در 28 مارس 2022، دولت بایدن به طور رسمی بودجه فدرال پیشنهادی خود را برای سال مالی (FY) 2023 اعلام کرد. پیشنهاد بودجه محصول کاری است که در سرتاسر قوه مجریه تحت هدایت دفتر مدیریت و بودجه کاخ سفید (OMB) برای تعیین الزامات مالی برای اداره دولت انجام شده است.

این بودجه فعالیت‌های جاری دولت و همچنین هزینه‌های برنامه‌های جدیدی را که رئیس‌جمهور برای سال مالی آینده دولت، از اول اکتبر 2022 تا 30 سپتامبر 2023 به پایان می‌رساند، پوشش می‌دهد. پس از انتشار آن توسط کاخ سفید، این بودجه تعیین می‌شود. ارائه شده به کنگره، آغاز یک فرآیند رسمی قانونی ارزیابی، بحث و اصلاحیه که در تصویب بودجه به اوج خود می رسد.

پیشنهاد بودجه رئیس جمهور

بودجه رئیس جمهور رقم هزینه های پیش بینی شده ای را ارائه می دهد که هزینه کل مخارج اختیاری و غیراختیاری دولت را منعکس می کند، شامل فهرست های دقیق هزینه های مرتبط با عملیات و برنامه ها برای هر بخش و آژانس فدرال. سند بودجه حاوی توضیحاتی درباره اهداف و پیشنهادات سیاستی رئیس جمهور است. این پیش بینی هزینه های سالانه و درآمدهای مالیاتی و همچنین سطوح پیش بینی شده کسری یا مازاد فدرال را برای سال مالی و برای 10 سال آینده تعیین می کند. تحلیل های اقتصادی اضافی اغلب گنجانده شده است.

برخی از برنامه های فدرال باید هر سال بودجه خود را – به عنوان مثال، تخصیص اعتبار – اجرا کنند. این موارد اختیاری شامل بودجه برای اکثر سازمان های دولتی، از جمله دفاع، و همچنین طیف گسترده ای از خدمات عمومی، از جمله تحقیق، آموزش، امنیت، توسعه اقتصادی، کمک های بین المللی و غیره است. این برنامه های سالانه بودجه تقریباً یک سوم بودجه فدرال را تشکیل می دهند.

بودجه فدرال شامل تعهدات مخارج اجباری است – حقوقی که بودجه آنها بیش از 50٪ بودجه را تشکیل می دهد. این هزینه‌ها از برنامه‌هایی حمایت می‌کنند که توسط اعتبارات سالانه کنترل نمی‌شوند.

بودجه‌های برخی از دولت‌ها با برنامه‌های هزینه‌ای مجموعه‌ای از پیشنهادات مالیاتی ترکیب می‌شود که منعکس‌کننده سیاست‌های مالیاتی رئیس‌جمهور و تأمین بخشی یا تمام درآمدهای مورد نیاز برای برنامه‌های هزینه‌های جدید است. وزارت خزانه داری ایالات متحده این پیشنهادات مالیاتی را در کتاب سبز منتشر می کند. کتاب سبز بایدن اولین کتاب از سال 2016 است، زمانی که دولت اوباما پیشنهادهای مالیاتی را همراه با مخارج خود برای سال مالی 2017 اعلام کرد.

فرآیند بودجه کنگره

ارائه بودجه رئیس جمهور به کنگره زمینه را برای یک روند قانونی رسمی و گسترده فراهم می کند. اغلب، بودجه‌های کاخ سفید توسط قانون‌گذاران متعلق به یک حزب سیاسی غیر از حزب رئیس‌جمهور، به عنوان DOA شناخته می‌شود.

با این حال، هنگامی که همان حزب سیاسی، قوه مجریه و دو اتاق کنگره را کنترل می کند – مانند بودجه اخیر پرزیدنت بایدن – این چشم انداز ایجاد می کند که حداقل برخی از پیشنهادات رئیس جمهور جدی و محترمانه خواهد بود – اما نه لزوما.

