بازار کالا Commodity Market

بازار کالا یک بازار فیزیکی یا مجازی است که در آن فعالان بازار با هم ملاقات می‌کنند و موقعیت‌های مربوط به محصولات کالایی مانند نفت، طلا، مس، نقره، گندم و جو را خریداری یا می‌فروشند. اگرچه در ابتدا با کالاهای کشاورزی شروع شد، اما امروزه بازارهای کالا با همه کالاها مانند فلزات اساسی – طلا، نقره، مس، زیرساخت‌ها مانند نفت، برق و حتی پیش‌بینی آب‌وهوا معامله می‌کنند.

تجارت کالا و در نتیجه بازار کالا را می توان به زمانی ردیابی کرد که تمدن های بشری شروع به تکامل کردند. آنها فقط دسته دیگری از دارایی ها هستند، درست مانند سهام یا اوراق قرضه. تفاوت در ریشه ها نهفته است، زیرا آنها ملموس تر هستند. شباهت این است که هر دو دارای مشتقات پیچیده و تکامل یافته ای هستند که به عنوان مکانیزم پوشش ریسک برای پوشش دهنده ها و پول سریع برای سفته بازان عمل می کنند.

به طور خلاصه:

• بازار کالا شامل خرید، فروش یا تجارت یک محصول خام مانند نفت، طلا یا قهوه است.
• کالاهای سخت که عموماً منابع طبیعی هستند و کالاهای نرم که کالاهای دامی یا کشاورزی هستند وجود دارد.
• بازارهای کالاهای نقطه ای شامل تحویل فوری هستند، در حالی که بازارهای مشتقات مستلزم تحویل در آینده هستند.
• سرمایه‌گذاران می‌توانند با سرمایه‌گذاری در شرکت‌هایی که در معرض کالا هستند یا با سرمایه‌گذاری مستقیم در کالاها از طریق قراردادهای آتی، در معرض کالاها قرار بگیرند.
• بورس کالای اصلی ایالات متحده ICE Futures US و CME Group است که دارای چهار بورس عمده است: هیئت تجارت شیکاگو، بورس کالای شیکاگو، بورس کالای نیویورک و بورس کالا.

.

تاریخچه بازارهای کالا

تجارت کالاها به سپیده دم تمدن بشری برمی گردد، زیرا قبایل قبیله ای و پادشاهی های تازه تأسیس با یکدیگر مبادله می کردند و برای غذا، آذوقه و سایر اقلام معامله می کردند. تجارت کالا به قرن ها قبل از معاملات سهام و اوراق قرضه است. ظهور امپراتوری هایی مانند یونان و روم باستان را می توان مستقیماً با توانایی آنها در ایجاد سیستم های تجاری پیچیده و تسهیل مبادله کالاها در مناطق وسیع از طریق مسیرهایی مانند جاده ابریشم معروف که اروپا را به خاور دور مرتبط می کرد مرتبط دانست.

امروزه، کالاها هنوز در سرتاسر جهان و در مقیاس وسیع  مبادله می شوند. معاملات نیز با ظهور بورس ها و بازارهای مشتقه پیچیده تر شده است. بورس ها تجارت کالا را تنظیم و استاندارد می کنند و امکان بازارهای نقد و کارآمد را فراهم می کنند. اکثر صرافی ها حداقل چند کالای مختلف را حمل می کنند، اگرچه برخی از آنها در یک گروه تخصص دارند.

شاید تاثیرگذارترین بازار کالاهای مدرن، هیئت تجارت شیکاگو (CBOT) باشد که در سال 1848 تأسیس شد. CBOT در ابتدا فقط کالاهای کشاورزی مانند گندم، ذرت و سویا را به منظور کمک به کشاورزان و مصرف کنندگان کالا در مدیریت ریسک ها با حذف عدم قطعیت قیمت معامله می کرد.

امروزه، گزینه‌ها و قراردادهای آتی را در طیف گسترده‌ای از محصولات از جمله طلا، نقره،  اوراق قرضه خزانه‌داری ایالات متحده و محصولات انرژی فهرست می‌کند. گروه بورس کالای شیکاگو (CME) در سال 2007 با هیئت تجارت شیکاگو (CBOT) ادغام شد و نرخ های بهره و محصولات شاخص سهام را به محصولات کشاورزی محصولات موجود گروه اضافه کرد.

برخی از بورس های کالا ادغام شده یا از کار افتاده اند. در ایالات متحده،  بورس کالای شیکاگو  (CME) سه بورس کالای دیگر را در اواسط دهه 2000 خریداری کرد.

