کم‌درآمد طراحی شده است.

حامیان معتقدند که این سیستم می‌تواند درآمدهای بالاتری را برای دولت‌ها ایجاد کند و همچنان منصفانه باشد، زیرا به مالیات دهندگان اجازه می‌دهد صورت حساب مالیاتی خود را از طریق تعدیل‌هایی مانند کسر مالیات یا اعتبارات مالیاتی برای هزینه‌هایی مانند کمک‌های خیریه کاهش دهند.

درآمد بالاتری که مالیات دهندگان متوجه می شوند می توانند به اقتصاد بازگردانده شوند. علاوه بر این، براکت‌های مالیاتی یک اثر تثبیت‌کننده خودکار بر درآمد افراد پس از مالیات دارند ، زیرا کاهش وجوه با کاهش نرخ مالیات خنثی می‌شود و کاهش قابل توجه کمتری برای فرد ایجاد می‌کند.

موارد منفی

مخالفان گروه‌های مالیاتی و برنامه‌های مالیاتی تصاعدی استدلال می‌کنند که همه بدون توجه به درآمد یا وضعیت اقتصادی تحت قانون برابر هستند و نباید بین فقیر و غنی تبعیض قائل شد.

آنها همچنین خاطرنشان می کنند که مالیات تصاعدی می تواند منجر به اختلاف قابل توجهی بین میزان مالیاتی که افراد ثروتمند می پردازند و میزان نمایندگی دولتی که دریافت می کنند، شود. برخی حتی اشاره می کنند که شهروندان صرف نظر از درصد مالیات شخصی یا حتی ملی که پرداخت می کنند، تنها یک رای به ازای هر نفر می گیرند.

مخالفان همچنین ادعا می‌کنند که مالیات بالاتر در سطوح درآمد بالاتر، برخی از افراد ثروتمندتر را به سوء استفاده از خلأهای قانون مالیاتی برای یافتن راه‌های خلاقانه برای محافظت از درآمد و دارایی سوق می‌دهد. آنها در نهایت می توانند مالیات کمتری نسبت به افراد کم برخوردار بپردازند و دولت را از درآمد محروم کنند. به عنوان مثال، برخی از شرکت‌های آمریکایی برای اجتناب از مالیات شرکت‌های آمریکایی یا کاهش آن، دفتر مرکزی خود را به خارج از کشور منتقل کرده‌اند .

تاریخچه براکت های مالیاتی فدرال

براکت های مالیاتی از زمان آغاز اولین مالیات بر درآمد ، زمانی که دولت اتحادیه قانون درآمد سال 1861 را برای کمک به تأمین مالی جنگ خود علیه کنفدراسیون تصویب کرد، در کد مالیاتی ایالات متحده وجود داشته است . قانون درآمد دوم در سال 1862 دو گروه مالیاتی اول را ایجاد کرد : 3٪ برای درآمد سالانه از 600 دلار تا 10000 دلار و 5٪ برای درآمدهای بالاتر از 10000 دلار. چهار وضعیت اولیه تشکیل پرونده عبارت بودند از مجرد، تشکیل پرونده متاهل به صورت مشترک، تشکیل پرونده متاهل جداگانه و سرپرست خانوار، اگرچه نرخ ها بدون توجه به وضعیت مالیاتی یکسان بود.

در سال 1872، کنگره مالیات بر درآمد را لغو کرد. تا زمانی که تصویب شانزدهمین متمم قانون اساسی ایالات متحده در سال 1913، حق کنگره برای وضع مالیات بر درآمد فدرال را ایجاد کرد، دوباره ظاهر نشد. در همان سال، کنگره برای افرادی که بیش از 3000 دلار در سال درآمد دارند و زوج هایی که بیش از 4000 دلار درآمد دارند، مالیات بر درآمد 1٪ را تصویب کرد، با مازاد مالیات از 1٪ تا 7٪ بر درآمد از 20،000 دلار به بالا.

در طول سال ها، تعداد براکت های مالیاتی در نوسان بوده است. زمانی که مالیات بر درآمد فدرال در سال 1913 آغاز شد، هفت گروه مالیاتی وجود داشت. در سال 1918، این تعداد به 56 براکت افزایش یافت که از 6٪ تا 77٪ متغیر بود. در سال 1944، بالاترین نرخ به 91 درصد رسید.15اما در سال 1964 توسط رئیس جمهور وقت لیندون بی. جانسون به 70 درصد کاهش یافت.16در سال 1981، رونالد ریگان، رئیس جمهور وقت آمریکا، در ابتدا نرخ بالا را به 50 درصد کاهش داد.

سپس، در قانون اصلاحات مالیاتی سال 1986 ، براکت ها ساده شد و نرخ ها کاهش یافت، به طوری که در سال 1988، تنها دو براکت وجود داشت: 15٪ و 28٪.18این سیستم فقط تا سال 1991 دوام آورد که براکت سوم 31 درصد اضافه شد. از آن زمان، براکت های اضافی اجرا شد و ما به دور کامل رسیدیم و به هفت براکت برگشتیم.