مقامات قوه مقننه و قوه مجریه معمولاً بیشتر بر پیشنهادهای جدید هزینه‌ها و تغییرات در برنامه‌های در حال انجام و همچنین – در صورت گنجاندن در بودجه – پیشنهادهای اصلاح مالیات تمرکز می‌کنند. بودجه فدرال

قطعنامه بودجه کنگره

هنگامی که کنگره بودجه رئیس جمهور را دریافت کرد، توسط کارکنان دفتر بودجه کنگره (CBO) تجزیه و تحلیل می شود. CBO یک ارزیابی اقتصادی و مالی صادر می کند که معمولاً شامل پیش بینی های 10 ساله است.9سپس کنگره برنامه بودجه خود را طراحی می کند. کمیته های بودجه سنا و مجلس نمایندگان قطعنامه های بودجه ای را پیشنهاد می کنند که اهداف هزینه و درآمد را برای سال مالی آینده تعیین می کند.

برخلاف بودجه‌ای که رئیس‌جمهور ارائه می‌کند، قطعنامه‌های بودجه کنگره منحصراً بر مبالغی که برای وظایف و برنامه‌های دولتی هزینه می‌شود و میزان درآمدی که باید افزایش یابد، متمرکز است. مخارج هم از نظر اختیارات بودجه، میزان هزینه های مجاز در این مصوبه و هم به عنوان هزینه ها، مبالغی که واقعاً توسط دولت هزینه شده است، توصیف می شوند.

به عنوان مثال، مصوبه بودجه ممکن است هزینه 100 میلیون دلاری را برای تعمیرات و بهسازی بزرگراه‌ها مجاز کند، اما هزینه چنین هزینه‌های بزرگراهی برای سال مالی ممکن است تنها 50 میلیون دلار باشد زیرا تکمیل پروژه‌ها بیش از یک سال طول می‌کشد.

پس از اینکه مجلس و سنا هر کدام قطعنامه بودجه خود را تصویب کردند، اختلافات در کنفرانس حل می شود و نسخه کنفرانس مجدداً به هر دو مجلس ارائه می شود. این قطعنامه سطوح مخارج و درآمد را برای دسته های مختلف هزینه ها تعیین می کند. این سطوح بر تخصیص بودجه برای هر کمیته ای که صلاحیت آن بر برنامه ها و عملیات دولتی خاص است، نظارت می کند. معمولاً اعتبارات برای پنج سال آینده گزارش می شود، اگرچه گاهی اوقات از دوره طولانی تری استفاده می شود. قطعنامه بودجه یک قطعنامه همزمان کنگره است، نه لایحه ای برای تصویب یا تغییر قانون، و بنابراین به رئیس جمهور ارسال نمی شود.

اگر مجلس نمایندگان و سنا در تصویب قطعنامه ای همزمان شکست بخورند، همانطور که در چندین سال اخیر اتفاق افتاده است، هر اتاق در عوض اهداف بودجه خود را تعیین می کند. هنگامی که توافق بر سر یک قطعنامه مشترک حاصل نمی شود، از سطوح هزینه و درآمد تعیین شده در آخرین مصوبه بودجه مورد توافق استفاده می شود.2در چندین جلسه اخیر کنگره، هر دو اتاق با قانون بودجه دو حزبی موافقت کردند که اهداف بودجه را برای یک دوره دو ساله و نه فقط یک ساله تعیین می کرد.

پس از تعیین اهداف بودجه کنگره، کمیته های تخصیص بودجه مجلس نمایندگان و سنا برای هر یک از 12 کمیته فرعی خود یک سطح هزینه را تعیین می کنند. کمیته‌های فرعی تخصیص اعتبار – که مبالغ مجاز را برای آژانس‌ها و بخش‌های خاص تعیین می‌کنند – جلسات استماع پیشنهادهای خاص را برگزار می‌کنند و تخصیص آن‌ها را بین برنامه‌های مربوط به حوزه قضایی خود تقسیم می‌کنند. به طور جداگانه، کمیته‌های مجوزده، قوانینی را برای ایجاد تغییرات اساسی در برنامه‌های اجباری و هر برنامه جدید در حوزه قضایی خود در نظر می‌گیرند.

لایحه های تخصیصی که مخارج اجباری و اختیاری را پوشش می دهد تهیه می شود، توسط کمیته های مربوطه به سنا یا مجلس نمایندگان گزارش می شود و در هر مجلس به رأی گذاشته می شود. لوایح کمیته گزارش شده به صحن هر یک از اتاق ها که بیش از سطح بودجه تعیین شده توسط مصوبه بودجه باشد، ممکن است موضوع دستوری باشد و رد شود. مجلس نمایندگان برای انصراف از یک دستور به اکثریت آرا نیاز دارد، اما برای معافیت سنا 60 رای لازم است.