ابتدا، CME هیئت تجارت شیکاگو (CBOT) را در سال 2007 خریداری کرد و سپس در سال 2008 بورس کالای نیویورک  (NYMEX) و بورس کالا، Inc. (COMEX).56هر چهار صرافی CME Group را تشکیل می دهند. همچنین در سال 2007، هیئت تجارت نیویورک با بورس بین قاره ای (ICE) ادغام شد و ICE Futures US را تشکیل داد. هر صرافی طیف گسترده‌ای از معیارهای جهانی را در کلاس‌های دارایی اصلی ارائه می‌کند.

انواع بازار کالا

معاملات بازار کالا را می توان بر اساس نوع کالا در دو دسته عمده دسته بندی کرد. این دو دسته عبارتند از:

کالاهای سخت

کالاهای سخت شامل کالاهایی است که مورد نیاز صنایع تولیدی است. اینها باید استخراج شوند و به صورت دستی از خشکی یا اقیانوس استخراج شوند. آنها ذخایر محدودی دارند و بیشتر تحت تأثیر شرایط ژئوپلیتیکی و اقتصادی قرار دارند. نمونه هایی از این کالاها عبارتند از: طلا، نفت، نقره، لاستیک، مس و غیره. بخش عمده قیمت گذاری به دلیل فرآیند استخراج آنهاست.

کالاهای نرم

کالاهای نرم، کالاهایی هستند که عمدتاً مربوط به کشاورزی یا دام هستند. برخلاف کالاهای سخت، آنها استخراج یا استخراج نمی شوند، بلکه با روش های مناسب تولید می شوند. آنها تقریباً ذخایر نامحدودی دارند و تحت تأثیر شرایط ژئوپلیتیکی نیستند، بلکه تحت تأثیر آب و هوا یا رویدادهای طبیعی قرار دارند. نمونه های احتمالی این گونه کالاها عبارتند از ذرت، گندم، جو، شکر، گوشت خوک، قهوه، چای و غیره.

چگونه تجارت کنیم؟

چند مرحله وجود دارد که معامله گر باید برای معامله در این بازار دنبال کند.

• لازم است از قبل اطلاعاتی در مورد بازار کسب کرد، پویایی قیمت، تقاضا و عرضه، عوامل موثر بر قیمت ها و ابزارهای معاملاتی را درک کرد.
• معامله گر باید بتواند کارگزار مناسب شرکت را انتخاب کند که کارمزدهای معقولی را دریافت کند، ابزار معاملاتی مناسب، پشتیبانی از مشتری را ارائه دهد و سابقه خوبی داشته باشد.
• در مرحله بعد، معامله گر باید یک حساب تجاری باز کند، اسناد را تکمیل کند و وجوه مورد نیاز را واریز کند.
• ایجاد یک برنامه معاملاتی مناسب با توجه به تحمل ریسک، کالاهای ترجیحی، اهداف تجاری و تکنیک های مدیریت ریسک مهم است.
• سپس معامله‌گر باید روند بازار، داده‌های گذشته، وضعیت اقتصادی، الگوی قیمت‌های بازار کالا را بررسی کند و ابزار معاملاتی صحیح مانند قرارداد آتی، ETF، گزینه‌ها و غیره را انتخاب کند.
• سپس آنها باید سفارش خرید یا فروش را انجام دهند. نظارت بر اجرای سفارش و همچنین استفاده از استراتژی های مدیریت ریسک برای محدود کردن زیان و تنوع بخشیدن به سبد دارایی مهم است.
• در نهایت، نظارت و تعدیل معاملات با توجه به تغییرات در پروفایل ریسک، پویایی بازار و یادگیری از تجربیات برای بهبود در فرآیند همیشه مهم است.

مثال بازار کالا

اگر قیمت یک کالای معامله شده نوسان داشته باشد، قیمت قراردادهای آتی متناظر با هم تغییر می کند. مورد نفت خام را در نظر بگیرید که قیمت های آن به طور ایده آل بر اساس تقاضا و عرضه تعیین می شود. کشورهای خاورمیانه، کشورهای عمده تولیدکننده نفت، سعی کردند با کنترل عرضه، قیمت نفت خام را کنترل کنند. با این حال، در یک دنیای عملی، قیمت نفت تحت تأثیر عوامل دیگری نیز قرار می‌گیرد.

به عنوان مثال، در بحران اقتصادی 2008، رشد جهانی کاهش یافت، بنابراین قیمت‌های آتی نفت باید برای مدت زیادی سقوط می‌کرد. با این حال، به سختی اینطور بود و قیمت های آتی نفت در بالاترین سطح مادام العمر 145 دلار در هر بشکه بود. این عمدتا به این دلیل بود که سرمایه گذاران در سراسر جهان پول خود را از سهام خارج کردند و کالاها و قراردادهای آتی را خریداری کردند. این افزایش جریان پول منجر به افزایش معاملات آتی نفت و طلا شد.

