از آنجایی که این تفاوت ها موقتی هستند و یک شرکت انتظار دارد در آینده بدهی مالیاتی خود را تسویه کند (و مالیات های بیشتری بپردازد)، یک بدهی مالیاتی معوق ثبت می کند. به عبارت دیگر، یک بدهی مالیاتی معوق در دوره جاری برای مالیات های قابل پرداخت در دوره های آتی شناسایی می شود.

موقعیت های رایج بدهی مالیاتی معوق

یکی از شرایط رایج که باعث بدهی مالیات معوق می شود، استهلاک دارایی های ثابت است. قوانین مالیاتی روش استهلاک اصلاح شده سیستم بازیابی هزینه تسریع شده (MACRS) را مجاز می کند، در حالی که اکثر شرکت ها از روش استهلاک خط مستقیم برای گزارشگری مالی استفاده می کنند.

بدهی مالیات معوق با یافتن تفاوت بین درآمد مشمول مالیات شرکت و سود حساب آن قبل از کسر مالیات محاسبه می شود و سپس آن را در نرخ مالیات مورد انتظار آن ضرب می کنیم.2شرکتی را با نرخ مالیات 30 درصد در نظر بگیرید که دارایی به ارزش 10000 دلار در سال 2015 در طول 10 سال مستهلک می شود . در سال دوم خدمات دارایی، شرکت 1000 دلار استهلاک خط مستقیم را در دفاتر مالی خود و 1800 دلار استهلاک MACRS را در دفاتر مالیاتی خود ثبت می کند.

تفاوت 800 دلاری نشان دهنده یک تفاوت موقت است که شرکت انتظار دارد تا سال 10 آن را حذف کند و پس از آن مالیات بیشتری بپردازد. این شرکت 240 دلار (800 × 30 درصد) را به عنوان بدهی مالیاتی معوق در صورت های مالی خود ثبت می کند.

تفاوت در شناسایی درآمد منجر به بدهی مالیات معوق می شود. شرکتی را با نرخ مالیات 30 درصد در نظر بگیرید که محصولی را به ارزش 10000 دلار می فروشد، اما طی پنج سال آینده به صورت اقساطی از مشتری خود پرداخت می کند – سالانه 2000 دلار. برای اهداف حسابداری مالی، شرکت کل درآمد 10000 دلاری را در زمان فروش شناسایی می کند، در حالی که تنها 2000 دلار را بر اساس روش اقساطی برای اهداف مالیاتی ثبت می کند.

این منجر به یک تفاوت موقت 8000 دلاری می شود که شرکت انتظار دارد ظرف پنج سال آینده آن را منحل کند . این شرکت 2400 دلار (8000 دلار × 30٪) بدهی مالیات معوق را در صورت های مالی خود ثبت می کند.

کد مالیاتی ایالات متحده به شرکت ها این امکان را می دهد که موجودی های خود را بر اساس روش آخرین ورودی (LIFO) ارزش گذاری کنند، در حالی که برخی از شرکت ها روش اولین در اولین خروجی (FIFO) را برای گزارشگری مالی انتخاب می کنند. در دوره‌های افزایش هزینه‌ها و زمانی که موجودی‌های موجودی شرکت برای فروش طولانی‌مدت طول می‌کشد، تفاوت‌های موقتی بین دفاتر مالیاتی و مالی ایجاد می‌شود که منجر به بدهی مالیاتی معوق می‌شود.

شرکت نفتی را با نرخ مالیات 30 درصد در نظر بگیرید که در سال اول 1000 بشکه نفت به قیمت هر بشکه 10 دلار تولید می کرد. در سال دوم، به دلیل افزایش هزینه های نیروی کار ، این شرکت 1000 بشکه نفت به قیمت هر بشکه 15 دلار تولید کرد. اگر شرکت نفت در سال دوم 1000 بشکه نفت بفروشد، هزینه 10000 دلار تحت FIFO برای اهداف مالی و 15000 دلار تحت LIFO برای اهداف مالیاتی ثبت می کند. 5000 دلار تفاوت موقتی است که موجب بدهی مالیات معوق 1500 دلاری (5000 دلار × 30 درصد) می شود.

شناخت و عدم شناخت

وضعیت مالیات معوق تنها در صورتی قابل شناسایی است که رویداد مالیات پرداختنی آتی «احتمال بیشتری نسبت به عدم وقوع» داشته باشد. بدهی های مالیاتی معوق را می توان در صورت شناسایی به عنوان سهام یا بدهی تلقی کرد . طبقه‌بندی‌های حقوق صاحبان سهام معمولاً ناشی از استفاده شرکت از استهلاک تسریع شده برای اهداف مالیاتی است، اما نه برای اهداف گزارشگری مالی.

در مواردی که عنصر محتمل‌تر از عدم دقیق بودن دیگر برای بدهی مالیاتی معوق، شرکت باید به طور موثر تأثیرات تأخیر را لغو کند و اثرات آن را در اولین دوره گزارش پس از تغییر گزارش دهد. شرکت ممکن است برای تصحیح صورت‌های مالی قبلی نیاز به کاهش قیمت داشته باشد، تا زمانی که عدم شناسایی بدهی تغییرات مهمی در صورت سود و زیان یا صورت سود و زیان ایجاد کند.