پس از تصویب لوایح هر مجلس، اعضای مجلس و سنا هر گونه اختلاف را در کنفرانس حل و فصل می کنند. پس از حل و فصل اختلافات، لایحه کنفرانس مورد توافق برای تصویب نهایی در هر دو مجلس ارائه می شود و پس از تصویب، برای امضا یا وتو به رئیس جمهور ارسال می شود.

هنگامی که تغییرات قانون مالیاتی به عنوان بخشی از بودجه پیشنهاد می شود، به کمیته های قانونگذاری با صلاحیت قوانین مالیاتی فدرال ارجاع می شود – به عنوان مثال، کمیته راه و روش مجلس نمایندگان و کمیته مالی سنا. این کمیته ها جلسات استماع انجام می دهند، لوایح مالیاتی را پیش نویس می کنند و آنها را برای تصویب به هر اتاق گزارش می دهند. اختلافات در نسخه های مجلس و سنا در یک کنفرانس حل می شود و موافقت نامه کنفرانس برای تصویب به هر اتاق و پس از تصویب به رئیس جمهور ارسال می شود.

فرآیند آشتی

کنگره همچنین می تواند برای تسریع در بررسی قوانین مربوط به بودجه و غلبه بر مشکلات رویه ای، به ویژه در سنا، به چالش کشیدن تصویب قوانین هزینه ها و مالیات، به فرآیند خاصی به نام آشتی متوسل شود. روند آشتی معمولاً با مخالفت اقلیت قابل توجهی از سناتورها با مقررات بودجه مورد حمایت رهبری حزب اکثریت انجام می شود.

مصالحه اجازه تصویب لوایح را با اکثریت ساده در سنا می دهد. بنابراین، پیشبرد لوایح مصالحه آسان‌تر و معمولاً سریع‌تر از لوایحی است که تحت قوانین عمومی قابل اجرا سنا در نظر گرفته می‌شوند. رویه‌های عمومی سنا اجازه می‌دهد یک قانون فیلیباستر وجود داشته باشد که به مخالفان یک اقدام اجازه می‌دهد تا 60 رای به نفع یک مصوبه را برای اجازه بررسی و تصویب آن الزام کنند.

فرآیند آشتی گنجاندن مفاد چندگانه – عموماً در صلاحیت چندین کمیته – در یک لایحه واحد را مجاز می‌سازد. برای استفاده از فرآیند سازش، قانونگذاران باید بخشنامه سازش را در مصوبه بودجه لحاظ کنند. این دستورالعمل، مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها، ایجاب می‌کند که کمیته‌های تخصیص صورت‌حساب‌هایی را که اهداف مشخص شده در هزینه‌ها و/یا درآمد را برآورده می‌کنند، تا یک تاریخ معین به اتاق‌های کامل گزارش کنند. در صورت عدم تحقق اهداف، اعضای کمیته بودجه یا سایرین حق دارند لوایح را برای انطباق با بخشنامه اصلاح کنند.

سپس، کمیته بودجه همه لوایح را در یک لایحه مصالحه ترکیب می کند که فقط مشمول اصلاحات محدودی است و حق رای بالا یا پایین را دارد. کمیته کنفرانس مجلس نمایندگان و سنا هرگونه اختلاف در لایحه های دو مجلس را حل می کند. هر اتاق به تصویب لایحه کنفرانس رأی می دهد. زمانی که هر دو آن را تصویب کردند، لایحه برای امضا به رئیس جمهور ارسال می شود.

با این حال، قبل از رای گیری سنا، هر ماده غیرمجاز-یعنی مواردی که به هدف لایحه مربوط نمی شود- می تواند بر اساس «قاعده برد» حذف شود، در صورتی که یک نکته قانونی حفظ شود. موارد اضافی شامل مقرراتی است که بر مخارج یا افزایش درآمد تأثیر نمی گذارد، خارج از صلاحیت کمیته گزارشگر است، از اهداف کمیته تعیین شده در دستورالعمل آشتی فراتر می رود یا کمتر از آن است، کسری ها را در سال های فراتر از سال مالی موضوع افزایش می دهد بدون اینکه شامل «پرداخت برای» شود. برای جبران هزینه های سال های آینده یا تغییر برنامه های تامین اجتماعی. چشم پوشی از قاعده مقررات خارجی مستلزم تایید حداقل 60 سناتور است.