براکت های مالیاتی ایالتی

برخی از ایالت ها مالیات بر درآمد ندارند : آلاسکا، فلوریدا، نوادا، داکوتای جنوبی، تنسی، تگزاس، واشنگتن و وایومینگ. نیوهمپشایر از دستمزدهای به دست آمده مالیات نمی گیرد، اما بر  درآمد سرمایه گذاری  و بهره مالیات می دهد . با این حال، قرار است این مالیات ها را از سال 2023 حذف کند و تعداد ایالت های بدون مالیات بر درآمد را تا سال 2027 به 9 ایالت برساند.

در سال 2022، 9 ایالت دارای ساختار نرخ ثابت بودند که یک نرخ واحد برای درآمد ساکنین اعمال می شد: کلرادو (4.55٪)، ایلینوی (4.95٪)، ایندیانا (3.23٪)، کنتاکی (5.0٪)، ماساچوست (5.0٪) ، میشیگان (4.25٪)، کارولینای شمالی (5.25٪)، پنسیلوانیا (3.07٪)، و یوتا (4.95٪).

در ایالت های دیگر، تعداد براکت های مالیاتی از سه تا نه (در کالیفرنیا، آیووا و میسوری) و حتی 12 (در هاوایی) متغیر است. نرخ های مالیاتی حاشیه ای در این براکت ها نیز به طور قابل توجهی متفاوت است. کالیفرنیا با 12.3 درصد بالاترین درصد را دارد.

مقررات مالیات بر درآمد ایالتی ممکن است منعکس کننده قوانین فدرال باشد یا نباشد. به عنوان مثال، برخی از ایالت ها به ساکنان اجازه می دهند از معافیت شخصی فدرال و مبالغ کسر استاندارد برای محاسبه مالیات بر درآمد ایالتی استفاده کنند. در مقابل، دیگران معافیت و مبالغ کسر استاندارد خود را دارند.

چگونه براکت مالیاتی خود را پیدا کنید؟

منابع آنلاین متعددی برای یافتن براکت مالیات بر درآمد فدرال خاص شما وجود دارد. IRS اطلاعات مختلفی از جمله جداول مالیاتی سالانه را در اختیار شما قرار می دهد که وضعیت پرونده مالیاتی بسیار دقیق را با افزایش 50 دلار درآمد مشمول مالیات تا 100000 دلار ارائه می دهد.

وب‌سایت‌های دیگر ماشین‌حساب‌های براکت مالیاتی را ارائه می‌کنند که تا زمانی که از وضعیت پرونده و درآمد مشمول مالیات خود مطلع باشید، محاسبات را برای شما انجام می‌دهند. بسته به تعدیل تورم و تغییرات در درآمد و وضعیت شما، گروه مالیاتی شما می تواند از سالی به سال دیگر تغییر کند، بنابراین ارزش بررسی سالانه آن را دارد.

نتیجه

سیستم مالیاتی فدرال در ایالات متحده مترقی است. مالیات دهندگانی که در گروه‌های پایین‌تر قرار می‌گیرند، نرخ‌های کمتری نسبت به مالیات‌دهندگان در براکت‌های بالاتر پرداخت می‌کنند. در سال‌های 2022 و 2023، هفت گروه مالیاتی فدرال وجود دارد که نرخ‌های آن بین 10 تا 37 درصد است.

مگر اینکه درآمد مشمول مالیات شما شما را در پایین ترین گروه مالیاتی قرار دهد، با افزایش درآمد شما چندین نرخ از شما دریافت می شود. کل درآمد شما مشمول نرخ براکت طبقه بندی شده برای سطح درآمد کل شما نیست.

سوالات متداول

من در کدام گروه مالیاتی هستم؟

ابتدا، درآمد حاصل از اشتغال، سرمایه گذاری و سایر منابع را اضافه کنید تا بتوانید براکت های درآمدی مربوطه را درک کنید. حال، اصلاحات لازم مانند کسر مالیات و غیره را انجام دهید. این درآمد ناخالص تعدیل شده است. محدوده درآمدی که این مقدار به آن تعلق دارد، گروه درآمدی فرد است.

براکت های مالیاتی چگونه کار می کنند؟

براکت های مالیات بر درآمد به تدریج کار می کنند. اول، با افزایش درآمد افراد، آنها در براکت های مختلف قرار می گیرند. سپس، تا زمانی که حد بالای یک براکت خاص از درآمد خالص مشمول مالیات فراتر رود، بر درآمد آنها با نرخ خاصی مشمول مالیات می شود. یعنی فردی که 50000 دلار درآمد دارد در براکت 22 درصد قرار می گیرد اما 10 درصد تا 11000 دلار، 12 درصد از 11001 دلار به 44725 دلار و 22 درصد از 44726 دلار به 50000 دلار مشمول مالیات می شود.

چه براکت مالیاتی 40000 است؟

بر اساس براکت های مالیاتی سال 2023، درآمد ناخالص تعدیل شده 40000 دلاری زیر گروه 12 درصد قرار می گیرد. بنابراین، 11000 دلار اول مشمول مالیات 10% و باقیمانده 29000 دلار با 12% مالیات خواهد بود. بر اساس براکت های مالیاتی سال 2023، درآمد ناخالص تعدیل شده 40000 دلاری زیر گروه 12 درصد قرار می گیرد. بنابراین، 11000 دلار اول مشمول مالیات 10% و باقیمانده 29000 دلار با 12% مالیات خواهد بود.