مزایا بازار کالا

• مکانیسم پوشش ریسک: بزرگترین مزیت سرمایه‌گذاری در بازار کالا برای تولیدکنندگان، واردکنندگان و صادرکنندگان است، زیرا مکانیزمی برای پوشش نوسانات قیمت در اختیار آنها قرار می‌دهد. به عنوان مثال، یک کشاورز می تواند با فروش قرارداد آتی خود با تاریخ انقضا سه ماه بعد، خود را از نوسانات قیمت گندم محافظت کند. از طرف دیگر یک خرده فروش می تواند با خرید قرارداد آتی از خود محافظت کند.
• دستکاری کمتر: در مقایسه با بازار مالی، سهام بازار کالا با محصولات ملموس مناسبی که مواد اولیه صنایع تولیدی هستند، سروکار دارند. از این رو بازارهای کالا تحت کنترل تقاضا و عرضه هستند و نسبت به بازارهای مالی کمتر مستعد دستکاری هستند.

معایب بازار کالا

• ریسک: سرمایه گذاری در کالاها ریسکی است زیرا عوامل ژئوپلیتیکی نقش مهمی در قیمت گذاری دارند. برای مثال، هرگونه سوء ظن به بحران سیاسی در خاورمیانه منجر به افزایش ناگهانی قیمت نفت خام می شود. به دلیل چنین ریسک سیستماتیک، بازارهای کالا مستعد شکست های عملیاتی هستند و برای جلوگیری از شرایط نامطلوب باید به طور منظم نظارت شوند.
• اهرم: برخلاف بازارهای مالی، بازارهای کالایی بر اساس نیازهای حاشیه پایین و اهرم بالا رشد می کنند. اگرچه به سود بالقوه بهتر کمک می کند، نسبت های اهرمی بالا در طول رکود اقتصادی یا حرکت های نوسان غیرمنتظره می تواند منجر به افزایش زیان شود.

بازار کالا در مقابل بازار سهام

دو بازار ارائه شده در بالا، تجارت در دو نوع مختلف دارایی را تسهیل می کند. بیایید تفاوت بین آنها را درک کنیم.

تجارت بازار کالا به بازاری اطلاق می شود که در آن کالاهایی مانند طلا، نقره، مس، گندم، ذرت، گاز طبیعی و غیره در آن معامله می شود، در حالی که دومی بازار یا بورسی است که در آن سهام شرکت ها خرید و فروش می شود.

در اولی، کالاها از طریق قرارداد آتی معامله می شوند که در آن خرید و فروش در تاریخ از پیش تعیین شده انجام می شود، اما برای دومی، سهام در آستانه خرید و فروش می شود.

الزامات بازار کالا

در ایالات متحده، کمیسیون معاملات آتی کالا (CFTC) بازارهای آتی کالا و اختیار معامله را تنظیم می کند. هدف CFTC ترویج بازارهای رقابتی، کارآمد و شفاف است که به محافظت از مصرف‌کنندگان در برابر تقلب و اقدامات ناجوانمردانه کمک می‌کند. CFTC و مقررات مربوطه برای جلوگیری و رفع موانع تجارت بین ایالتی در  کالاها  از طریق تنظیم معاملات در بورس کالا طراحی شده است. به عنوان مثال، مقررات به دنبال محدود کردن یا لغو فروش کوتاه مدت و حذف امکان  دستکاری بازار و قیمت مانند بازارها در گوشه و کنار هستند.

قانونی که CFTC را ایجاد کرد، از زمان ایجاد آن چندین بار به‌روزرسانی شده است، به ویژه در پی  بحران مالی 2007-2008 . قانون  اصلاحات داد-فرانک وال استریت و حمایت از مصرف کننده به  CFTC اختیاری بر  بازار مبادلات داد که قبلاً تنظیم نشده بود.

پس از اینکه ده بانک سرمایه گذاری پیشرو در سال 2015 توسط CFTC و وزارت دادگستری ایالات متحده درگیر تحقیقات بین المللی دستکاری فلزات گرانبها شدند، مقررات بازارهای کالا همچنان در کانون توجه قرار دارد.

معاملات بازار کالا در مقابل معاملات سهام

برای اکثر سرمایه گذاران منفرد، دسترسی به بازارهای کالا، خواه نقدی یا مشتقات، غیرقابل دفاع است. دسترسی مستقیم به این بازارها معمولاً به یک حساب کارگزاری خاص و/یا مجوزهای خاص نیاز دارد. از آنجایی که کالاها به عنوان یک طبقه دارایی جایگزین در نظر گرفته می شوند، وجوه ادغامی که معاملات آتی کالاها را انجام می دهند، مانند CTA، معمولاً فقط به سرمایه گذاران معتبر اجازه می دهند.