جدول زمانی بودجه فدرال چیست؟

ماه ها پشت پرده کار قبل از انتشار درخواست بودجه رئیس جمهور است. در طول تابستان، آژانس ها روی درخواست بودجه برای سال بعد کار می کنند. به عنوان مثال، در تابستان 2022، آژانس ها روی درخواست مالی 2024 کار خواهند کرد. سپس آژانس ها درخواست های خود را در پاییز به دفتر مدیریت و بودجه ارسال می کنند. (توجه: وزارت دفاع معمولاً درخواست خود را هفته ها یا ماه ها پس از سایر آژانس ها به OMB ارسال می کند.)

کاخ سفید درباره اعداد نهایی با آژانس‌ها مذاکره می‌کند تا اولویت‌های خود را منعکس کند و اطمینان حاصل کند که مجموع آن‌ها با سقف بودجه مطابقت دارد. این اعداد در پایان دسامبر یا اوایل ژانویه در یک سال معمولی یا در طول بهار برای یک دولت جدید نهایی می شوند.

نمودار جریان فرآیند بودجه فدرال:

.

1. درخواست بودجه رئیس جمهور (دوشنبه اول فوریه)

درخواست دقیق برای هر بخش و آژانس. قانون مستلزم تسلیم است، اما دیرکرد جریمه ندارد. زمان بندی درخواست بودجه رئیس جمهور معمولاً در دولت جدید به تعویق می افتد. به عنوان مثال، رئیس جمهور جو بایدن اولین درخواست بودجه خود را در 28 می 2021 و درخواست برای سال مالی 2023 را در 28 مارس 2022 منتشر کرد.

2. جلسات استماع کنگره (فوریه – بهار)

مقامات آژانس به منظور توجیه درخواست های بودجه در مقابل کمیته های مجوزده و تخصیص شهادت می دهند. این پیش نمایشی از بحث های عمده هزینه ها و سیاست ها را ارائه می دهد.

3. مصوبه بودجه (15 آوریل)

اهداف درآمد و هزینه را برای قانون تعیین می کند. هیچ جریمه ای برای دیرکرد یا حتی امتناع از تصویب مصوبه بودجه وجود ندارد و هیچ نقشی برای رئیس جمهور وجود ندارد.

4. لوایح اعتبارات (30 سپتامبر؛ شروع سال مالی از 1 اکتبر)

12 اقدام برای تأمین مالی آژانس ها و برنامه های فدرال. کنگره از سال 1997 این کار را به موقع انجام نداده است.

5. ادامه حل (فقط در صورت لزوم)

بودجه را بر اساس نرخ فعلی حفظ می کند تا از افت هزینه ها جلوگیری کند. ناهنجاری ها تعدیل هزینه ها را فراهم می کند. قانونگذاران با تصویب یک CR در 2 دسامبر از تعطیلی دولت در پایان سال 2021 جلوگیری کردند.

عدم تصویب اعتبارات تا شروع سال مالی

در حالی که اول اکتبر، آغاز سال مالی جدید، ضرب‌الاجل طبیعی برای تکمیل فرآیند بودجه و تخصیص اعتبار ایجاد می‌کند، تصویب تمام قوانین مربوط به تخصیص اعتبار تا آن تاریخ نادر است. معمولاً، اگر یک یا چند لایحه تأمین مالی وزارتخانه یا آژانس هنوز معلق باشد، کنگره یک یا چند قطعنامه مستمر برای حفظ بودجه دولتی برای چنین وظایفی در سطح فعلی آنها و جلوگیری از شکاف های مالی که مستلزم تعطیلی آنها است، تصویب می کند.

از دهه 1990، کنگره در چندین نوبت موفق به تصویب یک قطعنامه مستمر نشده است که منجر به کمبود بودجه و تعطیلی شده است. اگرچه بیشتر کمبودهای مالی و تعطیلی ها تنها چند ساعت یا یک یا دو روز به طول انجامیده است، چندین تعطیلی اخیر طولانی بوده است.

