• ۲۰۱۰ ۱۰٫۶%
• ۲۰۱۱ ۹٫۶%
• ۲۰۱۲ ۷٫۹%
• ۲۰۱۳ ۷٫۸%
• ۲۰۱۴ ۷٫۴%
• ۲۰۱۵ ۷٫۰%
• ۲۰۱۶ ۶٫۸٪
• ۲۰۱۷ ۶٫۹٪
• ۲۰۱۸ ۶٫۸٪
• ۲۰۱۹ ۶٫۰٪
• ۲۰۲۰ ۲٫۳٪

علل رشد اقتصادی چین

چین با هزینه های هنگفت دولتی به رشد چشمگیر سابق خود دامن زد. دولت مالک شرکت های مهم استراتژیک است که بر صنایع آنها تسلط دارند. این سه شرکت بزرگ انرژی: پتروچاینا، سینوپک، و شرکت ملی نفت فلات قاره چین (CNOOC) را کنترل می کند. مالکیت دولتی به چین اجازه داد تا شرکت ها را به سمت پروژه های با اولویت بالا هدایت کند.

چین به چندین مورد از شرکت های خارجی نیاز دارد که می خواهند در چین تجارت کنند یا با شرکت های چینی کار کنند. یکی این است که آنها اغلب باید فناوری خود را به اشتراک بگذارند. شرکت های چینی از این دانش برای ساخت محصولات خود استفاده می کنند. 

بانک خلق چین، بانک مرکزی این کشور،  ارزش یوان به دلار را به شدت کنترل می کند. این کار را برای مدیریت قیمت های صادرات به ایالات متحده انجام می دهد. می خواهد آنها کمی ارزان تر از آنهایی باشند که در آمریکا تولید می شوند. این کشور می تواند به این هدف دست یابد زیرا هزینه زندگی در چین کمتر از کشورهای توسعه یافته است. چین با مدیریت نرخ ارز خود می تواند از این نابرابری استفاده کند.

مزایای رشد اقتصادی چین

رشد چین فقر را کاهش داده است. تنها ۳٫۳ درصد از جمعیت زیر خط فقر زندگی می کنند. چین حدود ۲۰ درصد از جمعیت جهان را شامل می شود. هر چه مردم آن ثروتمندتر شوند، مصرف بیشتری خواهند داشت. شرکت ها سعی خواهند کرد به این بازار که بزرگترین بازار جهان است بفروشند و محصولات خود را مطابق با سلیقه چینی ها تنظیم کنند. 

رشد چین را به یک رهبر اقتصادی جهان تبدیل می کند. چین در حال حاضر بزرگترین تولید کننده آلومینیوم و فولاد در جهان است

شرکت های فناوری چینی به سرعت رهبران بازار شدند. هواوی برترین سازنده تجهیزات مخابراتی در جهان است. این شرکت به سرعت در حال تبدیل شدن به یک رهبر جهانی در توسعه فناوری ۵G است. لنوو یک سازنده در سطح جهانی کامپیوترهای شخصی است. شیائومی یکی از برندهای برتر گوشی های هوشمند در چین است.

معایب رشد اقتصادی چین

مخارج دولت در سه ماهه اول سال ۲۰۲۰ نسبت کل بدهی به تولید ناخالص داخلی ۳۱۷ درصد را ایجاد کرد که بالاترین میزان در سابقه است. ۸ این شامل بدهی های دولت، شرکت ها و مصرف کنندگان می شود. از آنجایی که دولت مالک شرکت های زیادی است، باید شامل آن شود.

بدهی مصرف کننده نیز ممکن است یک حباب دارایی ایجاد کرده باشد. قیمت مسکن شهری به دلیل افزایش نرخ بهره پایین به سفته بازی افزایش یافته است. سطوح رشد بالا به قیمت ایمنی مصرف کننده تمام شده است. مردم به آلودگی ، ایمنی مواد غذایی و تورم اعتراض کرده اند. 

همچنین گروهی از متخصصان فوق‌العاده ثروتمند ایجاد کرد که خواهان آزادی‌های فردی بیشتری هستند. آنها در مناطق شهری زندگی می کنند، زیرا بیشتر مشاغل در آنجاست. در سال ۲۰۱۷، تقریبا ۶۰ درصد از جمعیت در مناطق شهری زندگی می کردند. در دهه ۱۹۸۰، تنها ۲۰ درصد بود. 