با این حال، سرمایه گذاران عادی می توانند از طریق خود بازار سهام به کالاها دسترسی غیرمستقیم داشته باشند. سهام شرکت‌های معدن یا مواد معمولاً با قیمت کالاها مرتبط هستند و اکنون ETF‌های مختلفی وجود دارد که کالاها یا شاخص‌های کالاهای مختلف را دنبال می‌کنند.

سرمایه گذارانی که به دنبال تنوع بخشیدن به پرتفوی خود هستند می توانند به این ETF ها نگاه کنند، اما برای اکثر سرمایه گذاران بلندمدت، سهام و اوراق قرضه هسته دارایی آنها را تشکیل می دهد. علاوه بر این، از آنجایی که قیمت کالاها نسبت به سهام و اوراق قرضه نوسان بیشتری دارد، معاملات کالاها اغلب برای کسانی که تحمل ریسک بالاتر و/یا افق زمانی طولانی‌تری دارند مناسب‌تر است.

چگونه می توانم بفهمم که بازارهای کالا امروز چگونه هستند؟

بسیاری از درگاه های مالی آنلاین برخی از نشانه هایی از قیمت برخی کالاها مانند طلا و نفت خام را ارائه می دهند. همچنین می توانید قیمت ها را در سایت های بورس کالا مشاهده کنید.

معامله گران کالا چه می کنند؟

معامله گران کالاها یا کالاهای فیزیکی (نقطه ای) یا قراردادهای مشتقه را که از کالای فیزیکی به عنوان زیربنای آن استفاده می شود، خرید و فروش می کنند. بسته به نوع معامله‌گری که هستید، از این بازار برای اهداف مختلفی استفاده خواهید کرد، به عنوان مثال، خرید یا فروش یک محصول فیزیکی، پوشش ریسک، سفته‌بازی یا آربیتراژ.

آیا کالاها سرمایه گذاری خوبی هستند؟

مانند هر سرمایه‌گذاری، کالاها می‌توانند سرمایه‌گذاری خوبی باشند اما خطراتی نیز به همراه دارند. برای سرمایه‌گذاری در کالاها، سرمایه‌گذار باید بازار کالایی را که می‌خواهد با آن معامله کند، درک کند. به عنوان مثال، قیمت نفت می‌تواند بر اساس فضای سیاسی خاورمیانه نوسان داشته باشد، بنابراین یک معامله‌گر باید به خوبی از رویدادهای جاری در خاورمیانه آگاه باشد.

نوع سرمایه گذاری نیز مهم است. ETF ها تنوع بیشتری را ارائه می دهند و ریسک های کمتری را ارائه می دهند، در حالی که معاملات آتی بیشتر سوداگرانه هستند و ریسک ها به دلیل الزامات مارجین بیشتر است.

همانطور که گفته شد، کالاها می توانند پوششی در برابر تورم باشند، و به ویژه طلا می تواند پوششی در برابر رکود بازار باشد.

بازارهای کالا چگونه کار می کنند؟

برای بازارهای نقدی، خریداران و فروشندگان پول نقد را برای تحویل فوری محصول فیزیکی مبادله می کنند. در بازارهای مشتقه، خریداران و فروشندگان پول نقد را برای حق تحویل آتی آن محصول مبادله می کنند.

اغلب، دارندگان مشتقات، موقعیت های خود را قبل از اینکه تحویل انجام شود، تغییر می دهند یا می بندند. معاملات فوروارد در خارج از بورس انجام می شود و بین طرف مقابل سفارشی می شود. قراردادهای آتی و اختیار معامله در صرافی‌ها فهرست شده‌اند و دارای قراردادهای استانداردی هستند که مقررات بیشتری دارند.

چند نمونه از کالاها چیست؟

چندین کالا موجود است. محصولات انرژی شامل نفت خام، گاز طبیعی و بنزین است. فلزات گرانبها شامل طلا، نقره و پلاتین است. محصولات کشاورزی شامل گندم، ذرت، سویا و دام است. سایر کالاهایی که می توانید تجارت کنید قهوه، شکر، پنبه و آب پرتقال منجمد است.

نتیجه

تجارت کالاها می تواند راهی برای تنوع بخشیدن به دارایی ها، محافظت در برابر تورم و کسب سود باشد، اما معامله گران در صورت انتخاب این مسیر باید تحمل ریسک بالایی داشته باشند. مانند سایر فرصت‌های معاملاتی پرخطر و با پاداش بالا، قبل از اینکه این نوع دارایی را به پرتفوی خود اضافه کنید، مطمئن شوید که استراتژی‌های موجود در معاملات کالاها و مشتقات آنها را می‌شناسید و درک می‌کنید.