در سال 1995، اختلاف بین رئیس جمهور وقت بیل کلینتون و کنگره بر سر منبع برآورد بودجه سال مالی 1996 منجر به شکاف بودجه 21 روزه قبل از رسیدن به مصالحه شد. در طول دولت اوباما، یک فاصله 16 روزه در سال 2013 رخ داد، زمانی که کنگره از تامین مالی کامل برخی از برنامه های سال مالی 2014، از جمله قانون مراقبت مقرون به صرفه خودداری کرد. در نهایت، ادامه راه حل موضوع را به تعویق انداخت. بیشترین تعداد شکاف های مالی، در مجموع پنج، و همچنین طولانی ترین تعطیلی، در دوران دولت ترامپ رخ داده است. این تعطیلی رکورد از 21 دسامبر 2018 تا 25 ژانویه 2019، در مجموع 34 روز به طول انجامید.  بودجه فدرال

بودجه رئیس جمهور بایدن

بودجه پیشنهادی پرزیدنت بایدن در سال مالی 2022، که از 21 اکتبر 2021 آغاز می شود، 6 تریلیون دلار هزینه و 4.1 تریلیون دلار درآمد ایجاد خواهد کرد. اقدامات تکمیلی هزینه ها و درآمدهای آن برای اولین بار از سال 2016، زمانی که دولت اوباما بودجه سال مالی 2017 خود را صادر کرد، نشان می دهد. بودجه رئیس جمهور با اصلاحات پیشنهادی قانون مالیات همراه است. پیشنهادهای مالیات و هزینه بایدن با هم برای حمایت و اجرای اهداف سیاست دولت در نظر گرفته شده است.

پیشنهاد بودجه بایدن سطح مخارج غیردفاعی اختیاری را افزایش می دهد که بیش از یک دهه است که به طور قابل توجهی کاهش یافته است. این شامل طرح مشاغل آمریکایی رئیس جمهور و طرح خانواده های آمریکایی و همچنین هزینه هایی است که قبلاً در طرح نجات آمریکا وضع شده است، مانند اعتبارات مالیاتی و سایر مقررات کمکی که تا سال مالی 2022 ادامه می یابد.

بودجه منعکس کننده تعریف گسترده کاخ سفید از زیرساخت ها با برنامه آن برای سرمایه گذاری نه تنها در جاده های سنتی، بنادر، راه آهن و تاسیسات هوایی بلکه در برنامه هایی است که افراد را از طریق آموزش، آموزش شغلی، و بهبود مسکن، سیستم های آب آماده و حمایت می کند. حمایت از “اقتصاد مراقبت” و موارد دیگر.

برخی از قانونگذاران به هزینه های مورد نیاز بودجه دولت بایدن اعتراض دارند و به شدت با پیشنهاد زیرساخت غیرسنتی آن مخالفت می کنند. یک گروه قانونگذاری دو حزبی با موفقیت با بایدن درباره یک پیشنهاد جایگزین صرفاً برای زیرساخت های سنتی مذاکره کرد. در همان زمان، بایدن اشاره کرد که به دنبال تصویب طرح های خود برای زیرساخت های غیرسنتی است.

مشخص نیست که آیا این پیشنهاد دو حزبی تعداد کافی از حامیان سنا را برای جلوگیری از فتنه به خود جذب خواهد کرد یا خیر. در آن صورت، تصویب پیشنهاد زیرساختی دو حزبی و طرح‌های زیرساختی غیرسنتی دولت ممکن است نیازمند استفاده از فرآیند آشتی باشد.

در بخش درآمد، بودجه بایدن نرخ مالیات شرکت ها را افزایش می دهد. حداقل مالیات شرکتی را اعمال کنید، شاید همسو با حداقل مالیات شرکتی جهانی که توسط سایر کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) در حال توسعه است. افزایش مالیات بر درآمد سرمایه گذاری و سود سرمایه بلندمدت برای افراد با درآمد 400000 دلار یا بیشتر. و اعتبار مالیاتی کودکان که اخیراً افزایش یافته است و اعتبار درآمد کسب شده (EIC) دائمی شود.

این پیشنهاد مزایای مالیاتی را برای منافع و بیشتر مبادلات مشابه کاهش می‌دهد و مالیات بر درآمد خارجی را بازبینی می‌کند تا از انتقال سود شرکت‌ها به حوزه‌های قضایی کم یا بدون مالیات جلوگیری کند و در عین حال سرمایه‌گذاری در مشاغل ایالات متحده، انرژی پاک، و توسعه اقتصادی دولت بایدن قصد دارد از هرگونه افزایش مالیات بر افرادی که درآمد آنها کمتر از 400000 دلار است جلوگیری کند.

مجلس لایحه تخصیص همه جانبه سال مالی 2022 را در 9 مارس 2022 به تصویب رساند و سنا آن را یک روز بعد در 10 مارس تصویب کرد. رئیس جمهور آن را در 15 مارس امضا کرد، همان روزی که قطعنامه ادامه دار نهایی سال مالی 2022 منقضی شد.