دولت‌های محلی موظف به ارائه خدمات اجتماعی هستند، اما در مالیات‌هایی که می‌توانند برای تامین مالی آن‌ها جمع‌آوری کنند، محدود هستند. در نتیجه خانواده ها مجبور به پس انداز می شوند. چین برای افرادی که برای کار از مزارع به شهرها نقل مکان کرده اند، مزایایی ارائه نمی دهد. نرخ بهره پایین بوده است، بنابراین خانواده ها بازده زیادی از پس انداز خود دریافت نمی کنند. در نتیجه هزینه زیادی نمی کنند. این امر تقاضای داخلی را پایین نگه می دارد و رشد را کند می کند.

رشد آینده

رهبران چین اقداماتی را برای افزایش تقاضای داخلی از ۱٫۴ میلیارد جمعیت این کشور که بزرگترین جمعیت جهان است، انجام داده اند. ۱۰ یک بازار مصرف قوی به چین اجازه می دهد تا کمتر به صادرات متکی باشد و به یک اقتصاد مبتنی بر بازار متنوع تر می شود. این به معنای تکیه کمتر به شرکت‌های دولتی و بیشتر به شرکت‌های خصوصی برای بهره‌مندی از مزایای یک محیط رقابتی است. 

برای تقویت رشد، چین به شرکت های نوآور بیشتری نیاز دارد. اینها فقط ناشی از کارآفرینی است. شرکت های دولتی ۲۵ تا ۳۰ درصد از کل تولید صنعتی را تشکیل می دهند که از ۷۸ درصد در سال ۱۹۷۸ کاهش یافته است. ۱۱ ۱۲ اما چین باید حتی بهتر عمل کند. 

رهبران چین متوجه شده اند که باید اقتصاد را اصلاح کنند . به همین منظور، رئیس جمهور شی جین پینگ، طرح «ساخت چین ۲۰۲۵» را مجوز داد. این پیشنهاد پیشرفت در فناوری، به ویژه داده های بزرگ، موتورهای هواپیما و خودروهای تمیز را توصیه می کند. چین به یک رهبر جهانی در فناوری خورشیدی تبدیل شده است. این کشور صادرات از جمله تولید فولاد و زغال سنگ را کاهش می دهد.

بدترین خطر انفجار بمب ساعتی در سیستم مالی کشور است. بانک ها دارای بودجه دولتی و متعلق به آنها هستند. این بدان معناست که دولت نرخ بهره را تعیین می کند و وام ها را تصویب می کند. آن‌ها نرخ‌های سود پایینی برای سپرده‌ها می‌پردازند تا بتوانند به مشاغل دولتی وام ارزان بدهند. در نتیجه، بانک ها وجوه دولتی را به تعداد نامعلومی از پروژه ها هدایت کرده اند که ممکن است سودآور نباشند. 

رهبران چین اکنون در خط خوبی قدم برمی دارند. آنها باید اصلاح کنند تا حباب های دارایی را حذف کنند. از سوی دیگر، با کاهش رشد، سطح زندگی ممکن است کاهش یابد. این می تواند یک انقلاب دیگر ایجاد کند. مردم فقط مایل بوده اند در ازای افزایش سریع ثروت شخصی، قدرت شخصی را به دولت بسپارند. 

یکی از راه‌های افزایش ثروت، تشویق سرمایه‌گذاری در  بازار سهام چین است. این به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد که برای تامین مالی رشد، کمتر به بدهی و بیشتر به فروش سهام متکی باشند. همچنین به شرکت های فناوری که در بورس شنژن فهرست شده اند کمک می کند. چین اخیراً برنامه Connect را بین صرافی های سرزمین اصلی و بازار سهام هنگ کنگ نصب کرده است. 

نتیجه

هزینه های هنگفت دولت باعث رشد بی سابقه چین در ۳۰ سال گذشته شده است. کنترل دولت بر شرکت‌های بزرگ و نرخ مبادله یوان پیشرفت‌های زیادی در اقتصاد چین ایجاد کرده است. مقررات آن در مورد مشاغل خارجی نیز کمک کرده است.

نسبت بدهی فعلی چین به تولید ناخالص داخلی یکی از بالاترین ها در جهان است. تقاضای مصرف کننده داخلی آن کم است. بنابراین، ملت به شدت به صادرات متکی است. این عوامل در حال حاضر به طور قابل توجهی رشد را کاهش می دهند.

دولت چین با ضرورت ایجاد اصلاحات اقتصادی ظریف مواجه است. چنین اصلاحاتی شامل تشویق سرمایه گذاری در بازار سهام چین، ترویج تهاجمی برنامه ساخت چین ۲۰۲۵ و توسعه شرکت های نوآور و غیره است. آنها می خواهند از احتمال وقوع یک انقلاب مردمی دیگر در صورت وقوع یک نزول اقتصادی فراگیر جلوگیری کنند.